VURGUN: 136 GÜN

Bölüm 45- Demirkan Olmak

VURGUNA GERİ SAYIM: 85 GÜN

$

Emir Asaf Demirkan

"Onu hayatımda istiyor muyum?"

Evet. Bu cevabı verdiğim için buradaydım. Arabamda, onun evinin önünde, hazırlanmasını bekliyordum.

Bu, onu sevdiğim anlamına geliyordu ama onu sevdiğimi söylemek çok daha zordu. En son birini sevdiğimi söylediğimde on iki yaşındaydım. O zamanlar annemi severdim. Biliyordum, onu hala... Sadece... Öfkemin külleri görmemi engelliyordu. Külleri görmek... Daha kolaydı. Ardına bakmak istemiyordum. Sevmek istemiyordum.

Banktaki adamdan, şüphelerimden, onunla oynadığımdan, endişelerimden, gerçekte kim olduğumdan... Hiçbirinden bahsetmemiştim. Giray bir bakıma haklıydı. Tek istediğim yanımda olmasıydı. Bencilce bir istek. Ona sahip olma isteği. Elini kalbime koyduğunda gözlerindeki ifadeyi yeniden görme isteği. Benimle geleceğini söylerkenki ses tonunu ve kararlılığı duyma isteği.
Kaçsam da saklansam da saldırsam da beni bırakmayacak, dilediğimde her zaman yanımda olacak bir kadın. Benim için yaşayacak bir kadın. İstediğim buydu.

Bir kez daha... Berbat bir adamdım.

"Üzgünüm, gittiğim için." cümlesi zihnimde yankılandı.

"Aptal." diye söylendim.

Ne tür bir kadın bunu söylerdi? Aptal bir kadın mı? Kendisine saygısı olmayan bir kadın mı? Hayır, beni gerçekten seven bir kadın. İstediğim de buydu, değil mi?

Aslı'nın yedinci aramasından sonra yan koltuğa fırlattığım telefonum bir kez daha çaldı. Bu kez arayan Asya'ydı.

"Hazırım."

Konuşmaya devam edecek gibiydi.

"Geliyorum." deyip telefonu kapadım.

Heyecanla kapıyı açan küçük kız beni yeniden görmekten memnun olmadığını gizlemeksizin sırtını dönüp gitti.

Asya'nın odasının önünden geçerken "Sevgilin!" diye bağırdı.

"Ceren!"

Odaya girdiğimde boy aynasının önünde ruj sürüyordu. Gözlerim aynadaki yansımasından sırtına, sırtından da kalçalarına kaydı.

"Elbise... Biraz dar oldu ama çok rahatsız etmiyor."

"İyi görünüyor."

Dudaklarını birbirine bastırdı. Rujunun kapağını kapadı, çantasına attı.

"Bir de önden bak."

Bana döndü, sol bacağını öne çıkararak elbisenin yırtmacını ortaya çıkardı. Kollarını havaya kaldırdı, dirseklerini büktü. Omuzlarına dökülen saçlarını geriye attı. El ayaları başının iki yanına yerleşti. Güçlükle yutkundum. Defalarca aksini söylesem de Asya, güzel bir kadındı. Güzel göründüğünü söylemem gerekirdi ama söyleyememiştim. Karşımda başka bir kadın duruyor olsa şiir bile yazabilirdim. Sorun neydi? Hislerimin gerçek olması mı?