Mutlu haftalar Canlar,
Nasılsınız?
Bölümü okuduğunuz tarih?
Bölümü okuduğunuz saat?
Bu bölümde adını duyacağınız ve sonraki bölümde de tanışacağınız bir konuğumuz var. Umarım çok yakında okumaya başlayacağımız, biriciğim kıvırvığımın ( elifozovski) Vahşi Düş kitabının şahane karakteri Rüya Devin'i sizler için erkenden kaptık getirdik.
Rüya ve Savaş'ı burada sizlerle beraber okumak için nasıl sabırsızlanıyorum bilemezsiniz!
Bir de yepyeni kapağımıza çok aşık olduğumu söylemeden olmaz.😍
Perşembe görüşünceye kadar sizi, Seyhan Bey'in başımıza açtığı dertlerle baş başa bırakıyorum.
Kendinize çok dikkat edin. Sağlıkla ve mutlu kalın.
Hepinize kalpten, kucak dolusu sevgiler ve kocaman öpücükler 💕💋
Kişisel ig: gulcin.ozbek
Hikâye ig: gulcinozbekhikayeleri
Twitter: gulcin_ozbek
***
Bölüm 25; Sırlar, Yalnızca Açığa Çıkacağı Güne Kadar Saklı Kalırdı...
*Make You Feel My Love - Adele
Dağhan'ın büyükbabasıyla ve Aden'in de amcasıyla konuşmasının ardından günler su olup akmıştı. Amcası, her şeyi nasıl batırdıysa öyle de çözeceğini söylemiş ve ilk defa ondan para değil, sadece zaman istemişti. Bu defa Seymen Bey'e istediğini vermek kolaydı. Bir ay boyunca hiç ses çıkmaması da belki iyiye işaretti ama ya değilse?
Bilinmezliğin getirdiği endişe Aden'i içten içe yiyordu. Her ne olursa olsun Dağhan'la konuşması ve en başından itibaren her şeyi anlatması gerektiğini biliyordu ama nasıl? Adam neredeyse nefes almadan çalışıyor, haftanın yarısını iş seyahatlerinde geçiriyordu. Şirketi toparlamaya çalışmanın yanında, büyükbabasının bitmek bilmeyen baskılarına da direniyordu.
Dağhan'ın programı öyle yoğundu ki omuzlarına bir yük daha ekleme düşüncesi bile Aden'in cesaretini kırıyordu. Öte yandan erteledikçe cesareti kırılıyor, anlatmak daha da zorlaşıyordu. Bu duruma bir son verme fikriyle, klinikten bir saat erken çıktı. Yemek için alışveriş yaptıktan sonra da kendini mutfağa attı. Dağhan'ın erken gelmesini umarak hem yemeğini yaptı hem de çalışırken düşünmeye fırsatı olmayan ne varsa hepsini aklında bir hizaya soktu.
Salata kasesiyle mutfaktan çıktığı sırada ana evi, onların dairesine bağlayan kapıya şifre girildiğinin sinyali geldi. Dağhan haftalardır olmadığı kadar rahat, mutlu bir gülümsemeyle içeri girdi. Aden, adamın bu hâlini öyle özlemişti ki bir anlığına her şeyi unuttu.
"Erken gelmeni dilemiştim ama bu kadar çabuk olmasını da beklememiştim! Kumama teşekkürlerimi sen mi iletirsin yoksa bana iletişim kurabileceğimiz bir yöntem mi söylersin?" Mutlulukla endişe öyle iç içe geçmiş, kalbini öyle sıkı sarmıştı ki neredeyse hıçkırarak ağlayacaktı.
"Demek şimdiden işimi düşman olarak görmeye başladın? Biraz erken olmadı mı, sevgilim? Evliliğimizin ilk yılını bari doldursaydık."
"Evliliğinin ilk ayında kocasını işine kaptırmış bir kadınım ben, kapris yapmak sonuna kadar hakkım!" Sanki birkaç gün değil de haftalar olmuştu görmeyeli. İçinde oldukları durumla eğlenmeyi bile özlemişti.
"Benim için saçını süpürge ettiğin kısımdan bahsetmeyi unuttun."
"Aşkolsun, unutur muyum hiç? Şimdi oraya geliyordum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞ KAPANI (TAMAMLANDI)
Romance*** Sevginin en benciliyle sınandı genç adam. Zırhı pas tuttu, kılıcı elinden alındı, aşk için verdiği savaştan mağlup ayrıldı. Şövalye ruhunu çaldı zaman. Umutlarını yitirdi, küstü, kapattı kendini. Sevginin bencillikten en uzağını kuşandı genç ka...
