Third Person's POV
"Park Jimin."
Anunsyo nang Dean at tumayo na ito. Jimin despite of having a straight face, deep down lumulundag na ito sa tuwa. He slowly walked over the stage, he smiled a little and took his diploma in his hand.
Bumaba ito sa stage, at nakita nito ang tatlo na nakatingin sakanya. Nginitian siya ni Namjoon, pati narin ang dalawa nitong mga kaibigan. Bumalik siya sa upuan nito, at tinignan ang Kuya nitong nakaupo sa bleacher na nakatingin sakanya na sobrang proud.
Hindi mapigilan ni Jimin ang maging emosyonal, Seokjin raised him alone, Seokjin provide his needs. Siya na ang tumayong magulang ni Jimin, he owe him everything but selfishly, hiningi pa niya sa Kuya niya na wag siya nitong iwan kahit anong mangyari. His heart is breaking for his Hyung, Jimin offers him a small smile.
After the graduation ceremony, nagkakagulo ang lahat, sobrang ingay, at halos lahat ay nagp-picture taking. Hindi na rin napansin ni Jimin sina Namjoon, he poses and took a photo with his Hyung and after non agad silang dumeretso sa isang Restaurant.
Seokjin took him to restaurant, gave him a LV gift. Hindi pa nito binuksan ang gift though Seokjin was insisting him to open the gift.
"I am so proud of you, bunso." Seokjin said. "Naalala ko pa nung ayaw mong i-enrol kita, you were stubborn that day saying di mo na kailangan mag aral. Pero tignan mo nga naman ngayon graduate kana!" He exclaimed, looking at his younger brother.
Natatawang umiling ang nakababata nitong kapatid, he's right and naalala rin niya kung paano siya kaladkarin nang Kuya nito papasok. At nakuha pa niyang makipag-away sa ibang nakalinya na enrollees na singit nang singit. That was really funny, wala kasing preno 'yung bibig niya at walang nagawa ang iba kundi ang tumahimik na lang.
"Siya nga pala..." Napa-angat nang ulo si Jimin. "Hindi ko ata nakita si Jungkook. Hindi ba't siya 'yung ka-close mong kaibigan? Is he busy?" Napahinto naman sa ginagawa si Jimin.
"Good timing, I'll attend your graduation. Probably our last meeting too."
Iniwas ni Jimin ang mga mata nito sa Kuya nito, bibigla siyang tumayo at nagpaalam dito.
"Excuse me."
Mabilis itong tumakbo sa restroom at doon ay napahawak sa counter top. He felt his heart saddened. Did he want Jimin to stay kasi aalis na siya? Kaya ba niya pinuntahan si Jimin kagabi para magpaalam para sakanya? Jimin felt his eyes stinging. Tumingala ito, his lips were trembling.
Nakita naman ni Seokjin ang kapatid nitong papalapit sakanya. His face is unreadable at pakiramdam ni Seokjin ay nawala na sa mood ang kapatid niya. Hindi niya ito tinanong, nanatili lang itong nakatingin sakanya, pakiramdam kasi niya kapag isang maling tanong lang ay baka magalit sakanya ang kapatid niya at baka bumalik ito sa dati, kaya lagi nitong sinasarali ang mga concerns niya at hinihintay na lamang na magshare ang kanyang kapatid. But that's unlikely to happen because not once Jimin tried to share anything to him, even with Jungkook at kung anong nangyari sakanya at sa iba nilang kaibigan after learning Jimin could talk.
"I'll just wait inside the car." Seokjin smiled and nods his head.

BINABASA MO ANG
If It Is You [Jikook/Kookmin] || Tagalog Ver
Fanfic"𝑵𝒐, 𝒚𝒐𝒖 𝒅𝒐𝒏'𝒕." "𝑲𝒂𝒔𝒊 𝒌𝒖𝒏𝒈 𝒂𝒌𝒐 𝒕𝒂𝒍𝒂𝒈𝒂... 𝒅𝒂𝒑𝒂𝒕 𝒅𝒂𝒕𝒊 𝒑𝒂." Date Started: March 27, 2020 Date Ended: January 1, 2022