When love bleeds red

Chapter 25: Things aggravated

Kachurvahan from B1 & B2..~*

Deim: Mate, gift ko?

Nike: Ulul.

*Silence*

Maya maya..

Nike: Ano bang gusto mo?

Deim: Might be expensive.. haha!

Nike: (_._) (>_>)

Deim: Anything from your heart.

Nike: The eff, mate? Just mention.

Deim: Tablet..

Nike: Ow! Which one? Vitamin C?

Deim: WHAT THE FUCK, YOU IDIOT?

Nike: Eh? (?_?)

*Deim walks out*

Nike: Whew, anong problema 'nun? (o_O)

End~*

Kekekekekekeke, mais! Sarreh na, haha. Merry christmas! Mwahmwah.

**

Chapter 25: Things aggravated

~

"Time for your medicine."

"Huh?"

"What for? I don't think kailangan ko pa po nyan kasi diba nagpass out lang ako dahil sa stress at pagpapalipas ng gutom?" Mapait ko pang dagdag. 

Wala akong maalala na ganun ngang nangyari saken. Kung may nangyari man ay yung pagsabog, pagkasira ng mga gusali, mga katawang nagkalat.. 'yun 'yon! At papatunayan ko na totoo ang sinasabi ko!

Tumawa lang ang magandang nurse na sa tingin ko'y nasa early 20's. "Ano bang sinasabi mo? Kailangan mo 'to para umayos ang lagay mo."

"Hindi pa po ba ako pwedeng umalis dito? Okay na kasi ako o."

Napatigil ito sa pagtawa at maya maya'y umiling ng nakangiti. "Hindi e. Under observation ka pa."

"Anong under--"

"Here." Inabot niya ang isang capsule na magkahating pula at berde ang kulay.

"Bakit wala pong case 'to?"

"Ano po palang tawag dito?"

"At para saan po ba ang gamot na ito?"

Tumawa siyang muli sa sunod sunod kong pagtatanong. "Ang kulit mo! Haha!"

My forehead creased, "Hindi mo naman po sinagot ang mga tanong ko e."

"Dahil ikaw mismo, alam ang sagot sa mga tanong mo." I throw her a 'what-are-you-trying-to-say' look while taking 'that' thing she give me on my mouth.

Uminom muna ako ng tubig bago muling nagsalita. "What do you mean?"

But she just stared at me, "How do you feel now? Better?"

"Eh? Parang wala naman pong epekto. Sabi ko naman po kasi sayo Nurse--"

"Rein."

"As i was saying Nurse Rein, 'yun nga po. Hindi ko na kailangan ng ganto ganto kasi magaling na po ako. Bibihira kaya ako magkasakit saka kung magkasakit man po ako, wala pang isang araw na naramdaman ko 'yun wala na agad."

Ngumiti lang siya na parang may nais iparating. "Mauuna na ko. Magpahinga kana at oras na ng pagtulog."

Hinabol ko lang siya ng tingin hanggang sa makaalis siya. Ang weird niya. Anong ako mismo alam ang sagot? Whut the hell! Dagdag isipin amp!