My Multi Billionaire Husband

MMBH-48

I-tinext nga ni Macy ang address kung saan kami mag kikita sa araw ding iyon.

Kinabukasan alas dose nang magkita kami sa isang high class na building dito sa Manila.

Nang makita ako ni Macy ay agad niya akong niyakap.

"Ate thankyou so much at pumunta ka. I thought you'll never come." Maluhaluhang sabi niya.

Nginitian ko lamang siya at sinuklian ng yakap. "Pumasok na tayo." Simpleng sagot ko.

Kagabi ay pinagisipan ko ito ng mabuti kung pupunta ba ako o hindi. Pero nanaig pa rin ang pag-aalala ko sakanya.

"I'm scare for kuya, he always drunk at noong huling beses ko siyang nakita he loose weight. And his eyes looks he don't go to sleep."

"Serves him right Macy." Giit ko.

"A-ate! I-i know kuya's been asshole. I don't know how to say this but kuya Manu been through a lot of pain back in the U.S, i knew it because I just the one who knows of your family situation."

"And now I'm afraid to him. Kung anong kaya niyang gawin sa sarili niya. He's strong I know, but everyone's has a limit kung walang taong gagabay sakanya."

Hindi ko siya kinibo dahil may punto siya. Kahit sobrang galit ako alam kong may punto siya.

Huminto ang elevator at lumabas kami, naglakad ng ilang baitang at tumigil si Macy sa isang high tech na pintuan. Nagtaka ako dahil yumuko si Macy at parang may kinuha na nakaharang sa pintuan na iyon.

May kaonting siwang ang pintuan ngunit hindi mapapansin ito ng mga taong dumaraan.

"I put this one para hindi ma lock ng tuluyan ang pintuan." Ani Macy.

Biglang kinurot ang puso ko. Hindi ba siya talaga lumalabas at wala siyang pake sa paligid niya?.

Binuksan na ng tuluyan ni Macy ang pinto at bungad sa amin ang nagkanda kalat kalat na can beer at mga basag na baso. Nangangamoy na rin ang ibang naiwang pagkain sa lamesa.

Ano bang ginagawa niya sa sarili niya?

Sinuyod ko ang buong penthouse niya. Napakaganda ngunit natatabunan ng maraming kalat.

Nahinto ang mata ko sa isang kwarto. Lumapit si Macy roon.

"Kuya, kuya Manu please open the door. I know you're there, andito si ate Bella. She wants to talk to you." Aniya at kumakatok.

Piniit ko ang seradura at namalayang hindi ito naka lock.

Nagkatinginan kami ni Macy at unti- unti kong binuksan ito.

Sobrang dilim sa loob at walang makita. Kinapa ko ang switch ng ilaw at nang makapa at binuhay ko ito. Bumungad sa amin ang nakahigang si Manu. Magulo ang buhok at may hawak na bote ng alak.

"Kuya Manu!" Ani Macy at agad nilapitan ito.

Inalog alog niya ito para magising. "Kuya wake up."

Ako'y tulala lang habang tinitignan ang kabuoan niya. Sobrang nangayayat siya at napaka dry ng labi. Hindi na katulad noon na parang mamulamula ang mga ito at masarap halikan. Ngayon parang kapag hinalikan mo ay masusugat ka.

Nagmulat siya ng mga mata.

"Oh god kuya, I'm so worried about you!"

Tulala lang ito at bumaling sa direksiyon ko. Gulat ang unang rumihistro sa mga mata niya at kasunod noon ang mga luha.

"I'm d-dreaming right?" Mahinang tanong niya.

"No kuya, ate bella's here." Lumuluhang ani Macy.

Bumaling ako dahil hindi ko siya kayang tignan. Hindi ko siya kayang tiganan ng ganito, na nahihirapan. Hindi ko kaya dahil nasasaktan ako.

"She will never wanted to see m-me. She not real." Aniya.

Bumaling ako sakanya at nakita kong pumikit ito ngunit patuloy parin ang pag agos ng mga luha niya.

"Go home Macy. I'm fine here. Go back and continue to check my f-family. Make sure they're safe." Aniya at umupo sa kama, nanghihina. Ngunit parang ako ang nanghihina dahil nanlalambot ang mga tuhod ko. Nanlalambot ang mga ito hanggang sa napa upo na ako.

Nagsimulang tumulo ang mga luha ko. Nangsimulang madurig muli ang aking puso.

"Bakit mo ako pinapahirapan ng ganito." Aniko at bumaling sakanya. Nagulat siya sa nang magsalita ako. Tila ba hindi talaga siya naniwala kanina na narito ako ngayon.

"Bakit lagi mo akong sinasaktan? Bakit hindi mo nalang ako patahimikin?!"sigaw ko.

Natulala siya at nagsimula na namang umagos ang mga luha niya. Sh*t nasasaktan akong makita ang mga luha niya!

Lumabas si Macy maybe to give us space to talk.

"I gave you what you want, why are you here?" Hindi makapaniwalang sabi niya. Tila nalilito.

"Bakit hindi ka nalang magpakasaya kasama ang babae mo at magpakasasa sa yaman mo! Bakit kailangan mo pa kami g guluhin..." Nanghihinang sabi ko.

"How can I be happy if my wife and daughter doesn't w-want me anymore? H-how can I smile genuinely if my happiness in my life keep pushing me away? Can you please tell me h-how?" Hagulhol ng sabi niya

"Bakit Manu..? Bakit mo ginawa sa amin 'yon? Sana hindi ka nalang bumalik. Sana hindi mo nalang ako ginagago at pinaramdam sakin na mahal mo 'ko." Ani ko at nilapitan siya't dinuro duro sa dibdib. Wala itong lakas at kung itulak ko siya'y malakas ang impact no'n.

"I love you, but you didn't trust my love. I thought we we're okay, that when I come back we will build a very happy family. But I was wrong. You choose to not believe me. You believed those bastards than me. You don't love me that much to trust me. And it hurts, but the most I hurt about is my family doesn't want me. And to hear my wife that she don't need me the way I need her." Aniya.

"I felt useless, you make me feel useless whenever I see Davis talking to you and playing with my child, while I'm in a far watching and aching my heart. So I distance my self because I don't want to be burden to my family it's you and Maple I talk. I choose you over everything. But it wasn't enough to make you stay with me, it's hard to believe that my wife give up on me. Yung taong akala kong makakasama ko sa lahat mawawala rin pala, iiwan ka rin pala." Wala ng lakas na aniya na para bang ubos na ang batirya at nawala na rin pati ang emosyon niya at naging malamig ito.

"So tell me, why are you here? Para ba sumbatan ako? At ipamukha sa akin na wala akong kwentang ama at asawa?" Tanong niya.

"Hindi mo 'ko mahal.." tanging nasabi ko.

"Bullshit! I love you! Tinalikuran ko lahat pati pamilya ko lahat ng mayroon ako to be with you!" Sigaw niya.

"Pero pinili mo pa rin akong saktan" nanghihinang sabi ko.

"Palabas ko lang iyon! Ayokong malaman mo dahil ayokong mapahamak kayo ni Maple! I can't loose you and our child. Ikamamatay ko." Aniya at nilapitan ako.

Sinubukan niyang hawakan ang mukha ko ngunit inilag ko ito.

"Ngayon tatanungin kita. Nandito ka ba para sa akin o nandito ka para ipamukha sa akin na hindi mo na ako mahal at ayaw niyo na akong makasama?" Aniya ng namumungay ang mata at nababasanang lungkot tila takot malaman ang sagot ko.

"Tatanggapin ko kung anong desisyon mo maging masaya ka lang ulit. Kahit hindi na ako tatanggapin ko." Aniya at pumatak ang luha.