Güçler Okulu 2

Ölüleri Görüyorum! (SINAV)

ÜZÜLEREK SÖYLÜYORUM AMA OKUMALAR DÜŞÜYOR. BEĞENILER VE YORUMLARIN DÜŞMESI DE BENI ÜZÜYOR. GEÇEN BÖLÜMLER DÖRT GÜNDE FALAN 200 OKUMAYI GEÇIYORDU. ŞIMDI ZAR ZOR 100 OLUYOR. LÜTFEN OKUMALARA, YORUMLARA VE BEĞENILERE DIKKAT EDELIM.
NOT:HASTA KAFAYLA YAZILMIŞTIR.
"Ben hala anlamadım. Koray bu durumdan nasıl etkilendi? Siz nasıl bağ... Of! Anlamıyorum!"
Oturduğum sandalyede dirseklerimi masaya dayadım ve bir elimle saçlarımı arkaya doğru çekiştirerek ittim.
Yaren göz devirip ofladı. "Ay çıldıracağım! Melis sen sabahları hiç bir şey anlamıyorsun. "
"Sabahları anlıyorum ama normal şartlarda uyanınca..."
"Bak şimdi senin anlayacağın şekilde iyice, tane tane, net, ayrıntılı anlatacağım. Koray öldü. Tamam mı? Sonra ne oldu? Koray dünya ile öbür taraf arasında kaldı. Okul kütüphanesindeki araştırmalarıma göre daha önce dünya ile öbür taraf arasında kalan olmamış. Üstelik Koray kısa bir süre değil neredeyse bir gün boyunca oradaydı! Sonra ben güçlerim ile ölülerle yani Koray'la konuştum. Ama tek duyduğum ses Koray'ın sesi değildi. Henüz sınava girmediğim için bir sürü ses duyuyorum ama hiç birini görmüyorum. Oysa... Koray görüyor! O gün Koray öteki tarafa geçen bir kaç ölü görmüş-"
Hemen atılıp "Gördün mü?" diyerek Koray'a baktım. Başını sallayıp "Evet. " dedi.
Yaren konuşmasına devam etti. "O gün Koray öteki tarafa geçen bir kaç ölü görmüş ve o ara benimle konuştuğu için biz... Bağlandık! Ben ölüleri duyuyorum. O ise ölüleri görüyor. Bu onun yeni gücü Melis! Bundan derhal kurtulmak zorunda!"
Ellerimi dur işareti yaparak Yaren'i susturdum. "Bundan neden kurtulmak zorundaki?"
"Neden mi? Melis, bu çok acı veren bir şey, nasıl çığlık attığımı görmedin mi! Benim acımı geçtim belki Koray'ın gördüğü insanlar bir bombalı saldırıda falan öldüğü için onları kolları yok, yüzü yanmış gibi şekillerde görecek ve çok korkacak. Aynı şekilde bu seni de etkileyebilir çünkü sende ruh elementi var. Ve biliyor musun, sınava girdiğim zaman ölülerle konuşacağım yani yine canım çok yanacak ve altıma sıçacak kadar çok korkuyorum aynısı Koray için de geçerli. Koray daha eşyaları hareket ettirme gücünü kontrol edemiyor bir de ölüleri görürse... Düşün işte!"
"Anlamadığım bir nokta var: Koray kapının arkasında biri olduğunu düşündü ama kapıyı açtığında kimse yoktu. Yani henüz başlamadığına göre sen nereden biliyorsun?"
"Rüya. Rüyasını gördü. Rüyalar bizim için habercidir. Benim başıma da öyle bir şey gelmişti. Ve-ben bu gece rüyamda Koray'ı gördüm. Rüyasında neler gördüğünü, sonrasında uyandığında kapının arkasında hiç kimsenin olmadığını... Hepsini gördüm! Ve biliyorum. Çünkü biz o gün kazayla bağlandık ve hissediyorum. "
Koray söze atılıp "Peki bundan nasıl kurtulacağım?" diye sorduğunda Yaren korkuyla Koray'a bakıp "Kurtulamazsın... Sınava kadar. " dedi. "Sınava kadar kurtulamazsın ama bu sonradan gelme bir güç olduğu için sınavdan sonra kurtulabilir misin belli değil. "
"E-e-emin misin? "
"Evet. Kütüphanede araştırdım. Aslında... Koray geri döndüğünden beri bir şeyler hissetmiştim. Ne olur ne olmaz diye dün okulda kütüphaneye gittim. Bu gecede rüya görünce hemen kalkıp geldim. "
Lanet olsun! Saate baktım. 06.30. Alarmım ötmeye başladı. Koşarak Koray'ın odasına gittim ve telefonu elime aldım. Telefonumun alarmını susturduktan sonra Koray'ın yatağına oturdum. Gözyaşlarımı tutmaya çalışıyordum. Yaren ne demişti? Ruh elementi bende olduğu için Koray'ın gördüğü ruhları görebilirdim. Gözlerim Koray'ın odasındaki açık kapıya kaydı. Ruh elementini kullanmaya başladım. Bileklerim ve gözlerim mor mor parlamaya başladı. Korkudan elimin altındaki yorganı avuçlarımın arasına alıp sıkmaya başladım. Ve işte, oradaydı! Kıpkırmızı, yanık yüzü, buz mavisi gözleri vardı. Siyah saçları yandığı için bazı kısımları uzun, bazı kısımları kısacaktı ve oldukça yamukdu. Üstündeki giysiler yanık değildi ama yırtıkdı.
"Beni görüyorsun..."
Konuştuğunda ağzım şaşkınlık ve korkuyla kocaman açıldı. Gözümden bir damla yaş aktı ve hızla yere düştü. Kız bana doğru bir adım atınca ayaklarımı havaya kaldırıp yatağa koydum ve yatağın üstünde geri geri adı. Atarak yürümeye başladım. Yatağın sonuna geldiğimi fark etmemiştim. Yataktan düşünce hemen kalktım. Kız bana doğru adımlar atmaya devam etti.
"Beni yaktılar. Benden nefret ettiler. Yüzümü yaktılar. Acıya dayanamadım. Öldüm! Dayanamadım acıya..."
O kadar korkmuştumki komodinin üstündeki tarağı kıza doğru fırlattım. Tarak kızın içinden geçip duvara çarptı ve kırıldı. Tarağı o kadar sert fırlattığıma mı yoksa kızın içinden geçip gitmesine mi şaşırsam bilemedim. Kız, tarağı fırlattığıma elleriyle gözlerini kapattı. Tekrar açtığında elleriyle bedenini kontrol etti.
"Tutamıyorum... Eşyaları hissedemiyorum. "
Korkum daha da artınca kendimi daha çok duvara yapıştırdım. Elini uzatıp yerdeki tarağı almaya çalıştı. Alamayınca öfkeyle bir çığlık atıp bana doğru koştu. Bir çığlık attım. Bileklerimi tutup sıktı.
"Seni nasıl tutabiliyorum? Kimsin sen?"
Sorusuna verecek cevabım yoktu. Ağlamaya devam ettim.
"Bana yardım etmelisin. Kimsin bilmiyorum ama bana yardım edeceksin. Peşini bırakmam anladın mı beni? Peşini bırakmam! Intikamımı almama yardım et!"
"Koray! "
Koray'ın adını sayamayacağım kadar çok haykırdım. Koşarak odaya girdi. Kızı görünce şok oldu. Hemen yanıma gelip kıza dokunmaya çalıştı ama dokunamıyordu. Kıza dokunmak için çok çalıştı ama olmuyordu. Yaren koşarak yanıma gelince "Ruh elementini bırak!" diye haykırdı. Olmuyordu. Şoktaydım. Düşünemiyordum. Sadece Yaren'in haykırışları kulağımda yankılanıyordu. Ve-korkuyordum.
"Özür dilerim..." Yaren bunu söyledikten sonra kafama bir şeyle sertçe vurdu. Gözümün önünde parlak noktacıklar oluşmaya başlayınca dengemi kaybedip yere oturdum. Parlak noktalar gittiğinde Koray ve Yaren'i dibime girmiş, bana merakla bakarken gördüm. Elimi acıyan yere koyup Yaren'e "Bunu niye yaptın, psikopat?" diye bağırdım.
"Yapmasamıydım da o şey sana zarar mı verseydi?"
Az önce... Ağlamaya başladım tekrar. "Bana dokundu. Tarağa dokunamadı ama bana dokundu. Nasıl?" Ağlamam şiddetlendireceğini Koray bana sarıldı. Ellerimi boynuna dolayıp sımsıkı sarıldım ve ağlamaya devam ettim. Kapıda Berfin'i gördüm. Yaren hemen ayaklanır Berfin'i odadan çıkardı. Koray, beni yüzüne bakmaya zorlayarak ellerini yanaklarıma koydu.
"Sakin ol. Tamam mı? Sen sınava girdin. Ruh elementini kullanmadığın sürece o şeyler seni rahatsız edemez. "
"Peki sen?"
"Ben de sınava gireceğim. Geçecek Melis. Biz kazanacağız. Söz veriyorum. "
Kafamı tamam anlamında salladım gözyaşlarım eşliğinde.