MY ULTIMATE FAN GIRL_(ᴅʀᴇᴀᴍ ᴏɴ ʏᴏᴜ)

15:(Am i dreaming?)

Krissy pov:

Parang naistatwa ako ng mapansing halos walang taong dumadaan sa area na to. Kinakausap ako ng lalake sa lenggwahe nila pero diko pinapansin. Nakapikit ako para humugot ng lakas, pagkatapos buong lakas ko itong hinampas ng bitbit na sling bag saka ako tumakbo pero hinabol pa din ako nito saka ako hinarap, pero nagpumiglas ako para makatakas.

"Don't run!" "Hu?" nanlaki ang mata ko sa narinig. "Marunong ka mag.... I mean, you know how to speak english?" seryosong tanong ko, tumango lang ito "Why your following m...." "mianhe dowajuseyo?" (sorry, can you help me?), ilang sandali kaming nagkatitigan, habang hawak pa rin nito ang braso ko.

"How may i help you?" kunot noong tanong ko, akala ko papaturo siya ng direksyon sakin o di kaya ng english pero hindi eh nanlaki ang mata ko sa narinig "yongseo?" (pardon), "Can i barrow your phone? i call someone!"  umiling ako saka paatras na humakbang ng mabitwan niya ang kamay ko.

"Don't me, i know you have a bad intention. I'm going to call a police!" patakbo ako nitong nilapitan nag agawan kami ng cellphone nung akmang may tatawagan ako, hanggang sa mabitawan ko ang cellphone buti nalang at di nabasag. Padabog kong dinampot ang cellphone. "What is your problem hu?" gigil na tanong ko.

"I am not a bad person, i only wanted to barrow your phone!" Infiernes magaling siya mag english, siguro half korean at american to? Di sya ganun ka chaka pag dating sa pronounciation...."hal su issseubnikka?" (can i?), i rolled my eyes as a response. "Regalo pa naman ni tatay tong cellphone ko sisirain pa?" "sillyehabnida?" (excuse me?),singit nito "Nalaglag na nga, buti nga di nasira!" angal ko "mwo?" (what?) tanong nito "I mean, okay! Ayaw ko makipagbangayan sayo" kumunot lalo ang noo nito "yeogi, jeonhwa han beonmanhaseyo" (Here. Just one call okay?),saka ko inabot ang cellphone ayoko ng makipagbangayan pa humingi naman ito ng tawad, di naman ako kagandahan para magpabebe pa. Mukha namang nagsasabi ito ng totoo na naiwan ang cellphone niya at wallet.

"Password?" "Hu?" hinarap niya sakin ang cellphone ko, pinapabuksan pala niya dahil naka lock "Park dong min?" gulat na tanong niya sa wallpaper ko "ne naneun geuleun paen-ida" (Yes, i'm such a fan), nakangiting sabi ko habang tinitignan din ang picture nito , tatango tango naman ito kahit diko nakikita dahil sa mask alam ko nakangiti ito dahil mas lalo naningkit ang mata nito "eonjenga geuleul mannagil balae" (I hope one day i meet him!) pag d-dream ko. "jeongmal?" (really?) enteresadong sabi nito, mukha naman akong tanga tatango tango lang ako habang nakangiti pa din "Pogi niya nuh?" dagdag ko pa.

Feeling clossed lang tee?
Naipilig ko nalang ang ulo sa panunudyo ng utak ko.
Sandali itong matigilan, napatakip naman ako ng bibig ng marealize na akala mo kapwa pinoy lang ang kausap para sabihin yon "What is POG-I?" gusto kong matawa sa pagkakabigkas niya ng pogi, masyadong hiwalay kasi. Napakagat ako ng pang ibabang labi bago magsalita "Handsome!" simpleng sagot ko saka ako nag iwas ng tingin.

Ewan ko ba, parang pakiramdam ko kasi parang kinabahan ako bigla ng magtama ang paningin namin hindi ko alam kung bakit?
After a few minutes na pakikipag usap nito binalik na nito ang cellphone sakin "gamsahabnida" (thank you), nginitian ko nalang ito saka ako nagpaalam para mauna na.

Natigilan ako ng may humintong itim na titid na kotse sa tapat ko, kinabahan ako lalo. Napalingon ako sa lalake nung magsalita ang lalake "Miss?" nabaling ang atensyon ko sa lalake, lumapit ito sakin kaya i step backward. Halos maluwa ng mata ko ng tanggalin nito ang mask kasabay ng pagbukas ng kotse at pag labas ng dalawang lalakeng naka itim na suit.

Kinuha niya ang cellphone ko saka siya nakipag selfie. Dipa totally nag sisink in sa utak ko kung tama ba ang nakita ng may bigla akong marinig na nagtitilian, napalingon ako sa mga babaeng akala mo wala ng bukas kong makatili wagas. Pero bago pa ito tuluyang makaalis sinabi pa nitong.... "mannaseo bangabseubnida" (nice meeting you) nakangiti nitong sabi, huli na ng marealize ko wala na sa harap ko ang itim na kotse naglaho itong parang bola kasama ang lalake.

Pinaharurut na ang sasakyan ng may mapansing may mga babaeng nakabuntot sa kanya. Bakit diko naisip na hindi pala siya ordinaryong tao lang. Bakit diko nahalatang siya si....

"PARK DONG MIN" "salanghe oppa" halos mabingi ako sa hiyawan at tiliin ng mga babae pero mas nabibingi ako sa lakas ng heartbeat ko. Naka encounter ko na ang idol kong lalake ng diko namamalayang. Sayang!

Parang wala akong lakas na naglakad papuntang groceries store, tinawagan ako ni aira bakit daw ang tagal ko. Di pa din ako halos makapag salita ng diretso dahil di ako makapaniwalang nakausap ko ng malapitan ang ultimate crush ko na si... Park dong min. "Waaaahhhh...." napalingon sakin ang ilang babae na may dala pang banner sa direksyon ko.

Nagbubulungan silang baliw na daw ako. Maybe i was, ikaw ba naman makausap ng malapitan ang iniidolo mo ng dika mabaliw. Napagkamalan ko pang masamang tao. Grabeh ang gwapo niya talaga, ang ninipis ng labi at ang pula bakit kailangan may suot siya ng mask? Di tuloy nakikita ang kagwapuhan niya.

Nakauwi ako ng apartment na halos lutang. Feeling ko naglalakad ako sa ere, at nung makita ko si aira patakbo ko itong nilapitan halos lumundag ako sa sobrang tuwa habang kinikwento ang pangyayari kanina. "Weh? Nakausap mo si park dong min ng malapitan?" di makapaniwalang tanong nito "Oo bes, ako pa namasahe sa kanya sa taxi tapos nakihiram siya ng cellphone para makitawag kasi nakalimutan niya ang wallet at cellphone sa......" "Anyare sayo ses?" diko natuloy ang dapat sanay sasabihin ng barahin ni aira.

"Wala ka namang lagnat, bakit parang nag dedeliheryo ka diyan!" saka nito hinaplos ang leeg at noo ko, sa sobrang inis ko tinabig ko ng malakas ang kamay nito "Ayaw mo maniwala?" "Hindi talaga!" maang ni aira "Ito ebedensya, nag selfie siya kasama ako. Tinanggal na niya ang mask niya kasi he's wearing with a gray hoodie jacket kaya nakita ko na ang napakagwapo niyang mukha at...." nanlaki ang mata ko habang iniisa isa sa galery ang mga letrato wala kaming picture ni park dong min, ang meron lang ako at ang mga babaeng nasa likuran na patakbong lumalapit sa direksyon namin tapos epic pa ang pagkakuha?

Asan na?

"Oh asan?" untag ni aira "Hindi, b-bakit wala? Alam ko he took photos with me. Kinuha niya ang cellphone sa kamay ko saka kami nag selfie pero bakit wala?"halos maiyak kong sabi "Hala ses, malala kana.!" pambabara ni aira saka ito mag tungo ng banyo. Desmiyado akong napaupo ng upuan habang iniisip ang pangyayari.

Para naman akong nanaginip na nakita ko ang crush ko. Wala akong maipakitang ebedensya na nagkausap kami ng malapitan. Kung alam ko lang sana na siya yon, diko sana siya tinarayan sana nakakuha pa ako ng maraming letrato. Sino ba naman ang makakaalam na isa palang artista ang nakakaencounter mo kahit manghuhula magkakamali pa ata?

Haist....sayang talaga!

Update:

Haha anong say niyo?

Naka encounter na ba kayo ng ganyang pangyayari with krissy? Kahit di artista basta yong crush mo na nakasabay mo sa sasakyan tapos inisnob mo pa?

If yes? Leave a comments down there to know your feedback... Salamwach😘😘😘