MY ULTIMATE FAN GIRL_(ᴅʀᴇᴀᴍ ᴏɴ ʏᴏᴜ)

83:(I need you)

Krissy pov:

Halos isang linggo nang hindi nagparamdam si jumin simula nung mag usap kami sa opisina ng papa niya.....

.

.

Flashback....

"Stop doing this..." naiiyak ko pa ding sabi saka niya ako unti unting binitawan. Nagkaron ako ng lakas ng loob para harapin siya. Nakita ko ulit ang napakaganda nitong mata, yong maamo niyang mukha at yong mga labing parang lagi kang tinutukso na hagkan ka.

"I know i did bad something to you" buntong hiningang sabi niya "I don't know how to explain this, and when did i start to tell you. But one thing for sure, i owe you" natameme ako sa sinabi niya "I'm begging you....please come back to me" di pa din ako makapag reak. Totoo ba tong naririnig ko?

"I know its not really easy for you to forgive me. And its not easily trust on me. I search many times, and now things makes clear to me. I did wrong dicision and i lost someone i love" naguguluhan pa din ako. Ano bang ibig sabihin nun?

Diko maintindihan kong anong ibig sabihin nun?

Lumapit ito lalo sakin, nakasandal na ako sa likod ng pintuan at alam kong kahit pumalag ako wala na din ako takas. Di na ako makaatras pa. Hinaplos niya ang pisngi ko saka niya sinabing...."I'm begging you....i can't afford to lost you. Pleased give me another chance to prove my love to you" punong puno ng pagsusumamo ang mga mata nito.

Ano bang ibig sabihin niya? Nababaliw na ba siya? Ikakasal na siya diba?

"jagiya, i miss you like crazy" yon nalang ang narinig ko mula sa kanya, unti unti ko nalang naramdaman ang mga labi nitong nakalapat na sa labi ko. Hindi ko alam kong bakit ako tumugon, ni hindi ko manlang naramdaman ang anumang pag p-protesta. Bakit hinayaan kong gawin niya sakin yon?

Ilang segundo rin na magkalapat ang mga labi namin. Yong halik na pinagsaluhan namin punong puno ng pagmamahal, and we miss each other so much.... Now, i realized, i still missing him badly so much...

Pareho kaming natigilan nung mag ring ang cellphone ko. Pareho kaming napatingin ni jumin, at nung makita niyang si jae wang ang tumawag dumistansiya ito bigla sakin. ..

.

.

.

.

End of flashbacks...

.

.

.

.

Nagsulat ako sa pisara tapos isa isa ko silang tinanong about sa lesson na diniscuss ko kanina. Seryoso ako when it comes on lecture time ayaw kong isipin muna kung anong sinabi ni jumin. Gulong gulo talaga ang isip ko sa ngayon.

.

Mabilis na lumipas ang mga oras, hapon na agad, palabas na sana ako nung makasalubong sa may corridor si mateo. Halatang pagod ito at may bahid nang pag aalala. Tinanong niya akong anong problema niya?

"Ma'am, i know you are not interested. Can i joined you a ride?" "Hu?" "Can you give me a ride?" "wae?" takang tanong ko, sinabi niyang wala daw siyang lisensya at hindi siya pinapayagan ng papa niya na mag biyahe kong saan may oras para sa kanya para sunduin siya.

Parang gumuho ang mundo ko nung sabihin niyang nasa hospital si jumin dahil sa car accident. Di ako agad nakapag reak, parang naistatwa ako sa kinatatayuan ko. Di pa din ako makapaniwala sa narinig feeling ko naninikip ang dibdib ko. Nadiagrasya siya?

"Krissy?" niyugyog ni jae wang ang balikat ko. Teka, andito si jae wang? Bago pa ako nakapag reak, hila na niya ang kamay ko papasok ng kotse niya. Iniwan sa may parking lot ng school ang sasakyan ko babalika nalang daw namin yon kailangan muna namin puntahan si jumin.

Anong nanyari sa kanya? Bakit ako nasasaktan ng ganito?

.

.

.

Other pov:

Nasa taping pa si jae wang kasama ang bagong lading lady niya ng biglang tumunog ang cellphone niya. It was mateo, sinabi ni mateo na na naaksidente daw ang kuya niya. Sa di maipaliwanag na dahilan, tumakbo siyang tulero palabas. Dinig pa niya ang pagtawag sa kanya ng manager niya pero ayaw na niyang pakinggan pa gusto niyang masiguradong ligtas ang kaibigan niya. Mabilis niyang pinatakbo ang sasakyan, halos manlumo siya nung makita ang kalunos lunos at halos walang buhay na kaibigan. Bumaligtad patagilid ang sasakyan na gamit nito at tumilapon siya sa kung saan. Nakahandusay siya sa sahig, hapag hinihigaan ang sariling dugo. Madami ng pulis, nabalik siya sa realidad nung makitang sinasakay ng sasakyan ang kaibigan niya pero pinigilan niya. Sinabi niyang may pupuntahan siya kailangan mas makita niya to. Wala pang sampung minuto nakarating na siya sa lugar kung saan nag uusap ito kasama ang kapatid sa ama na si mateo. Wala ito sa sarili, tila di makapaniwal sa narinig, hinila niya ito palabas ng paaralan saka inakay pasakay. Hindi maintindihan ni jumin kung bakit ginawa niya yon at kinailangang dalhin ang babaeng yon sa lugr na yon pero para sa kanya yon ang nararapat.

.

.

.

Krissy pov:

Nanginginig ang katawan ko sa nakikita, nangangatog ang tuhod ko hindi pwedeng mangyari to. Alam kong nag uunahan ang mga luha ko sa pisngi ko pero wala na akong pakialam ni hindi ko na nga marinig ang ingay sa paligid sa paligid kahit madaming tao sa paligid.

Mga reporters, pulis ingay ng mga sasakyan at sigawan sa paligid. Halos tatlong hakbang na ang hakbang na ginawa ko na dapat ay isa lang marating ko lang ang dapat mapuntahan.

At nung marating ko na, diko na napigilan ang sariling yakapin ito kahit alam kong madami itong dugo punong puno ng dugo ang katawan nito dahil sa sariling dugo.

Niyakap ko ito habang panay ang oag iyak, sinasabi ko kung gano ko ito kamahal. Mali pala ako, akala ko wala na akong nararamdaman para sa kanya, buong akala ko tuluyan ko na siyang nakalimutan, pero mali ako...

Maling mali... Sa mga oras na to, ngayon ko masasabing... Hindi ko pala kayang mawala siya. Sinakay ito sa stretcher para isakay sa ambulance. Ako na ang nag volunter na sumakay para samahan siya. Si jae wanh naman naiwan, siya na daw bahala sa mga pulis pag tinanong kung anong nangyari.

Niyakap ko muna ito habang humahagulhol ng iyak, kailan lang inamin kong hindi ko siya kayang mahalin alam kong siya ang perfect guy para sa lahat ng babae pero hindi ko kayang magsinungaling at lukuhin ang sarili. Hindi ko pala siya kayang iwan.

Naintindihan naman niya ako at alam naman niyang kahit kailan di niya mapapalitan si jumin sa buhay ko. I'm lucky to meet him pero diko kayang dayain ang sariling hindi ko mahal si jumin... Dahil ang totoo...

..

Mahal na mahal ko ito..

At diko kayang mawala siya sa buhay ko magkamatayan pa.

.

.

.

Update:

Hello, annyeonghaseyo!

How are you baby? Haha.
Imisssssssshhhhhyouuuuuu...

.char.. Landi haha.

Ingat palage.. Toinks😅