Chapter Eight

278 14 0
                                    

Jimin's POV

Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko and met with my Hyung's face who's close with mine. At first hindi pa ako nagre-act pero nang tuluyan na akong magising, I pushed him off me and cover my face with my blanket.

Ano sa tingin niya ang ginagawa niya?!

I removed the blanket from covering my face and sinamaan siya nang tingin, Seokjin-hyung smiled at me.

"Good morning!" Seokjin greets me.

"Ang ganda nang tulog mo bunso, ngiting-ngiti ka nga eh, kahit nakapikit pa." Saad niya saakin, I looked at with bewildered.

"Paano ba yan male-late ka ulit, di kasi kita kayang gisingin, ang sarap nang tulog mo." Seokjin-hyung explains to me. Inalis niya ang tingin saakin at tumingin siya sa relo niya.

"Hindi kita maihahatid, something came up kasi but I prepared your breakfast, kumain ka bago umalis ha?" Seokjin added, I gave him a nod and tinignan ko lang siya, hinihintay kung meron ba siyang sasabihin na iba.

"Oh sige aalis na ako, ingat ka." Aniya sabay ruffle nang hair ko pagkatapos non ay lumabas na siya sa kwarto ko.

Napatingin naman ako sa may alarm clock, late na ako sa first class ko. It happened again for the 2nd time.

"Sabay tayong pumasok nang University bukas."

My eyes went wide nang maalala ko ang huling sinabi niya saakin kahapon. Hindi ako umoo sa alok niya at hindi rin ako humindi. I'm not sure kung hinintay ba niya ako.

Well, hopefully not.


_


"Hey, stop right there!"

I freeze as I heard him. Nilingon ko 'yung direction kung saan nanggaling ang boses niya.

"Hi." Bati niya saakin, laughing softly nang huminto siya sa harapan ko. I smiled back at him and wave my hand.

"I thought you went here earlier than I expected turns out kararating mo lang pala." Jungkook says to me and I shyly stared at him.

Gusto kong itanong sakanya kung naghintay siya saakin para makahingi ako nang dispensa pero umuurong 'yung dila ko, hindi ko kayang magsalita— nahihiya ako.

"Oo nga pala, I want to take you out for some drinks later." Paalam niya saakin smile evident in his lips and I was caught off guard about his invitation.

"Okay kaba?" Jungkook asked.

I didn't catch up. Ano daw? Tinanong niya ba ako kung okay lang ako as in kung wala ba akong nararamdaman na hindi maganda? All of a sudden?

"Why do you look confused? I'm asking you if you're free later." He cleared out chuckling.

Ah, 'yun pala 'yon— I said internally, nodding and agreeing to myself.

"Good." My eyes widened in surprise!

No!

Hindi ako tumango dahil umoo ako sakanya! I'm not sure about going out with him, it will be my first and ayokong mapahiya sakanya baka may magawa akong hindi maganda o may magawa akong kapalpakan sa harap niya.

Pero papaano ko naman 'yun babawiin sakanya? My gaze drop, isip Jimin! Mag-isip ka.

"So, uh, can I have your number?" I automatically looked up at him as he snaps my thoughts.

If It Is You [Jikook/Kookmin] || Tagalog VerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon