When love bleeds red

Chapter 5: Being ubiquitous

Chapter 5: Being ubiquitous

~

"Just be back after one hour for the contest proper, you may now take your break! Goodluck studds! Again, welcome to Rutherford High! Enjoy!" At nagpalakpakan kami. Sa wakas tapos na mga opening blahblah!

"Kinakabahan ako ate." Bulong ng katabi kong si Jarry. He's in Grade 8 at siya sa grupo namin yung layout artist.

I ruffled his hair. "Don't be. People are people, they shouldn't make you feel nervous."

"Okay po. Hehe!" Nagkanya kanya na ang bawat schools sa pagpwesto sa mga designated areas nila and we do the same.

"Hindi pa kasi dumadating yung pagkain natin, kaya sige hahayaan kong maglamyerda muna kayo! Basta after 30 minutes balik kayo dito okay? Paniguradong by that time, andito na yung foods." Miss Manila said smiling and we swooningly agreed.

Ganun din ang naging sistema nung Tugatog, hindi naman kasi kj yung adviser nila na si Miss Balicha saka parang tropa tropa lang din turingan. Mama bear pa nga tawag nila, namin sa kanya e.

"Basta, behave kiddos!" Natatawang dagdag niya pa.

"Okay poooooooooo." Pagkasagot ay kanya kanya sila ng takbo sa kung saan. Parang mga bata! HAHA! San naman kaya ako pupunta?

Hmm, mamaya nalang siguro ako mag iikot sa buong eskwelahan kasi paniguradong maraming estudyante na naggagala din gaya namin ngayong mga oras na ito. Matutulog nalang siguro ako dahil antok na antok ako since..

"Kung sinuswerte ka nga naman.." Sa paglalakad ko kasi, nahagip ng mata ko ang  hardin ng eskwelahang iyon na sa tingin ko naman ay payapa at walang masyadong nagtutungo at tao sa gawing iyon dahil busy ang iba sa pagtingin sa mga buildings and rooms.

Soon as i reached out the place, i bring out my phone and headset from my backpack so that i can take a nap that fast. All i have to do is just set the alarm para after thirty minutes, i'll gonna be back there!

I sat and leaned my head to the tree with my arms crossed but yung paa ko diretso lang na pinagdikit then closed my eyes. Hinahatak na din kasi ako ng antok.

Masyado akong napagod kagabi dahilan para ma late ako kanina sapagkat alas sais na ko mismo nagising, e six in the morning mismo ang napag usapang time na aalis kami. Buti nalang at talagang Filipino time kasi magsi six thirty pa ang dating nung iba gaya ko at seven kami umalis.

Mag a-around one na din kasi ng umaga ng makauwi ako kagabi at wala man lang akong napala. Ni wala man lang lead na nakuha, walang progress. Tsh!

"Isa pa yung lalaking yun e, malas tuloy." Ayoko na muna mag isip. Nakakabaliw lang. Parang pag ibig din kasi ang pag iisip e. Nakakabaliw! HAHAHA! (>_>V)

"Your fault, missy." Napadilat ako sa tinig na yon at nanlalaki ang mga mata ko na tinignan ang taong nagmamay ari ng boses na nasa harapan ko lang.

I abruptly removed the headset from my ear and put it inside my bag together with my phone.. Yung kanina iniisip ko lang siya, tas ngayon nandito na?

"A-anong?! Aaaaaaaaaah!" Napabalikwas ako ng bangon dahil sa gulat at agaran na tumayo.

Eto na nga bang sinasabi ko e, nababaliw na nga ata ako.

I'm being delusional! Freak! Insane! Waaaaaaaah! I rapidly get my backpack and was about to run when he grabbed me by my arm.

"O-oh my God! Oh my God!" Natataranta at kinakabahan kong anas! Tinignan niya lang ako na para bang nababaliw na ko dahilan para mapa antanda ako!