MY ULTIMATE FAN GIRL_(ᴅʀᴇᴀᴍ ᴏɴ ʏᴏᴜ)

61:(worried boyfriend)

Krissy pov:

"sillyehabnida, mianhe" (Excused me, sorry" sorry for what? dinig kong abeso ni mr. Lee sa mga bisita nya . Di pa naman talaga ako tuluyang nakakalayo sa kanila kaya dinig ko lahat ng pinag uusapan nila. "museun nangbi?" (What a waste), tila nagpaparinig na turan ni mr. Lee.

Napahinto ako sandali, napakuyom ako ng kamao para humugot ng lakas. Pumikit muna ako para pakiramdaman ang sarili kong may guilty ba akong nararamdaman dahil sa kahihiyang binigay ko kay mr. Lee pero wala.

Kaya bumalik ako sa direksyon nila para harapin sila. Walang rason para di ako lumaban. "I want to say sorry for what i've done. But i never asks your forgiveness" nakatanga lang silang lahat sakin. Si mr. Lee naman napatingala diko mabasa ang nasa isip niya parang may gusto siyang sabihin na diko maintindihan.

"About that mr. Mcbright, i want to make an apologize if i did mistakes" saad ko sa tatay ni george tumango lang ito si george naman nakangisi na parang nagyayabang na ewan. "Mr. Lee?" tinawag ko ang may ari ng school na to na parang dissapointed ata sa ginawa ko. Ako kasi dapat ang mag t-tour sa bisita pero hindi talaga maganda ang nangyari.

"ohaehaji maseyo" (Don't get me wrong), tinitigan lang niya ako na para bang sinasabi niyang, dapat lang na mag sorry ako? "nan dangsin-i ihae balabnida, mianhe" (I hope you understand, i'm sorry) he nod at me, parang naintindihan na niya ang pinupunto ko.

"geuleohgo, sir mannaseo bangabseubnida" (By the way, nice meeting you sir)
"annyeong" pagkatapos nagpaalam na ako sa kanila, saka ako lumakad palayo. Nawalan na talaga ako ng gana, sana lang talaga naintindihan ako ni mr. Lee. Nakakahiya man, dapat sana kinontrol ko nalang ang sarili pero diko na talaga kaya pang magtempe. Napakabastus ng bunganga ng lalakeng yon. Walang mudo, parang di nakapag aral, asal bubo kainis!

Napabuntong hininga nalang ako habang papasok ng classroom ko. I never imagine na may ganung mga tao. Professional daw? Duh' wala sa hitsura niya manyak kamo!

Natigilan lang ako nung tumawag si boyfie yon ang name niya sa phone ko. Tapos yong akin naman, 'mhine' ... Sweet na gwapo pa para lang ipagpalit sa walang kwenta at napaka preskong kano na yon!

"Hello" pinilit kong maging kalmado para di ito mag alala "annyeonghaseyo my angel" kahit diko ito nakikita alam kong nakangiti ito. "I'm fine!" kalmadong sabi ko. "What you doing?" "Ahm...n-nothing" buntong hiningang sabi ko pero di ito convincing. Alam niya kung malungkot ako o masaya kaya kinulit niya ako kung anong nangyari.

At dahil pinaalala na naman niya ang nangyari na dapat sana nakalimutan ko na.... Diko na napigilan ang sariling magkwento tungkol sa nangyari. Huli na ng marealize kong dapat diko na sinabi yon. Alam kong nasa trabaho ito at busy pero dahil sa dina ako nakapag tempe diko na din naisip ang magiging reaction ni jumin pag nagkataon.

Ano bang pinag gagawa ko?

"eotteohge jinae?" (How are you?) bakas sa boses nito ang pag aalala, pero bago yon dinig kong napamura ito. Alam kong galit na ito kahit di niya sabihin sakin, nakikita ko na ang reaction ni jumin ngayon, naka beastmood na ito anytime parang mananapak na.

Ito na nga ba ang sinasabi ko? Ako mismo ang magbibigay ng problema sa kanya.

"I-i'm fine" "wae jeonhwahaji anh-assseubnikka?"(Why didn't you call?), bakas ang pagiging seryoso ng boses nito alam kong ganun din ang hitsura nito. "Where are you?" serysong tanong niya. Napabuntong hininga nalang ako. Kinakabahan ako sa tuno ng boses nito. "At my classroom" makapigil hiningang sagot ko.

"Fine! ganeun jung-iya" (I'm on my way) teka, ano daw? "eodiga?" tinanong ko ito kung saan siya pupunta? "neo geogjeong haess-eo" (I worried about you), nag aalalang sabi nito. "I know, but you don't have to worry about. I'm fine!" may takot na sabi ko.

"salanghaeyo,ganeun jung-iya" wala na akong nagawa pa nung putulin na niya ang tawag. Ano pa nga bang magagawa kong nag bibiyahe na siya papunta dito? Sounds like trouble....haist... Ang bubo ko talaga! Bakit ko pa sinabi sa kanya? Haist...anong gagawin ko ngayon?

.

.

.

.

.

Other person:

Mabilis na pinaharurut ni jumin ang sasakyan. Wala pang isang oras narating na niya ang sungkyunkwan university kung saan nagttrabaho si krissy. Ayaw na sana niyang mapadpad sa paaralang ito. Pero dahil kay krissy, kailangan niyang gawin. Wala silang karapatan na bastusin ang babaeng mahal niya kahit sino pa sila. Sa pagkakataong ito, buong tapang siyang bumaba nung marating niya ang paaralang to. Nagulat pa ang ilang nung makita siya pero wala siyang pakialam sa kahit na sino pang nakakasalubong niya sa daan. Dinig niya ang hiyawan at tilian ng mga taong nakakasalubong sa daan. May ibang lumalapit pa sa kanya para magpapa picture pero parang wala siyang nakikita o naririnig. Punong puno ng galit ang puso niya at isa lang ang pakay niya. Ang taong nambastus sa babaeng mahal niya. Dire-diretso niyang tinungo ang building kung saan nandun ang lahat. Bisita, mga kapwa guro ni krissy at mas lalo na ang taong kinasusuklaman niyang tao. Ang walang hiyang ama niyang dahilan ng pagkamatay ng kanyang ina. Nung marating niya ang building, lahat napatingin sa direksyon niya. Alam na niya yon kung bakit? Walang may nag eexpect na babalik siyang muli at magkikita muli sila ng magaling niyang ama, na walang puso at makasarili. Nag usap sila ng mata sa mata, maging ang mga guro ay napatanga nalang habang nilalakad niya ang daan palapit sa walang hiyang ama niya. Feeling niya, sobrang layo ng distansya nila parang di niya kayang abutin ang direksyon nito. At nung makalapit na siya, buong tapang niyang tinanong kung sino ang nambastus kay krissy. Gulat at nagtataka ang lahat, walang may nagsalita dahil sa pagkabigla. Hanggang sa may isang lalakeng naglakas loob na sumagot sa tanong niya. Nilapitan niya ito, saka niya hinablot ang kwelyo nito. Halos magkasing tangkad lang sila nung kano pero mas malaki ang katawan nito kaysa sa kanya. At wala siyang pakialam kong mas matangkad at malaki ito s kanya. Nanlilisik ang mga mata niyang nakatitig sa mat nung kano, habang nakangisi lang ito s kanya tila naasar pa. Sinabihan niya ang kano na sa susunod na makaramdam siya ng libog sa club siya pumasok. Pilyong sagot sa kanya ng kano, "Bakit pa daw niya gagawin yon kung nandito naman ang babaeng type niya" sinamaan niya lalo ng tingin ang lalake saka itinutok ang kamao sa mukha nung lalake. "Kung ayaw mong mabastus ang girlfriend mo wag mo siyang palabasin na sexy sa paningin ng iba. Masyado siyang mainit sa mata ng mga lalake. Kaya kung ayaw mong maagaw siya, ibalot mo sa katawan niya ang pinakamakapal na damit mo"  pang aasar nung lalake saka ito tumawa ng malakas. Akmang susuntukin niya ang lalake nung pigilan siya. Napatingin siya sa pumigil yong magaling niyang tatay. Sa sobrang galit niya, tinulak niya ng malakas ang kano saka lumingon sa tatay niya tinitigan niya ito na punong puno ng galit at hinanakit. Pero bakit di niya magawang saktan ito? At nung awatin siya nung isa sa mga body guard ng tatay niya dun di na niya napigilan pa ang sarili. Buong lakas niyang pinagsusuntok ang lalake, di naman ito lumaban. Ilang minuto din ang tinagal ng pagsusuntok niya parin ito na halos di na makilala ang lalake dahil sa maraming dugo at pasa sa mukha. Inawat na siya ng lahat, hingal siyang napatingin sa tatay niya na parang may pambabanta. Napatingin ulit siya  sa kano, namumutla ito, napangisi siya ng makita ang naging reaction nung lalake. 'Akala mo kung sinong matapang duwag naman pala' sa loob looban niya bago niya tuluyang nilisan ang building na yon para puntahan ang babaeng pinakamamahal niya.

.

.

.

.

.

.

Update:

Anong say niyo?

Wow, naol may nagtatanggol haha. Grabeh si oppa, ang hot niya masyado. Kakatakot haha..

....

But i like it... Ano daw? Haha nakisali si author kaluka😂😅

Salamat pala sa nagbasa at nag vote ng kwentong to. Salamat kahit di kayo mag comment, magbasa lang kayo sapat na po yon! Naappreciate ko po ng bongga... Tnx! Godbless😇😘