DÜŞ KAPANI (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 11; KAYBOLMUŞ PERVANE IŞIĞIN BÜYÜSÜNE KAPILDI...

Canlar merhaba,❤️

Nasılsınız?

Bölümü okuduğunuz saat?

Bölümü okuduğunuz tarih?

Birlikte yapabileceğimiz harika bir fikrim var. Üstelik el birliğiyle başlarsak inanıyorum ki çok güzel sonuçlar alabiliriz.

Lütfen bölüm sonuna bakmayı unutmayın, olur mu?

Bunun dışında bir ricam daha var. Sevgili sessiz okurlar, lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin, olur mu?
Söz veriyorum kimseye söylemeyeceğim. Tamamen bizim aramızda kalacak☺️

Bugünlük benden bu kadar perşembe günü görüşünceye kadar, kendinize çok iyi bakın. Sağlıklı ve mutlu kalın.

Kalpten sevgiler, kocaman öpücükler❤️💋

Kişisel instagram: gulcin.ozbek
Hikaye instagram: gulcinozbekhikayeleri
Twitter: gulcin_ozbek

***

Bölüm 11; Kaybolmuş Pervane Işığın Büyüsüne Kapıldı...

*I Don't Wanna Miss A Thing - Aerosmith

Aden, gerginliği son bulan gecenin tatlı telaşını üzerinde taşıyarak odasına dönmek için izin isteyince Erdem de onunla birlikte ayaklandı. Odalarının aynı katta olmasını ve ertesi günün çekimlerini bahane etmişti ama asıl amacı, Dağhan'ın üzerine oynamaktı. Merdivenlere hep birlikte ilerlemeleri de başarısıydı. Erdem çok iyi biliyordu ki dostu, çok uzun zamandır kayıptı. Duygularını öyle derinlere saklamıştı ki adamın kendi bile bulamayabilirdi. Kalbi bir kadının varlığıyla dolu ve aklı aşkla kuşatılmış olsa bile kendinden eksilmeyeceğine inanmalıydı önce. Sonuna geldiğini sandığı yolculuğunun henüz başında olduğunu görmesi için zamana, cesarete ve biraz da itici güce ihtiyacı vardı.

Dağhan hayatındaki her şeyi kontrol edebileceğini düşünebilir ve içinde inkârın binbir tonunu yaşıyor olabilirdi ama o anlarda içgüdüleri tarafından ele geçirilmişti. Ona sorulsa hiç tereddüt etmeden, bir sirenin karşı konulmaz şarkısıyla büyülendiğini iddia ederdi de duygularının yattıkları baygın uykudan ayılmaya başladıklarını kabul etmezdi.

Eksik yanlarından ve kadının tam da oralara ulaşmaya başladığından habersizdi. Aşkın tekdüze bir kalıba giremeyeceğini, ancak yaşayan iki insanın arasında şekilleneceğini bilmiyordu. Kalbini harekete geçiren duyguları tanımıyordu. Yaşadığı hayal kırıklığının tekrarlanmasından korkuyordu. Son birkaç yılı mutluluktan uzak geçirmişti belki ama hiç değilse aklıyla ve bedeniyle bir bütün olarak sağlıklıydı. Aşk ondan büyük kayıplarla geçip gitmişti. Anlamını bilmediği her histen kaçışı da bundandı.

Aden'se artık kaçmıyordu, saklanmıyordu. Aksine gözlerinin önündeydi ve görmek isterse, kalbini açmak isterse, onu araması gerekmiyordu... Sevgisini istiyordu ama aralarında bir şey yaşanacaksa eğer, adamın ilgisi içinden gelmeliydi ve bunun için beklemesi gerekiyorsa sabırla beklerdi.

İki yüz on iki numaralı odanın kapısına geldiklerinde, Aden ve beraberindeki iki adam durakladılar. Erdem samimiyetlerinin üzerine basarak, kadını her iki yanağından öptü. "Adenciğim iyi dinlen ve yatmadan önce sıcak bir şeyler iç mutlaka, olur mu?"

"Erdemciğim, bir annem ve annemden de çok annelik eden iki dostum var. Lütfen, sen de başlama çünkü bunun bir adım sonrası içtiğimden de emin olup üzerimi örtmek. Gerçekten ihtiyacım yok!" Ciddiyetle azarlamaya çalışsa da pek öyle görünmüyordu.