VAHŞİ AV

8.Bölüm

Multimedya; Kaiden & Alexa (temsili)

İyi okumalar!! ^.^

Tenimi yalayan soğuk rüzgar ile ürperdim. Battaniyeme daha çok sarıldım. Saniyeler sonra kesilen rüzgar ile huzurlu uykuma devam edebilirdim. Bilincim yarı açık yarı kapanıkken yatağımda hafif hareketlilik hissettim. Huzursuzluğum daha çok artarken sıkıca yumulu gözlerimi hafif araladım.

Gördüğüm kişi ile dudaklarımı çığlık atmak için araladım. Büyük parmaklar ile hızla kapanan dudaklarım ile çığlığım içimde kaldı. Refleks olarak omzunu sıkıp saçlarına yapıştım.

"Alexa, sakin ol benim."

Uykudan uyanan beynim, karşımda kısılan yeşillerin kime ait olduğunu algılayınca gözlerimi yumup derin nefes aldım. Gözlerimi açtığımda havanın halen karanlık olduğunu fark ettim. Saçında ki elimi bileğine getirip dudaklarımın üstünden çektim. Çevremi saran baharatlı, erkeksi koku ciğerlerimde bayram havası yarattı.

"Burada ne işin var Kaiden?" Kaşlarımı çatıp sinirle tısladım. Gecenin bir saatinde görünce, korkudan aklım gidiyordu.

"Beni gördüğüne sevinmedin sanırım." Kadifemsi sesinde kırılmışlığı seçtim.

"Tabi ki sevindim ama gecenin köründe birden karşımda görünce korktum." Gözlerimi yavaşça kırpıştırırken usulca gülümsedim. Cevabım ile dudağını yukarı kıvırdı. Dirseklerimin üstünde doğruldum.

Yan yatıp dirseğini dik tutarak eline başını yasladı. Aynı şekilde durup ona bakmaya başladım. Üstüne giydiği beyaz tişörtü ile kumral teni daha belli oluyordu. İçimde kıvranan varlığın onu çok özlediğini hissedebiliyordum. Bende özlemiştim onu. Oysa daha iki gün önce görmüştüm.

"Seni merak ettim. Babanla tanışmışsın." Sakin, kadifemsi sesi huzur veriyordu. Başımı olumlu anlamda salladım. "Nasıl hissediyorsun?" Çarşafımla uğraşırken gözlerim daldı. Her şey hızlı ilerliyordu. Karmaşık duygular arasındaydım ama babamla tanıştığım için üzgün değildim. Yanağımda hissettiğim tüy kıvamında ki dokunuş ile iç çektim.

"Bilmiyorum, mutlu gibiyim. Her şey üst üste geliyor, alışmam için zaman gerekiyor." Bakışlarımı çarşafımdan çekip yeşillere çevirdim. "Sen nasıl geldin buraya? İznin var mı bölgeye girmen için?" Kaçak olarak girdiğini sanmıyorum. Büyük ihtimalle babam beni rahatlatması için izin vermişti. Mutlu görünsemde, gergindim ve alışmaya çalışıyordum. Yaşadıklarım kolay değildi. Bana en iyi gelen kişi yanımda uzanan adamdı. Tenine dokunup sıcaklığını hissetmek istiyordum. Bana bahşettiği huzurda kaybolmak..

"Alfadan izin aldım. İçten içe iyi olmadığını biliyorum güzelim." Yanağımı okşarken tüm sıkıntımı almak ister gibiydi. Derinliklerimde olan çatışmaları görüyormuş gibi bakıyordu. Kendimi karşısında çıplak hissediyordum. Bu düşünce yanaklarımı ısındırdı.

"Varlığın benim için huzur." Biraz daha dibine girip sıcağına sığındım. Anında kollarının arasına alıp saçlarımın üstüne dudaklarını bastırdı ve çekmedi. Boştaki kolunu çevreme sarıp, saçlarımı okşamaya başladı. Saçlarımda gezinen parmakları ile iyice mayıştım.

"Senin varlığında benim yaşam nedenim güzelim." Saçlarımın arasına mırıldandı. İltifatı ile yüreğim çoştu. Onunda duyabildiğini bilmek yanaklarımı ısındırıyordu. Yüzümü boynuna gömüp derince soludum. Baharatlı parfümünün yanında ferah orman kokusu vardı. Ciğerlerime çektiğim havayı dışarı çıkarmayıp sonsuza dek orada tutmak istiyordum.