VAHŞİ AV

6.Bölüm

Multimedya; Alexa Foster

İyi okumalarr!! ^.^

Yanağıma konan küçük öpücükler ile otomatikman kaçlarımı çattım. Huysuzca homurdanıp başımı diğer tarafa çevirdim. Rahat pozisyon alıp, yumuşacık battaniyeme sarıldım. Şimdi güzelce uyuyabilirdim. O kadar çok uyumak istiyordum ki kimin rahatsız ettiği bile umrumda değildi. Kendimi huzurlu karanlığa bırakmak istediğimde bu sefer perde çekilme sesi işittim. Yüzüme vuran güneş ışığı ile ofladım.

"Kalk hadi uykucu!!" Annem her zamanki formunda şakırken başımı tekrar diğer tarafa çevirdim. "Annee!" Mızırdanırken yastığıma sarılıp rahat bir pozisyon almaya çalışıyordum. "Uykum var!!" Popoma atılan şaplak ile çığlık attım. Hızla yataktan kalkıp yastığımı anneme attım. "Sen benim güzel kalçamı nasıl mıncırırsın?!" Sinirle cırlamam ile yüzünü buruştururken hızlı refleksleri ile yastığı tuttu. Tekrar bana atarken "O kıçını kaldırda kahvaltıya gel tatlım. Artık konuşma vakti geldi de geçiyor."

Sonuncu cümlesini işittiğimde kulaklarım dikildi. İlgiyle anneme baktım. Kaşlarımı kaldırarak yatağımdan kalkarken "Sen açmasaydın ben açacaktım konuyu." dedim. Sesim huysuz küçük çocuk gibi çıkmıştı.

Başını sallayıp nefesini seslice saldı. "Biliyorum tatlım. Buraya geldiğimizde kendi kendine çözeceğini biliyordum. Dünkü şahit olduğun.." parmaklarıyla havada tırnak işareti yaparak "Cinayetin benzerleri arttığı için fırsat bulamadım." dedi. Sert bakışları yumuşayıp yüzünü mahcubiyet sararken mırıldandı. "Ve senden beni dinlerken sakin olup anlayışlı olmanı istiyorum tatlım. Bu kararları alırken istekli ve tek başıma değildim."

Düz tuttuğum yüzümle annemi dinledim. Onun yerinde olmadığım için tam olarak anlayabilir miyim bilmiyorum. Benim hakkımda önemli kararlar aldığını az çok biliyordum. Ne hissedeceğimi bilmiyorum. Aldığı karara göre sabrım ve anlayışım değişirdi.

"Ne hissedeceğimi bilmiyorum anne." Gülümsemesi bir çok duyguyu barındırıyordu. Mahcubiyet, burukluk, anlayış.. ve daha bir çoğu.

Karşımda durup ellerimi tutarken bakışları endişeli hal aldı. "Peki sen iyi misin? Dün akşam yaşadığın olaya anlam veremediğini görebiliyorum."

Dün akşam aklıma doluşurken içim ürperdi. Zihnim transa geçmiş bir şekilde kendimi bilmediğim yerde buluyorum. Yaşadığım yoğun hisler, işittiğim fısıltılar, gördüğüm ceset ve attığım çığlık.. hepsi bir bir gözümün önünden geçti. Kurt ruhu tamam ama. Dünkü yaşadığım bambaşkaydı.

"Bilmiyorum anne. İlk kez bu kadar tuhaf bir olay yaşadım. Daha önce de tuhaflıklarla karşılaşırdım ama dün akşam ki zirveydi."
Gözlerim dalarken durumumu anlatmaya çalıştım. Umarım annemin bunun için açıklaması vardır.

"Bütün sorularını cevaplayacağım tatlım. Korkmanı gerektiren bir şey yok. Annen yanında." Kollarını çevreme sararken şakağıma buse kondurdu. Anında karşılık verip "Yanımda olduğun için teşekkür ederim anne." diye mırıldandım. Tuhaflıkların içinde kaybolmayıp, annemin destek olmasına çok mutluydum.

"Her zaman tatlım."  Geri çekilip saçlarımı okşadı. Ardından kalçama bir şaplak daha atıp kapıya koşarken bağırdı. "Hadi bebeğim hazırlanıp aşağı gel! Bu gün anne kız takılacağız. Daha sana sürprizim var." Gülerek ağzımın içinde homurdanırken, kalçamı okşayıp banyoya ilerledim. Bu kadın çok deliydi. Kaç yaşına gelmiş halen benimle uğraşıyordu. Ne olursa olsun seviyordum bu kadını.