"Shit? They are going to eat us! Alive!"
When Astraea woke up after a huge incident. Everything feels so weird for her. She knows something is wrong but she just can't point it out. And then, An unknown virus started spreading in the whole city of A...
WARNING: This story contains violence, strong language and other mature content.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
***
P R O L O G U E
I breathe hard. . .I can feel the fast beating of my heart and the cold sweat from my body. Hindi ako makahinga ng maayos. Para akong tumakbo ng sobrang layo sa sobrang hingal ko. Hawak-hawak ko ang dib-dib ko ng may halo-halong nararamdaman. Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko pero di ko magawa.
Then, it all sinks in to me. My dream-or should I say my nightmare is haunting me again.
Lagi naman eh.
Parang mas lalong yata akong lumalala. Noon naman ay isang beses lang sa isang linggo to nangyayari sa akin pero ngayon gabi-gabi na akong binabangungot. Paulit-ulit lang naman ang napapanaginipan ko at hindi ko alam kung bakit to nangyayari sa akin.
I breathe hard again. My both hands are shaking- no, my whole body is shaking but I managed to get up from my bed. Sinulyapan ko ang direksyon kung saan natutulog si Sheena at nakahinga ako ng maluwag ng makitang mahimbing itong natutulog. I don't want her to know that I have this shitty nightmares every midnight. Ayoko siyang abalahin. Ayokong pati siya ay problemahin ako. As much as possible ayokong mandamay ng tao.
Dahan-dahan akong naglakad at binuksan ko ang pintuan.
I need fresh air. I don't think I can sleep again. It's funny but I admit, I'm fucking scared right now.
I need to stay awake.
You need to stay awake, Astreae.
Nang buksan ko ang pinto ay nagulat ako ng bumungad sa akin ang mukha niya. Nakatayo siya sa harap ng pintuan ko na relax na relax habang nasa magkabilang bulsa niya ang mga kamay niya. Alam na niya yatang magigising ako.
"Diego..."
He smiled when he heard his name.
He's been with me for almost 3 months I guess? Pero kahit na sobrang ikli ng pinagsamahan namin ay alam kong kilala niya na ako. Alam niya ang lahat ng secreto ko, Alam niya kung kailan ako takot at alam niya rin ang tungkol sa pinagdadaanan ko tuwing gabi. I told him everything because he is my friend.
"Astreae, go back to sleep." He said, worried is evident on his face. I stared at him for awhile.
Ayaw na ayaw ko sa lahat ang nang-aabala ng ibang tao. Hangga't kaya ko ay hindi ako humihingi ng tulong o lumalapit sa iba. Ayokong problemahin nila ako. I'm not their responsibility. I hate it when someone is treating me like this. Hindi ako sanay na may nagmamalasakit sa akin. I always feel unwanted when I am with the people I love. Pero ngayon, muli kong naramdaman ang kahalagahan ko. But still. . .
