Güçler Okulu 2

Eksik

Bu bölümü şarkıyla dinleyin. Cidden! Bu bölüm o kadarrrrrr önemliki. Lütfen! Şarkı bitince tekrar başlatın. Gerekirse bin kere açın ama şarkıyla okuyun!
ILAYDA
5SOS-She Look So Perfect ile uyandım. Keşke uyanmasaydım. Şarkı dinlerken bir an rüyamda ötmeye başlamıştı ve dans ediyordum. Söylenecek yataktan kalktım. Telefonu elime alınca Mert'in aradığını gördüm. Hemen açtım.
"Efendim?"
"Barbie, dün Melis ve Koray'a noldu biliyor musun?"
"Hiç bilmiyorum, bugün Melis anlatacakmış. Iyi de... Sen neden Koray'a sormuyorsun?"
"Erkekler bu konuları pek konuşmazlar. "
"Tabii öküzsün diz boyu, anlamazlar. "
"Sen o öküzde sevgilisin, farkındasın di mi?"
"Maalesef. Hadi alınma... Okulda görüşürüz. "
"Bay bay. Sarışın!" Son kelimeyi bağırdı ve telefonu kapattı. Ekrana bakıp güldüm. Melis'de bazen sarışın deyip duruyo, sanki kusurmuş gibi. Bence bilerek yapıyorlar.
Odamın kapısı açıldı. Abim Metehan yüzünde alaycı bir gülümsemeyle beni alkışlayarak içeri girdi. Ona gıcık bir şekilde baktım.
"Yine ne istiyorsun?"
Ellerini iki yanında açıp anlamamış gibi yaptı. "Aşk olsun! Bir şey istediğim yok. Sadece sevgili kardeşimi, sevgilisiyle çok tatlı konuştuğu için tebrik ediyorum. "
Kolları çarprazlayıp anında cevabı yapıştırdım. "Ben de seni tebrik ederim sevgili abicim, çok iyi araba kaçırıyorsun. "
Telefonuma mesaj geldi. Telefon mesaj sesiyle ötünce abim bir telefona bir bana baktı. Ikimizde aynı şeyi düşünüp yatağa atladık ve yatağın üstündeki telefonumu almak için boğuşmaya başladık. Abim bir erkek olduğu için hemen telefonu kaptı.
"Abi ver şunu!"
"Acaba Metin mi mesaj attı?"
"Metin değil, adı Mert. "
"Vayy! Eniştenin adı çok havalıyımış. "
"Ya saçmalama, ver telefonumu!"
Ayağa kalkmak istiyordum ama bacaklarımın üstüne oturmuştu. Bir eliyle telefonumu tutuyor, diğer eliyle doğrulmayayım diye göğüs kafesimden ittiriyordu.
"Kalk üstümden!"
Cırladım. Abim hemen ayağa kalktı. Sonra şaşkınlıkla bana baktı.
"Ne zaman güçlerini kontrol etmeyi öğreneceksin?"
Elinden telefonumu hışımla aldım. "Sen telefonumu elimden almayı bıraktığında."
Hemen gelen mesaja baktım. Mesaj okuldaydı. Tek kaşımı kaldırarak mesaja baktım. Abim kafasını öne doğru uzatıp mesaja bakmaya çalışıyordu. Mavi, parlayan gözlerimi ona çevirdim. "Mesaja bakma. " Hemen kafasını çekip düz bir şekilde durmaya başladı. Sonra sırıttı. "Mert ne yazmış?"
Ağlamaya başladım. Bana şaşkınca baktı. "Noldu kız, ayrıldınız mı?"
"Ya bir sus!"
Yatağıma oturdum. Ağlamanın etkisiyle sihir etkisi geçmişti. Abim yanıma oturup telefonumu eline aldı ve mesajı sesli bir şekilde okudu.
"Sınav tarihi belli olmadı ama şimdiden hazırlanmaya başlayın. "
Sonra bana baktı. Cidden çok şiddetli ağlıyordum. "Çok korkuyorsun, di mi Ilayda?"
Burnumu çektim. "Evet. Hemde çok..."
"Bence bir şey olmaz, eskiden de anneannemin sana zorla giydirmeye çalıştığı eteklerden korkardın..."
Hafif güldüm ama uzun sürmedi. Tekrar ağladım. "Ama hiç bir şeyden bu kadar çok korkmadım. "
Bana sarıldı. Başımı omzuna yasladım. Sırtımı sıvazlarken birden durdu. "Sümüklerini üstüme akıtmıyorsun, di mi?"
Hemen kafamı omzundan kaldırıp ona bağırdım. "Ne sümüğü ya!"
"Ne bağırıyorsun? Herkesin sümüğü akar. "
"Abi... Ya of!"
Kollarımı çarprazlayıp surat astım. Omzuyla omzuma vurup beni itekledi.
"Hadi Ilayda. Gül yaa... Pşt! La kime diyom!"
En sonunda bağırdım. Gülmeye başladım. "Ağlarken beni güldürmeye çalışma. "
"Sana da birşey söylenmiyor. Hadi kalk, okula geç kalma. Hem sevgilin seni bekliyor. "
Eliyle sarı saçlarımı karıştırıp odadan çıktı. Arkasından bakakaldım. Sonra gülüp kalktım ve üstümü giyinip evden çıktım. Seviyorum lan abimi!

MELİS

Okulda moralim bozuk bir şekilde sırama oturdum. Kızlar hemen yanıma geldi.
Nisa-Anlat bakalım neler oldu?
Başımı önüme eğip parmaklarımla oynamaya başladım. Bir yandan olayları nasıl anlatacağımı düşünürken bir yandan da insanların neden üzgünken parmaklarıyla oynadığını çözmeye çalışıyordum.
Sonunda "Şey... Veda ettik. " demeyi başardım.
İlayda "Nasıl yani? Ayrıldınız mı?!" dedi fısıldayarak. Kafamı kaldırıp ona baktığımda şaşkınlık ve meraktan ölecekmiş gibi baktığını gördüm.
"Hayır. Sadece... Sınava kadar birbirimizle ilgili hayal bile kurmayacağız. "
Zeynep "O zaman o kadar üzülme..." dedi.
Eminimki, Zeynep bile herşeyim iyi olacağına tam inanmıyordu. Iyi olacak diyordu ama kalbi inanmıyordu. Bunun için zihin okumama gerek yoktu.
Zaten hayatın anlamı buydu. Herkes her şey iyi olacak diyordu ama kötü olma ihtimalini de düşündükleri için kalpleri tam inanmıyordu. Benim bile yıllardır başıma gelen olayların hiç birinde kalbim tam inanmamıştım.
"Bak, ben sınavı geçsem bile güçlerimi kontrol edememe ihtimalim var. Kimse bilmiyor..."
Tekrar ağlamaya başladım. Öğretmen sınıfa girdi. Hepimiz yerlerimize geçtik.