My Rude Husband (Revising)

Chapter 46 - Annulment?

Chapter 46 - Annulment?

March 1, 2015 - 8 am

Habang nagbibihis at nag aayos si Jbnget, nagluluto naman ako dito sa kitchen ng breakfast namin. Dadalaw kasi dito ang Lola ni jbnget at si Josher. Tanda nyo pa sila? Si Josher, yung little brother ni Jbnget. Haha.

I was about to took out the bacon from the pan when I feel a pair of arm hugging me from the back.

"Jbnget... nagluluto ako. Wag ka nga." Sabi ko habang nilalagay yung bacon sa plato.

"Goodmorning engot ko." He greeted me huskily. Uggh. Goosebumps! He still had this effect on me even if we're staying with each other for so long. Pag ibig nganaman.

"Goodmorning panget ko---panget mo!" I said.

Kinurot nya naman ako sa tagiliran.

"Waaah! Ano ba!" Reklamo ko.

"Baliw ka e. You're not failing to make me smile that's why---"

"I love you." I cut him off. Hihi.

"How rude! *chuckles* I love you too engeng!" He said. Engeng naman ngayon? Tsk. Tukmol na 'to. -_-

****

*Ding dong*
*Ding dong*
*Ding dong*
*Ding don---*

"Aish! Di talaga kayo makahintay noh?" Mabilis pa sa alas kwatro na binuksan ni Jbnget yung pinto. Bigla namang pumasok si... waaah!

"KYAAAAAH!! JOSHEEEER!! I MISS YOUUUU!! WAAAAH!" T.T

I immediately welcomed him a big big hug. Namiss ko ang batang 'to! Lalo syang gumwapo!

"Acck! Can't breathe!" He complained while rubbing his head. Ang cute talaga. \*u*/

"Sorry Josher! Namiss ka lang ni ate!" Sabi ko naman tsaka lumapit kay lola.

"Hi Lola! Namiss din kita!" Bati ko kay lola na may hawak na libro. Hilig nya talaga magbasa.

"I miss you too iha." She smiled at me but there's something behind her smile. Errr. Paranoid na naman ako. Psh nevermind.

Nagbeso beso lang kami ni lola.

"Flat tops! Am I now look matured? Pwede na ba kitang ligawan?" Tanong ni Josher. Gaah. Trip pa din pala ako ng batang 'to. =///=

"No. You're still look like a kid. Go back off from my wife!" Sabi ni Jbnget saka hinila palayo si Josher. Ang mean nya!

"Damn! You're over acting! Are you threatened on my presence? Are you afraid that I would steal Flat tops from you? Huh! Matakot ka talaga. Aagawin ko sya sayo!" Sang gala! 7 years old ba talaga 'to? Bakit ganto umasta? Grabe. XD

"Asa ka pa naman! Utot mo blue! Psssh." Napatulala na lang ako nang mag wrestling ang magkapatid sa sofa. Childish talaga minsan ng asawa ko. Pfft.

"Can we talk?" I glanced at lola. I nodded at her. Naglakad sya papunta sa may garden, So Do I.

"Ano pong pag uusapan natin lola?" I asked casually like I ain't nervous on what she's going to spill.

"I know how much you love my grandson and vice versa. You two need to do a favor, it's for your both families." I gulped. Ano kaya 'yun? Sht. Kinakabahan ako. Nakatitig lang ako sa may lamesa habang hinihintay ang sunod nyang sasabihin.

"Do you know Althea Shin?" Napatingin naman ako ng diretso kay lola.

"Yes." I replied.

Bahagyang tumikhin sya.

"Her parents are the powerful investor of our company. The company of Cy's and even the Lim's. Kapag tinigil ng mga Shin ang pag i-invest, automatic na malulugi at lulubog sa utang ang company ng Lim at Cy." Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Pakiramdam ko, hindi maganda ang sasabihin nya. Napalunok ako.

"But their have a deal. Simple for them but I know, it won't be simple for you and to my grandson." She let out a deep sigh.

"File an annulment and everything's gonna be alright. Althea's parents loves her that much that even other's lives would be affected just for their daughter's happiness. Althea loves your husband. Hindi nila ititigil ang pag iinvest at dadagdagan pa nila ito kapag ginawa nyo ang gusto nila... Sayo ko 'to sinabi dahil masyadong hard headed ang apo ko at magwawala lang sya. Pero ikaw, alam kong maiintindihan mo ang lahat." Sabi nya ng malungkot.

Hindi ma-digest ng utak ko ang lahat ng sinabi ni lola. Annulment? H..hindi ko kaya. Pero, para yun sa kompanya. Hindi ko alam kung anong irereact ko. Napako na lang ang tingin ko sa damuhan at nagtataka kung bakit hindi naging violet ang damo. Aisssh! Nagawa ko pa magbiro. The hell!

"Handkerchief iha." She handed me a handkerchief. Umiiyak na pala ako hindi ko pa alam. I feel numb. Bakit kailangan pa tong mangyare? Masaya na kami eh. Bakit kailangan pa nyang manggulo? Bakit ang selfish nya? Patuloy lang sa pag tulo ang luha ko.

I felt a hand rubbing my back.

"Sssh. Magiging maayos din ang lahat. Tiwala lang." Sabi ni lola. Tumango na lang ako ng pilit kahit gustong gusto ko ng magwala dahil sa depresyon. Ayoko makipag annul! Ano namang idadahilan ko? Wala namang dahilan para makipaghiwalay ako eh.

"Kaya nyo yan. Magtiwala lang kayo sa dyos. Tutulungan nya kayo."

"Opo. S-salamat." Sabi ko habang nagpupunas ng luha.

"What's going on here? Bakit umiiyak ka Engot?" Mabilis kong inayos ang sarili ko nang marinig ang boses nya.

"Kinekwentuhan ko sya ng sad story. Malay ko bang mababaw pala ang luha nitong si Grey." Sabi ni lola kay Jbnget.

"Lola naman eh! Di mo dapat sya kinekwentuhan ng ganon. May pagka engeng pa naman yan!" Sabi nya. Kung nasa wisyo lang talaga ako, nasapok ko na sya. Pero wala eh, masyadong pre occupied ang utak ko.

"Oo na. Pasensya na apo. Pumasok na lang kayo."

Pumasok na kami sa loob ng bahay. Naabutan namin si Josher na natutulog sa may sofa.

"He so weak! Lalaban laban pa sakin!" Natatawang sabi ni Jbnget. I fake a smile.

"Baliw ka talaga. Patol patol pa sa bata! Pasaway!" Sabi ko naman.

He just pinched my cheek.

"Syempre naman, ipaglalaban kita kahit sa kapatid ko! Mahal kita e! Ako ba, ipaglalaban mo kahit kanino?" I stiffened on that question. Ipaglalaban ko ba sya? Gusto ko pero... hindi ko magagawa. Madami ang maaapektuhan kapag pinairal ko ang emosyon at pagmamahal ko sakanya. Bigla ko na namang naalala yung sinabi ni lola.
"File an annulment..."
"File an annulment..."

Ayoko! Sabi ng puso ko pero kailangan mo! Sabi ng utak ko. I really don't know what I supposed to do.

"Reyshengot? Bakit ka umiiyak? May problema ba?" Damn! Umiiyak na naman pala ako. Ano ba yan! I'm such a crybaby!

"Ha? Wala. Ok lang ako." I said and wiped my tears away.

"Are you sure? Ang weird mo yata ngayon." Sabi nya habang nagkakamot ng batok.

"Paranoid ka masyado! Ok lang ako! Sige, punta muna ako sa kwarto. Inaantok ako eh." Paalam ko.

"Sige. I love you engot! Keep that in mind." He said and kissed me on forehead.

"I l-love you too panget." I answered. The moment I turned my back, my tears started to fall again. Bakit kailangang mangyare pa 'to?