⭐ oy sınırı= 90
💬 Yorum sınırı= 350
🍂 Keyifli okumalar dilerim ❤️
❄️❄️❄️❄️❄️❄️
Muratla beraber yanımızda acıyla karışık kendi haline gülen Abidin'e kahkaha atarken daha fazla dayanamayarak attığım kahkahalarla beraber yere uzandım. Uzun bir süre boyunca bu kadar içten gülmemiştim.
Muratta kendini yanıma attığında hafiften doğrularak dirseklerimden destek alıp Abidin'e baktım. Kahkahayla karışık "beyaz don nedir oğlum?" diye zar zor sorarken kahkahama engel olamıyordum.
Murat "oğlum sen bu paçalı donla hamama gitmelisin" diyerek yumruğunu bana uzattığında yumruklarımızı tokuştururken tekrar kahkaha atmıştık.
Abidin "abi gülmeyin ya can çekişiyor'um burada" dediği an acıyla ayak bileğini sıktı. Durumun ciddiyetini fark ettiğim gibi gülmeyi keserek yerden kalkıp Abidin'in kolundan tutarak kaldırmaya çalıştım.
Muratta yardıma gelince zar zor Abidin'i ayağa kaldırmıştık. Kolunun altına girerek arabaya doğru gitmeye çalıştığımızda Abidin ayakta durmakta bile zorluk çekiyordu.
Arabanın kapısını açacağım an Nehirlerin bahçe kapısı açılmıştı. Gördüğüm kişiyle kaşlarım çatılırken bir yanımda şaşkınlığa maruz kalmıştı.
Sado uyku sersemiyle yola çıkarak
" ne oluyor lan?" diye sordu şaşkınca, hemen arkasından Bedia anne, Nehir ve demet çıkınca tamamen onlara odaklanmıştım. Abidin demeti gördüğü gibi hızla arabanın kapısını açarak arkasına geçip saklanınca gözlerimi kısarak ona baktım.
"Hani canın acıyordu lan, hani yürüyemiyor'dun?" diye sessizce Abidin'e söylendiğim de kulağıma doğru
"Emir kurban olayım şu kızın beni bu halde görmesine izin verme" dediğinde haline gülmemek için kendimi çok zor tutmuştum.
Nehir hızla yanımıza gelerek Abidin'in yanına gidip "Abidin gir içeride ayağını sarayım, kanı durdurmamız gerekiyor" dediğin de içimde istemsiz bir şekilde kıskançlık duyguları belirmişti. Abidin utana sıkıla arabaya bindiğinde Nehir dizlerinin üzerinde durarak elinde ki eşarpla kanayan topuğunu sarmaya başladı.
Ulan bilseydim ben kendimi köpeğin önüne atardım. Bak bak nasıl da ilgileniyor.
Eminim ki ben olsam umurunda bile olmazdı bu cadının. Nehir işini bitirip ayağa kalkarak arabanın kapısını kapatınca, gözlerimi üzerinde gezdirdim.
Bu kız katil edecek beni!
Bedia annenin konuşmasıyla dikkatimi ondan çekerek söylediklerine odaklandım.
"Emir oğlum hayırdır, gecenin bu vaktinde ne işiniz var burada, arkadaşınıza ne oldu?" dedi telaşla. Ağzımdan tuhaf homurtular çıkararak cevap vermeye çalışıyordum fakat söyleyecek mantıklı bir yalanım yoktu.
"Şey bedia annecim aslın da biz... şey için gelmiştik.. ım şey"
"abicim ne kastın gece gece? Direk söylesene yarın ki toplantımızın belgesini Nehirden almaya geldik diye" diyen muratla rahatlamış bir şekilde
"Heh, evet bedia annecim biz bu yüzden geldik fakat bahçede köpek olduğundan haberimiz yoktu işte ondan sonra olanlar oldu" dedim tedirgince.
"Anladım da oğlum sen niye ıslaksın?" diye sordu gözlerini üzerim de gezdirerek. Sert bakışlarımı sevimli bir şekilde bana gülümseyerek bakan Nehir cadısına çevirdim. Şimdi seni ele verirdim ama, senin cezanı kendim vereceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE KİLİT VURULMAZ(KARANLIĞA FISILDAMAK)
Ficción GeneralAnnesini ve Babasını küçük yaşta kaybeden iki kız kardeş, küçük yaşlarda anne ve babasızlığın ne demek olduğunu yaşayarak öğrendiler. Anneanneleri tarafından büyütülen Demet ve Nehir bir şekilde bu hayata alışmışlardır ve bu hayatta değerli olan tek...
