VURGUN: 136 GÜN

Bölüm 28- Akrep ile Akrep

VURGUNA GERİ SAYIM: 102 GÜN

$

Çikolata kahvesi gözlerden ayrılan gözlerim ekrandaki üç harfte durdu. Telefonu açmayacaktım çünkü içimden bir ses planın bu yönde olduğunu söylüyordu. Telefonu sessize aldım ve yüzüme yerleştirdiğim sahte gülümsemeyle Aslı'ya döndüm. Hareketimin ilgisini çektiğini gözlerindeki parıltıdan anlayabiliyordum. Asaf'tan korkup telefonu açacağımı veya ne yapmam gerektiğini söylemesi için kendisini bekleyeceğimi düşünmüş olmalıydı.

Kendimden emin bir tavırla "Aslına bakarsanız..." diye konuşmaya başladım.

"'Hintli Adam ve Akrep' hikayesi bana daha uygun."

Yapay kahkahası beni de taksi şoförünü de ürküttü.

"Kardeşimi sevdiğini mi söylüyorsun?"

Asaf'ın ilgimi çektiğini inkâr edemezdim ancak onu sevdiğimi de söyleyemezdim. Eninde sonunda ona ihanet etmek zorundaydım. Bu hikâye olsa olsa akreple akrebin hikayesi olabilirdi. Doğasında sevmek olan biri bu hikâyede hayatta kalamazdı.

"Hayır, siz söylüyorsunuz."

Telefonum ikinci kez çalmaya başlarken beraberinde mesaj yağmurunu da getirdi. Bu kez arayan Hazan idi, mesajların sahibi de.

"Sana kovulmamayı garanti edemem."

Aslı umursamaz görünmeye çalışsa da durumumu önemsiyor ve bana bir şans veriyordu. Planını baltalayacak olsa bile telefonu açma seçeneğimi bana hatırlatıyordu.

"Riski göze alıyorum." dediğimde dudağının köşesi yukarı kıvrıldı.

"Planımı anladığını varsayıyorum."

Tam olarak anladığım söylenemezdi ama yaptığı her şeyin Asaf'ı havaalanına getirmek için olduğunu anlamıştım. Düşündüğünden daha değerli olabileceğimi söylediğine göre beni kullanarak Asaf'ın gözündeki değerimi ölçmeye çalışıyordu. Bunu yaptığına göre...

"Gerçekten farklı olmalıyım." diye içimden geçirdim. Duygularımın beni etkilemesine izin vermemeliydim.

Aslı bir taşla onlarca kuşu indirmeyi planlamıştı. Toplantı bahanesiyle Giray'ı ve beni bir araya getirmişti. Giray'ı beş parasız bir halde kabarık bir hesabı ödemesi için bırakmıştı. Asaf'ı aradığında olumsuz cevap alacağını ve dakikalar sonra Asaf'ın, kendisine ulaşmak için çırpınacağını biliyordu. Giray bizi aradıktan sonra Asaf'ı aramış ve ablasının yaptıklarını anlatmış olmalıydı.

Saniyeler sonra gelen aydınlanmayla "Force Projesi..." diye mırıldandım.

"Yalnızca bir bahaneydi. Promet ile herhangi bir projede birlikte çalışmayı düşünmüyoruz."

Asaf'ın böyle bir ablayla harika bir çocukluk geçirdiğinden adım kadar emindim.

"Hoş, aptal kardeşim beni bu kadar uğraştırmasa daha güzel olabilirdi." diye söylendi.

Taksideydim çünkü ben yanında olmasam Asaf, Aslı ile uğraşmayı gereksiz bulacak ve onu aramayacaktı. Aslı'nın Giray ile konuşmak üzere telefonumu istemesinin sebebi yalnızca onunla alay etmek değildi. Benimle konuşmamasını, beni merak etmesini ve bu merakın Asaf'a dek ulaşmasını istemişti.

Yeniden çalmaya başlayan telefonunun ekranına baktı ve iç geçirdi. Kaşları alçalıp yüzünün orta hattına yaklaşırken bana döndü.

"Bu kadar korkunç bir insan mıyım?"

Aslı ile Kuzgun kapışsa kimin kazanacağını öngöremezdim.

Önüne dönerken "Yalnızca annemin mutluluğu için uğraşıyorum." dedi.