#Multimedya'da Tuğçe var ;)
#keyifli okumalar!
Çarpmanın etkisiyle hafif'de olsa sarsılmıştım. Kendimi toparladığım an gördüğüm kişiyle şok oldum.
Karşımda duran kişi kafeterya da çalıştığım zaman, araba çarpacakken kurtardığım kızdı.
" Gonca" dedim, şaşkınlığım sesime yansımıştı.
Gonca da aynı şaşkınlıkla "Nehir, senin ne işin var burada?" dedi.
Dağılan saçlarımı düzeltip " ben bu şirkette çalışmaya başladım, senin ne işin var burada?" dediğim de yüzünde kocaman bir gülümsemeyle
"gerçekten mi?" Dedi, bende aynı gülümsemeyle
" evet, gerçekten" demiştim.
Onu gördüğüme gerçekten sevinmiştim ama hâlâ merakımı gidermemişti, neden buradaydı ?
" ya çok sevindim" diyerek bana sarılınca ben de sarılmasına karşılık verdim. Bir kardeş samimiyeti hissetmiştim onda.
Ayrıldıktan hemen sonra, şaşkınlığımın üzerine bir şaşkınlık daha ekleyecek cümleyi söylemişti.
"Ben bu şirketin satış ve pazarlama sorumlu genel müdür yardımcısıyım."Demişti
Gerçekten çok şaşkındım, nereden nereye kırk yıl düşünsem son günlerde yaşadığım olayları yaşayacağım aklıma gelmezdi.
Ama bir yandan çok sevinmiştim, goncayı çok fazla tanımıyordum ama bu yabancı insanların arasın da az da olsa birini tanımak çok iyi oldu.
Gonca " ben çok sevindim senin burada olmana" dediğin de, yüzüme samimi bir gülümseme yerleştirip
"Bende çok sevindim. Ayrıca seninle karşılaşmayana kadar burada kendimi çok yalnız hissediyordum" dedim.
"Artık ben varım tatlım hiç merak etme. Sen bugün mü başladın?"
"Evet bugün başladım ve patrona kahve yapmam gerekiyor fakat bir türlü mutfağın yerini bulamadım" dediğim de koluma girerek " gel ben göstereyim sana"
Uzun koridorda yürürken köşeye dönmüştük, demek mutfak buradaydı.
"Ee buradaki patronun kim?" Diye soran goncaya cevap vereceğim an telefonu çaldı.
Pardon diyerek telefonunu açtı.
"Efendim kuşum" dedi ve bir süre karşı tarafı dinledi
"tamam hemen geliyorum ben" diyerek telefonunu kapattı."Nehircim benim acil gitmem gerek, birazdan görüşürüz tamam mı?" dediğinde tebessüm ederek
"tamam görüşürüz " dedim.
Zaten mutfağa da gelmiştik. Gonca gittikten sonra mutfağa girip Emir beyin sade kahvesini hazırladım.
Tepsiye yerleştirip odasına doğru hızlı adımlarla ilerledim, acele etmeliyim goncayla sohbet ederken yeterince vakit kaybetmiştim.
Kesin azar işiteceğim. Odanın önüne gelince derin bir nefes alıp kapıyı çalınca
Tok sesiyle "Gel" dedi, çok tırsıyorum
İçeri girdiğim de ihtişamını bozmadan dosyalarını inceliyordu.
Yavaş ve temkinli adımlarla yanına yaklaşıp, kahvesini masasına bıraktım.
Sonunda dosyayla ilgisini kesip bakışlarını bana dikti.
" Hiç gelmeyeceksin sandım, bu ne uyuşukluk. Bu son olsun bir dahakine affetmem!" dediğin de
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE KİLİT VURULMAZ(KARANLIĞA FISILDAMAK)
General FictionAnnesini ve Babasını küçük yaşta kaybeden iki kız kardeş, küçük yaşlarda anne ve babasızlığın ne demek olduğunu yaşayarak öğrendiler. Anneanneleri tarafından büyütülen Demet ve Nehir bir şekilde bu hayata alışmışlardır ve bu hayatta değerli olan tek...
