TRAPPED

01: Where is Atlanta?

"Don't you dare."

Natigil sa ere ang kamay ng babae ng marinig ang sinabi ko. Akmang sasampalin na sana niya ang babaeng kasalukuyang nakaluhod sa harap niya but unfortunately dumating ako sa scene. Tss, Typical bullies. Walang ibang magawa sa buhay. Hindi ko naman talaga ugaling makialam pero kilala ko kung sino ang kinakawawa nila at hindi ko maaatim na manood na lang.

Their yes widened when they saw me. Mabilis silang kumaripas ng takbo. Naiwan namang nakaluhod ang babaeng pinagkaisahan nila. Dahan-dahang umangat ang tingin niya sa akin at nanlaki ang mata niya ng makita ako. Kumurap-kurap pa siya para siguraduhin kung ako nga ba ang nakikita niya.

"Astreae?" She said. Hindi siya makapaniwala na makita ako at maging ako, hindi makapaniwalang makita na naman siya sa ganitong sitwasyon.

I sighed and grab her arms to make her stand. "Two weeks lang akong nawala may nambubully na naman sayo." I said. She didn't answer.

Iniyuko niya lang ang ulo niya na para bang nahihiya na nakita ko siya sa sitwasyong ito. I really can't understand her. Bakit hindi siya lumalaban sa mga nambubully sa kanya? Kaya lang naman siya binubully kasi hindi siya lumalaban pabalik. Sa sobrang bait niya ay Hindi niya magawang maipaglaban ang sarili niya. Nakakainis.

I sighed again and grab her into the hallway. Pumunta kami sa locker room saka ko siya binigyan ng damit pamalit. Puno kasi ng flour ang uniform niya at may putik rin. Hindi siya papasok sa classroom ng ganyan ang ayos. "I'll meet you at the class. Just tell if they hurt you again. Stop being stupid and fight back." I seriously said. "Sheena.."

Tumalikod na ako at naglakad papalayo. Kaso ng makalabas ako ng locker room ay may humarang sa akin. I rolled my eyes. Narito na naman ang dalawang bitch na to. Wala talaga silang ibang magawa sa buhay. Palagi na lang nila akong inaaway kahit wala naman akong ginagawa. I'm sure panibagong storya na naman ang ibabahagi nito sa akin. Tss Boring.

"They are all blaming you for what happened to Atlanta." She smirk. "Even Daze hated you so much."

Nagtangis ang bagang ko pero hindi ko pinahalata. Instead, my lips moved into a grin. Ayaw ko sa lahat ang pinag-uusapan ang nangyari sa kambal ko. Nakakainis kasi lahat sila ako ang sinisisi sa pagkawala ng kambal ko. Wala naman akong alam.

"Oh Lauren, I don't really care." I grinned. "If they hated me then the feeling is mutual."

Nawala ang ngisi sa labi niya ng makitang hindi ako apektado sa sinabi niya.

"You're really are a devil, aren't you? Wala kang pakialam kay Atlanta! You hated your twin sister!" She hissed. "Simula palang noon ay naiingit ka na talaga sa kambal mo. You hated her because she have all she wants! You hated her because she's beautiful, famous, talented and genius! Hindi kagaya mo. You are born to be a loser, Astreae." She said and smirk. Pati yung katabi niyang demonya ay nakangisi rin pero hindi naman nagsasalita, napipi yata.

Well, what she said are partly true. Yes I admit that I'm a devil, yes Atlanta is so perfect and I am not pero hindi totoong wala akong pakialam sa kanya at hindi ako naiingit sa kanya. I don't hate her! I love her because she's my twin sister but I admit na bago siya nawala ay marami kaming hindi pagkakaintindihan. And lastly, I'm not a loser.

"I know you are really happy right now that your twin is nowhere to be found. But I will not let you—"

I rolled my eyes. "Are you talking about yourself, Lauren?" I said and laugh. Her joke isn't bad huh? Kita ko namang natigilan siya sa sinabi ko. "As far as I know, ikaw ang matagal ng naiingit sa kambal ko." I said and smirk. Diniinan ko ang salitang 'ikaw.'