If It Is You [Jikook/Kookmin] || Tagalog Ver

Chapter Thirty Five

Third Person's POV

Nakatingin si Jungkook sa nakaparadang kotse ni Namjoon sa labas nang gate nila Jimin. Jungkook pulled out his phone and dialed Jimin's number again, at hindi parin nito pinapansin ang tawag niya, hinigpitan niya ang pagkakahawak sa payong niya.

Jungkook scoffed, hindi siya makapaniwala. Sinong mag-aakala na kaya siyang ignore-in ni Jimin, thought the older favors him more than anyone else. Jungkook rolled his tongue against the inside of his cheek, hindi tuloy niya ma-point out kung saan nanggagaling 'yung inis niya. Dahil ba 'yon sa pang-iignore ni Jimin o dahil ba si Namjoon ang rason kung bakit siya iniiwasan ni Jimin.

May narinig naman itong boses, tinignan niya ang front door. Jimin is holding the umbrella for Namjoon at mukhang aalis na ito. Jungkook tore his gaze emotionless at napatingin si Jungkook sa box na hawak-hawak niya at tinapon iyon sa gilid nang gate. Walang emosyon nitong inalis ang tingin sa bahay nina Jimin at naglakad palayo.

Pumasok na si Namjoon sa loob nang kotse niya at pinaandar ito habang si Jimin ay nakatingin lang sa labas, nang makaalis na ang kotse nito ay tumalikod naman ito. Papasok na sana ulit ito sa loob nang mapansin ang isang box ng donuts na itinapon sa gilid. Jimin frowned at papasok na sana nang tinignan niya ito ulit.

Lumapit ito doon at hinawakan ang box na ngayon ay basang-basa na. Suddenly, Jimin's eyes widened.

"I thought about you and stopped by to give you this."

"Jungkook..."

Bigla itong kinabahan at walang pag-aalinlangang tumakbo para habulin ang binata, hindi siya sigurado kung maabutan pa ba niya ito pero 'yun ang naging first instinct niya. Nakita naman nito ang figure ni Jungkook na medyo kalayuan sakanya. Nagmadali itong lapitan si Jungkook not minding kung pinagtitinginan siya nang mga tao sa paligid niya.

Jimin grabbed Jungkook's wrist para pigilan ito, he was out of breath, Jungkook swiftly took the other's male hand instead, twist it bago ito humarap sa binata, Jungkook's eyes widen in surprise.

Jimin wailed in pain, "It's me, ako lang 'to Jungkook-ah." Binitawan naman siya agad ni Jimin. He took a step backward habang nakatingin lang kay Jimin at hindi man lang ito humingi nang tawad sa ginawa niya. Pansin naman ni Jimin ang pagiging cold nang binata, Jimin took the courage to ask him.

"Pumunta ka pala sa bahay." Jimin starts staring at Jungkook apologetically. "Bakit hindi ka tumuloy?" Sunod na tanong nito, tinignan siya ni Jungkook nang masama.

"Why did you ignore my calls?" Jungkook snaps at the older and Jimin winces at his sharp tone. Hindi magawang sumagot ni Jimin sa tanong nito. Nanatili siyang tahimik dahil hindi kayang sabihin ang totoong rason.

"Forget it." Aniya at iniwas ang tingin kay Jimin, rolling his tongue.

"Jungkook-ah,"

"You're not taking my calls so I came to check on you," Jungkook chuckles and smiled at the older not reaching his eyes, "I was worried for nothing." Jungkook said in a mocking tone. He bowed his head at the older and turned his back on him.