VAHŞİ AV

41.Bölüm

Multimedya ; Ulrich ❤️ Alexa

Yıldıza dokunup bol bol yorum yapanlara şimdiden teşekkür ediyorum! ❤️ Lütfen desteklerinizi esirgemeyin!!

İyi okumalarr!! ^.^

Hayat bazen çok yorardı. Hiç bir şeye gücünüz kalmazdı ama yaşamaya devam etmek zorundaydınız. Sorumluluklar sizin yakanızı bırakmazdı. Ayakta durmak ve yapmanız gerekenleri için uğraşmak zorunda kalırdınız. Bazen her insan gibi bende bunalıp, sıkılıyordum. Üstüme binilen sorumlulukların ağırlığı altında nefes almadığımı hissettiğim zamanlar oluyordu. Tıpkı şu an olduğu gibi. Ulrich'ı babam ve diğerlerinin yanına bırakmış merdivenlerden çıkıyordum. Koridora girdiğim an omzuma çarpan kişiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Bethany benimle aynı durumda olduğunu gösterirce şaşkındı.

"Sen miydin?" dedi saçlarını karıştırırken. Gözlerinin altı morarmaya yüz tutmuş, uykusuz olduğu belliydi. Bunalım içinde olduğunun farkındaydım. Benim gibi.. birileri sürekli onu tekrar hata yapmaması için tembihliyor olmalıydı.

"Ve sen!" dedim iki elimin parmaklarını içe büküp işaret parmaklarımı öne çıkararak onu işaret ettim.

"Evet ve görüşürüz!" dedi histerikçe gülerek. Daha çok zoraki bir gülüştü. Yanımdan geçeceği sıra kolundan tutup bana dönmesini sağladım. Bu halde onu bırakmaya vicdanım izin vermiyordu.

"Aynı senin gibi bunalmış ve kaçasım var Bethany. İçmeye gidelim mi? Sadece sen ve ben.." dedim. Ellerini tutup sıktım. Gözlerimi yüzünde dolaştırdım. Kararsız kaldığına dair bir tavır takındı. Bakışları düşünürce ordan oraya kaydı. Ardından hoşuna gitmiş gibi başını salladı. Bunu yapmasıyla saçından bir tutam önüne düştü. Küçük çocuk gibi heveslenmesine yanaklarını sıkasım geldi.

"Pekala yürü benim odama süsleneceğiz." dedi çocuk hevesiyle. Onu durdurmayan tek insan olarak beni gördüğü için tutunmaya karar vermişti. Daha fazla üzülmesini istemiyordum. İkimizin de bu berbat ruh halinden çıkması gerekiyordu. Bir iki saatliğine kaybolmamız sorun olmazdı bence. Bethany'nin kolumu çekiştirerek odasına götürmesine izin verdim. Az da olsa yüzüne gülümseme kondurabildiğim için sevinmiştim. Odasına girdiğimizde direk dolabına yöneldik. Turuncu ve yeşil ağırlıklı odası uyum içindeydi. Gayette düzenli ve ferahtı.

"Etek giyme." dedim bilerek. Deri taytını çıkarıp üstüne de kırmızı deri büstiyer çıkardı. Kendim için siyah şort ve kareli gömlek çıkardım. Kısa sürede giyindik. Gömleğin bel kısmını iç içe geçirip bağladım. Ayaklarıma sporlarımı giymiştim. Bethany ise topuklu giymişti. Ayna karşısına geçtiğimizde yan yana makyaj yapmaya başladık.

"Bence çok güzel olduk." dedi maskarasını sürerken. Kırmızı dudakları hafif aralanmıştı. Bunu yaparken hangi kadının aralanmıyordu ki. Kendi makyajım bittiğinde yüzümün son haline memnunca baktım. İşi bitince bana döndü. "Teşekkür ederim Alexa." dedi içten tavrıyla. Morluklarını kapatmış, yaptığı makyajla daha sağlıklı durur olmuştu. Başımı hafif yana eğip içten bir bakış attım. "Kuzenler bunun içindir." dedim omuz silkerek. Kardeşinin ya da kuzeninin olması bambaşka bir şeydi. Bunu onlarla öğrenmiştim. Hepsini ayrı ayrı çok seviyordum. Odadan çıkıp saklana saklana evden çıkana kadar canımız çıktı. Ulrich'ın karnını yeni doyurduğum için bir iki saatlik yokluğum sorun olmazdı. Kaiden ise.. sonra düşünürdüm. Asfalt yola çıktık, bir yandan da bağırarak çalan şarkıya eşlik ediyorduk.