KALBE KİLİT VURULMAZ(KARANLIĞA FISILDAMAK)

🐼32.BÖLÜM🐼

⭐Oy sınırı= 60

💬Yorum sınırı= 200

🐣 Keyifli okumalar dilerim ❤️

🌼🌼🌼🌼🌼🌼

Gözlerim kapalı Emir'in beni öpmesini beklemenin heyecanıyla yanıp tutuşurken, yanağımda ki elini çekilmesiyle oluşan boşlukla gözlerimi açtığımda az önceki yakınlıktan eser yoktu, Emir aramıza biraz mesafe koymuş ve çatık kaşlarıyla bana bakıyordu.

Emir hafifçe geri çekilip "ne yapıyorum lan ben?" Diyerek ayağa kalktı.

"Az daha sevgilisi olan bir kızı öpecektim" diyerek ellerini ensesinde birleştirip yere bakmaya başladı, kendi kendine bir şeyler fısıldıyordu fakat ben duymuyordum.

Hızla kalkıp inen göğsü dikkatimi çekerken korkuyla bakışlarımı Emire diktim, Emir hemen yanında ki koltuğa tekme atarak "lanet olsun! Benim şimdi hayatımın içine edenlerden ne farkım kaldı?" diye bağırdığı an korkuyla yerimden sıçradım.

Ayağa kalktığımda aniden bana doğru yürüyerek kollarımı tutup

"Hepiniz aynısınız anladın mı? Sende onlar gibisin!" Diye bağırarak beni sarstığında korkudan gözlerim buğulanmıştı.

Titrek bir nefes alarak " sen n-ne demek istiyorsun?" Dedim zorlanarak çünkü şuan boğazımda kocaman bir yumru vardı ve konuşacak takatim yoktu.

Yutkunarak gözlerini yüzümde gezdirerek

"herkesi bu masum yüzün ve tavırlarınla kandırabilirsin ama beni asla kandıramayacaksın. Lan hiç mi utanmıyorsun? Eğer ben çekilmeseydim sevgilin olduğu halde seni öpmeme izin verecektin. İşte bu kadar karaktersizsin!" Diye bağırdığı gibi beni sertçe iterek bir iki adım benden uzaklaştı.

Söyledikleriyle kalbim paramparça olmuştu, benden habersiz firar eden göz yaşlarımla sadece Emire bakıyordum, hiçbir şey söyleyemiyordum.

Bu sefer haklıydı beni bu şekilde suçlamasıyla, her ne kadar sadoyla sevgili olmasak bile Emir bizi sevgili sanıyordu ve bu akşam hiç istemeyerek bile olsa her zamankinden daha kötü bir profil çizmiştim gözüne.

Gözlerim karanlıktaki hareket eden Emire kayınca bir anda pantolonunun kemerini ve düğmesini açmaya başladı.

Korkuyla ona bakıp "ne yapıyorsun sen?" diye sorduğumda beni takmayarak seri bir şekilde pantolonunu bacaklarından sıyırarak çıkardı.

Karanlıkda olsak bile ateşin ışığıyla az da olsa Emir'in sadece iç çamaşırıyla karşımda olduğunu görebiliyordum

"Sana ne yapıyorsun dedim?" diye bağırarak arkamı dönüp tişörtün eteklerini sıkıca kavradım.

Sertçe kolumdan tutup kendine çeviren Emir'in çıplak göğsüne çarptığım an gözlerimi kapattım, kollarımdan sıkıca kavramasının verdiği acıyla gözlerimi açtığımda acımasız laflarını dile getirdi.

"Yeter! Artık çok masummuşsun gibi davranma, bak burada biz bizeyiz ikimizden başkası yok, bu yüzden kes rol yapmayı."

Öfkeli bakışlarımı direk Emir'in gözlerine diktiğimde akan göz yaşlarımı engelleyemiyordum, elindeki pantolonu bana uzatıp "şimdi al bunu hemen giy" diyerek sertçe elime verip dolaptan aldığım pantolonu yerden alarak üzerine geçirdi, ben ise buz kesilmiş bir şekilde yaptıklarına anlam veremeyerek onu izliyordum.

Yanımdan geçip dışarı çıktığında kendimi daha fazla tutamayarak yere oturdum, göz yaşlarım eşliğinde sessiz hıçkırıklarım ve hızla alıp verdiğim nefeslerim bir birine karışmıştı.