KALBE KİLİT VURULMAZ(KARANLIĞA FISILDAMAK)

🐼❄️37.BÖLÜM❄️🐼

❄️Bu sefer sınır koymuyorum arkadaşlar sizden ricam lütfen oylayarak bol bol yorum yapmanız...

💜 Keyifli okumalar dilerim ☺️

🌺🌺🌺🌺🌺

Son birkaç aydır yaşadığım şeylerin etkisi oldukça kafamı karıştırıyordu, her geçen gün farklı şeylerle karşılaşıyor farklı duygular yaşıyordum, hiç ummadığım bir anda hayatıma giren yeni dostlar, yeni iş ve farklı bir duyguyu tattıran bir adam.

Emir Karasu...

Bir zamanlar sebepsizce kalbimi darmadağın ederek, bükük olan umut çiçeklerimi kökten koparan adam şimdi ise kalbimin solmuş umutlarına bir dokunuşuyla veya bakışıyla yeni tohumlar atarak canlandırıyordu.

Bunu nasıl yapabiliyordu? Ölmüş umutlarımı ve heyecanla atmayı bırakalı yıllar olan kalbimi nasıl olur da bir anda kendine getirebiliyordu?

Bu akşam olanlar aklıma gelince söyledikleriyle beraber karışık olan kafamı daha da karıştırmıştı. Bana olan ani aşk itirafı gerçek miydi, yoksa bir oyun muydu? Üstelik o kadar şeyin üstüne beni öpmüştü.

Ah bunu yaptığına inanamıyorum. Yaşadıklarımız tekrar gözlerimin önünde canlanırken içime doğan utanç duygusuyla beraber bedenime bir bıçak gibi saplanan heyecanla üzerimden akan suyu kapatarak duştan çıktım.

Eve gelir gelmez halimi gören aileme Emirle ilgili olan kısımları atlayarak parkta ıslandığımı anlatıp duşa girmiştim.

Saat epey geç olmuştu duşa girmeden önce on iki buçuktu, şimdiye kadar saat bir buçuk olmuş olmalı. Bu saatte duşta fazlasıyla vakit geçirmiştim, ıslanmış ve soğuktan yaprak gibi titreyen bedenime, ılık bir duş çok iyi gelmişti. 

Bornozumu giyip saçlarımı da saç havluma sarıp banyodan sessizce çıktım. Ses çıkararak kimseyi uyandırmak istemiyordum, kapının eşiğinde durarak etrafa kısa bir bakış attığım da  kimsenin olmadığını görerek temkinli adımlarla odama yürüdüm.

Gecenin bu saatinde ve karanlıkta olmak beni tedirginleştiriyordu. 

Odamın kapı koluna asılarak hızla odama girip kapıyı kapattığım da rahatlamıştım, lambayı yakmak için ilerlediğim an arkadan karnımın üzerine dolanan elle korkarak çığlık attığımda ağzıma kapanan ellerle birlikte çığlığım ağzıma tıkanmıştı.

Korkuyla çırpınırken karnımda ki el sıkılaşarak sırtımı arkamda ki sert bedene yapıştırıldığında  korkum iki kat artmıştı, gözlerimin yandığını hissettiğim de şakaklarım'ın altına batan sakalla irkildiğim de kulağıma fısıldanan boğuk sesle rahatlamıştım.

"Şşş sakin ol, benim Emir." 

Emir'in sesini duyduğum da, ağzımı kapatan elin üzerinden elimi yavaşça çekerek çırpınmaya bir son verdim. Kalp atışlarım heyecandan doruklara çıkarken derin nefesler alarak yutkundum.

Emir ellerini belime koyarak aniden kendine çevirerek sırtımı duvara yasladığında karanlıkta yüzünü seçemiyordum fakat yüzüme çarpan nefesi çok yakınımda olduğunun bir kanıtıydı. 

Başımı hafifçe kaldırıp yüzene baktığım da sokak lambasının penceremden içeri sızan ışıktan azda olsa karşımda bir beden olduğunu görmeme yardımcı oluyordu. Her iki yanımdan duvara yaslı olan Emir'in ellerine baktığımda içime tekrar yutkunma hissi doğdu.

Onun bu saatte burada ne işi vardı? 

Yoksa hayal mi görüyordum?

İnanamıyorum şuan bornozla onun karşısındayım. Bornozun eteklerini avuçalayarak sıkarak aradaki sessizliği bozdum.