VURGUN: 136 GÜN

Bölüm 20- Kalp Hırsızı

VURGUNA GERİ SAYIM: 113 GÜN

$

"Sekiz yıl önce beni öpmeni ne kadar istediğimi bilemezsin." diye geçirdim içimden. Yapmamıştı, arkadaş kalmıştık. Doğru olan buydu, arkadaş kalmaya devam etmeliydik.

"Korkma."

Elimin tersiyle Giray'ın elini yüzümden uzaklaştırırken bir adım geriledim. Eli hala havadayken dudağının sol kenarı alayla yukarı kıvrıldı.

"Korkmuyorum." dedim ters bir tavırla.

Konuşmasından bir miktar etkilendiğimi kabul etsem de karşımdaki kişi Giray'dı. Kadınlara kendilerini özel hissettirmek konusunda ustaydı ve neredeyse her genç kadını öpme isteğine sahipti. Ayrıca ona karşı yoğun duygular beslemiyordum. Evet, hoş biriydi ama ona aşık değildim. Hiçbir zaman olmamıştım. Sekiz yıl önce Kuzgun'un yanından ayrılmanın verdiği duygusal boşlukla ona karşı olan hislerimi yanlış yorumlamıştım. Bugünse onu ilk gördüğüm gün olduğu gibi dış görünüşünün çekiciliğine aldanmıştım.

"Seni hiçbir zaman öpmeyeceğim." dedi ve ekledi.

"Tabii bir gün bana daha fazla karşı koyamayıp dudaklarıma yapışırsan başka."

"O günün gelmeyeceğinden eminim."

Yumruk yaptığı elini uzattı ve "Hala arkadaş mıyız?" diye sordu.

Yumrukla karşılık verirken "Arkadaşız." dedim.

"Ama arkadaşlık ilişkimize en az sekiz yıl daha ara vermemiz gerekiyor."

Güldü. Kollarını mermere yasladı ve çenesini yukarı doğrultup gökyüzüne baktı. Gözlerimi yüzünden ayırdım ve zemine bakarken omuzlarımdan ayak bileklerime dek uzanan pelerine sıkıca sarıldım. Siyah, mini bir elbiseyle terasa çıkmak delilikti. Neyse ki aklı başında bir şövalyem vardı.

"Seni zor durumda bıraktığım için üzgünüm. Kararlarına saygı duymam gerekirdi." dedi.

Asaf'ın yanında yaptıklarından söz ediyor olmalıydı. Onunla çalışmamı istemediğini biliyordum, çocukça davranmıştı.

"Bundan sonra dikkat edeceğim." derken kollarını mermerden ayırmaksızın başını bana çevirdi.

"Beni şaşırtıyorsun." dedim.

Neden beni şaşırttığını açıklamam için bekledi. Alaycı bir üslupla konuştum.

"İçeri girdikten sonra kafayı bulup kaybolacağını düşünmüştüm."

Herkesin tanıdığı Giray bu tarzda biriydi. Ama gerçek Giray farklıydı. Benim kafa dağıtmama olanak sağlamak ve aynı zamanda güvende olduğumdan emin olmak istediğinden kendi eğlencesini kısıtlamıştı.

"Sen de beni şaşırtıyorsun." karşılığını verdi.

"Bu kadar durgunlaştığını bilsem seni çay partisine davet ederdim."

Eğlenecek, kafa dağıtacak durumda değildim. Bilinçsizce yaptığım en ufak hareket büyük sonuçlar doğurabilirdi. Karşısında üniversite yıllarında tanıdığı özgür kız yoktu.

Maskesini yeniden taktı ve bana dönüp düzgün olup olmadığı sordu. Tek elimle pelerini tutmaya devam ederken diğer elimle maskesinin eğri duran tarafını düzelttim.

"Şimdi oldu."

"Arabana kadar sana eşlik edeyim. Burada donacaksın." dediğinde başımla onayladım.