My Multi Billionaire Husband

MMBH-41

Buong hapon ang pag-iisip ko sa mga sinabi ng Celena na 'yon. Kahit bumisita rito si Davis kanina hindi ko siya gaanong na asikaso dahil sa pag iisip ko.

At ngayon ilang oras nalang at tiyak na u-uwi na si Manu. Anong sasabihin ko? Susumbahatan ko ba siya tungkol do'n o magbubulag-bulagan nalang? Ayokong masira ang muling nasimulan namin.

Nagising si Maple at umiiyak kaya naputol saglit ang pag-iisip ko ukol do'n.

"Ang sarap naman kurutin ng pisngi ng anak ko." Gigil na sabi ko.

"Dada.." tugon niya naman.

Nagkunwari akong bumusangot sa harap nito. "Mama dapat e, tampo na si Mommy niyan.. parang mas love mo pa si Daddy.."

"Ofcourse anak ko yan e. Si Daddy dapat ang love mo ahh Maple?" Sulpot nito at nilapitan kami at niyakap.

"Oh bakit napaaga ka yata?"

"Miss ko kase kayo agad" anito.

Hindi ko siya kinibo at nilagay sa walker si Maple at kinuha ang square bag na dala niya.

"Kumain ka na ba?" tanong ko habang  tinutulungan siyang alisin ang coat niya.

"Hindi pa, I want to eat with you." Aniya.

Tumalikod ako para sana ilagay sa tamang lalagyan ang mga gamit niya ngunit pag talikod ko palang ay agad niya akong niyakap mula sa likuran.

"Thankyou" bulong niya.

"Thankyou saan?"

"Thankyou, thankyou for still taking care of me. This actions that you do are my dreams. I dreamed that I will go home with a wife who taking care of me like this. A beautiful daughter that giggles when she see's me. A family that can make me feel a home and loved that can removes my all stress and exhaustion. And now my dreams fulfilled." Napapaos at emosyonal niyang pahayag.

Hinarap ko ito para makita ang mga mata niya, at tama ako makikita mo rito ang saya, lungkot at galak. Halo-halong emosyon.

"Pangarap ko rin 'to, ang mabuo tayong pamilya ng maayos at mapayapa." Aniko at niyakap siya.

"I love you."

"I love you too." Tugon ko.

Kumalas kami sa isat- isa ng sumigaw si Maple at tumawa ng tumawa.

I will set aside all the hindrance in our relationship. Gusto ko naman maranasan ang maging masaya kahit sa lahat o kabila man ng mga nangyare maranasan naming maging masaya ng anak ko sa piling ng Ama niya.

"You two, my baby girls," sabat na turo ni Manu sa amin. "Prepare tomorrow and we will having family date tomorrow, okay?" Mukhang sayang saya sa desisyon.

"Yes Daddy." Aniko ng ginawang maliit ang boses para kunwaring si Maple ang sumagot niyon.

"Dada!" Tugon din ni Maple.

Ilang sandali pang kulitan at nga ring ang telepono ko.

Si Davis ang tumatawag.

sumenyas ako kay Manu na sasagutin mun ang tawag. Dahan-dahan namang tumango ito.

"Hello Davis, napatawag ka?" Panimula ko.

"Napaikot ka na ba niya? A-akala ko ba kakalimutan mo siya? Na hahayaan mo nalang siyang makalapit sainyo para kay Maple? Pero ngayong you two change Iloveyou's?"  Makahulugang tanong nito.

Tahimik lang ako at bumongtong hiningaat sumilip sa bintana sa labas. At 'di ako nagkamali dahil nakaparada ang sasakyan niya roon.

Binuksan ko ang pintuan upang lapitan siya. Ngunit bago pa ako makalapit nagsalita muli ito.

"Paasa ka!" Aniya bago pinaharurot ang sasakyan paalis.

Bumuntong hininga muli ako dahil nasasaktan. Hindi sa nasayangan sa pagmamahal niya sa 'kin higit pa sa kaibigan kundi dahil nasasaktan ako para sakanya.

Wala siyang ibang ginawa kundi mahalin kami ni Maple alagaan, pero eto pa ang sinukli ko. Kung sanang hindi ko siya pinaasa, kung sana sinabi ko ang totoo na mahal ko pa si Manu, hindi sana ako makakasakit ng mga taong walang ibang ginawa kundi ang tanggapin at mahalin kami.

"Is that Davis car?" Salubong na tanong ni Manu sa 'kin.

Isang tango lang ang sagot ko.

"What happened?" Tanong muli nito.

nakayukong sabi ko.

"It's okay, don't mind him. At least he knows that we're back together." Anito.

Tiningala ko siya. "Pero nasaktan siya. Don't be too harsh to him, you don't know what he did to makes us stand again to make us laugh again. Andiyan siya noong wala ka, noong nahihirapan ako, noong si Maple nagkasakit at wala kaming pera pampa ospital Manu." Inis na tugon ko.

"I'm sorry. That's why I'm here with you right? To make it up with you and our baby, hindi ko kayo pababayaan. from now on I'll be here by your side, okay?" He assured.

"Alam ko, pero gusto ko sana humingi ng tawad sakanya at sana rin ayusin mo yung tungo mo kay Davis. He's your friend, he helps us noong wala ka sa tabi namin."

"He betrayed me! Muntik ka na niyang agawin sa 'kin pati si Maple! How can I be kind to him again? My trust to him left nothing!. And please, don't slap in my face that he's always beside you and Maple when you have nothing, don't say to me that he makes you laugh. I felt so worthless and jealous!. God knows how much I wanted to turn back the time to be with you and Maple in up's and down." Anito ng namumula ang mga mata na waring isang hagip lang ng hangin bubuhos ang mga luhang nakakubli rito.

"I'm sorry. Gusto ko lang naman maging okay ang lahat, hindi ko gustong ipamukha sayo 'yon." Pang-aalu ko.

"I'm fine. Puntahan mo si Davis kung gusto mong humingi ng tawad. I will play with Maple. Take your time." Anito at iniwan ako sa sala at lumabas sila ni Maple sa aming bakuran.

Inaamin kong hindi ako nag ingat sa mga salita ko. Pero totoo lahat ng iyon. At ngayon naman hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung pupuntahan ko ba si Davis o hindi nalang at hayaang mawala ang kung ano mang galit o tampo ni Manu.

Dahil alam kong ayaw niya naman talagang puntahan ko pa si Davis, Kilala ko siya. Kapag ganoon ay hahayaan niya ako sa gusto ko pero sa loob niya ayaw niya talaga.

Kaya ngayon hahayaan ko muna si Davis at marami pa namang panahon para humingi ng kapatawaran. Malamang galit pa 'yon pero mas ayos na siguro yung ganito at malinaw sakanyang nagkaayos na kami ni Manu ulit.