Güçler Okulu 2

Arkadaşlarına Zarar Gelicek Demiştim

Kendime geldiğimde #yani Ushan beni öpmeyi bıraktığında# amcamın yolladığı adamın koşarak kaçtığını gördüm.
Ushan-İyi misin?
Hiç cevap vermeden eve girdim ve kendimi kanepeye attım. Ushan endişeli gözlerle bana bakıyodu. Yanıma oturdu.
Ushan-Nen var?
Melis-Ben hiç bişey hissetmedim.
Ushan-Ne?
Melis-Az önce...hiç bişey hissetmedim. Ben seni sevmiyorum.
Ushan kaşlarını çatıp bana baktı. "Koray di mi?"
Ona bunu söylemeyi her ne kadar istemesem de kafa mı evet dercesine salladım. Ayağa kalkıp ceketini üstüne geçirdi.
"Ushan bak..."
"Sorun değil. Cidden. "
Evden çıkıp gitti. Ben de oflayıp kanepeye uzandım ve yere düşen yastığı alıp sarıldım.
İçimden kendime aptal dedim. Sonra sesli bi şekilde "Biliyorum, hatırlatmana gerek yok. " dedim. İç sesimle kavga edicek kadar aptaldım en azından. Yastığı alıp suratıma bastırdım. İçeri birinin girdiğini fark edince yastığı kafamdan çektim. Berfin yanıma gelip oturdu.

Berfin-Ushan'ın o tipi ne öyle?

Melis-Nolmuş ki?

Berfin-Sınavdan 100 bekleyip 20 almış gibi.

Güldüm ama buruk bi gülümsemeydi. "Ayrıldık ondandır."

Gözleri kocaman açıldı. "Neden?!"

"Sevmiyodum zaten."

"Sevmiyo muydun? O zaman sen...Koray?"

"Ben biraz uzanıcam."

Odama gidip kulaklığımı kulağıma taktım ve yastığı kafama kadar çekip İnanç Sever-Gölgeler şarkısını dinlemeye başladım.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

BERFİN

Ablama baktığımda uyuyodu. Ben de biraz hava almaya karar verdim. Ne biliyim birileriyle buluşurdum falan. Ama kimle buluşacaktım? Onu sonra düşünürüm diyerek evden çıktım. Kapıyı açmamla ablamın arkadaş grubunu kapının önünde görmem bir oldu. Tabii Koray hariçti.

Berfin-Şey, ablam uyuyo.

Nisa-Berfin uyandır şunu süper haberlerimiz var.

Berfin-Olmaz, morali çok bozuk. Ben de evden çıkıyodum.

Kapıyı kapatıp kilitledim. 

Zeynep-Tamam gezelim o zaman.

Yanlarında Zeynep'in evine gittiğimiz gün gece gece eve gelip bizi uyandıran çocuk vardı. Mete'ydi sanırım adı. Amaan banane.

 Nereye gittiğimizi bilmiyodum sadece onları takip ediyodum. Zaten ablama da tam anlamıyla alıştığım söylenemez o yüzden şu an çok tuhaf hissediyorum.

Ablam…sanki hayatında çok dert varmış ve ben de bu derlerin tam ortasına denk gelmişim gibi hissediyorum. Hatta bazen acaba “Nerden çıktı bu kız, bir de onunla ilgilenicem.” dedi mi acaba diyorum.

Mete-Nereye gitmek istersin?

Berfin-Ha?

Düşüncelere öyle dalmıştım ki bana seslendiklerini fark etmemiştim.

Zeynep-Nereye gitmek istersin diyoduk.

Berfin-Bilmem. Bi fikrim yok.

Nisa-Düşün istersen senin dediğin bişey yapabiliriz.