My Rude Husband (Revising)

Chapter 38 - His sorry

Chapter 38 - His sorry

Maaga pa lang, nasa school na ko. Nakatambay lang ako mag isa sa likod ng Fashion designing building. Nakaupo sa bench, thinking all the scenes that happened a week ago. Those pictures that totally damaged my relationship towards him. At halos lahat na yata ng schoolmates ko masama ang tingin sakin. Wala akong magagawa dun, yun ang gusto nilang paniwalaan eh. Pati talaga dito, kalat ang istoryang yun. Ain't it funny? Rumors fly and I know you heard about me. Tsk. Funny talaga. Sa sobrang funny, nakakaiyak sya. Tss.

I released a deep sigh. Why on earth do I deserved this kind of problem? Naging masama ba ko? May tinapakan ba kong tao? Nahagip ng mata ko si Jbnget na mag isang kumakain sa may cafeteria. Simula ng araw na yun sa mall, naging mailap na daw sya sa tao. Bihira sya magsalita at napaka cold nya, na talagang lalamigin ka bigla kapag kinausap mo sya. Gustong gusto ko sya palagi lapitan at kausapin, gusto kong mag explain ng paulit ulit para lang paniwalaan nya ko pero ano bang magagawa ko? He doesn't trust me anymore. Sobrang sakit. Parang dinudurog ang puso ko. Nanatili na lang akong umiiwas sa presensya nya, kasi ayoko ng magpakatanga. Tao lang naman ako, nagkakamali. Hindi sa sumuko na ko sakanya, it was just I'm too tired and I realized that it's just useless to explain to the person that wouldn't listen to you, to the person that only using his eyes instead of ears and to the person that cannot trust you anymore. I'm so damn wasted and hurt.

I just closed my eyes, ramdam ko ang pagbagsak ng mga luha ko. Heto na naman ako nag e-emo. Putspa! Di bagay sakin 'to.

Suddenly, I felt a hand wiping my tears. Naibukas ko ang mga mata ko.

"You know what, Magkaibigan tayo. MAGKAIBIGAN. Nakakapagtampo! Mukhang nakalimutan mo na ko!" Sabi nya sabay pout. Napangiti lang ako ng pilit.

"I'm sorry. I thought, you suddenly unlike me as your friend." Sagot ko sakanya.

Umupo sya sa tabi ko. Huminga sya ng malalim.

"Why would I? I don't judge you. Naintindihan kita. Pinagkakatiwalaan kita kasi bestfriend kita." Napaiyak na lang ulit ako. Niyakap ko sya. Akala ko, ayaw nya na din sakin. Akala ko, pati sya mawawala na din sakin.

"Thank you Trix. I'm so glad, you're not like them. But where have you been?" Nagtataka kong tanong. Absent kasi sya ng isang linggo eh.

"Of course, I'm not like them. I'm unique kasi eh. Hahaha! Well, nagbakasyon kasi kami nila mommy sa HK eh." Sabi nya. Kaloka talaga 'to. Magbakasyon daw ba ng school days? Siraulo.

"Bongga. Di mo man lang ako sinama. At least, mabawasan naman yung stress ko. Joke!" I said and giggled. As if, I'm happy. Tsk.

"Toh naman. Wag ka ngang madrama! Hindi bagay sa bubbly na tulad mo!" Sabi nya. I just smiled.

Napatingin naman sya sakin tapos nag seryoso na yung mukha nya. Napakunot lang ako ng noo.

"What?" I asked.

"Magkasama pa rin ba kayo sa iisang bahay?" Napatingin ako sa baba.

"Hindi. Umalis sya. Hindi ko alam kung san sya tumutuloy ngayon." Sagot ko sakanya.

She just crossed her arms.

"Bakit ba wala syang tiwala sayo?!! Kainis naman sya!" Nagulat ako sa pagsigaw nya. Ano ba yan. Ang lokaret talaga ng bestfriend ko.

"Bakit Trixie? Dapat ba syang pagkatiwalaan?" Someone has came. Napalingon ako sa may likod namin. Psh. Si Althea lang pala.

"What do you mean? Bitch!" Malakas pa ding salita ni Trix.

Nagpamewang lang si Althea habang nakataas ang kilay samin.

"Hindi sya dapat pagkatiwalaan! She's a whore!" Nagpantig naman ang tenga ko sa narinig ko. Whore? Sino sya para pagsalitaan ako ng ganyan? Pucha!

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo Althea? Yan ang best description sayo at hindi sakin!" Sagot ko sakanya.

Sumama ang tingin nya sakin.

"Sakin?! Eh ikaw nga tong nakikipaghalikan sa ibang lalaki kahit may asawa na. Malandi ka!" She yelled at me. Bahagya naman akong nasaktan dun but I keep my self confidence.

"Hindi ako malandi. At kayo! Kasalanan nyo 'to. You and Charles, framed me up!"

Bigla naman syang nag-smirk.

"And you're so stupid. Hindi ka mafe-frame up kung di ka tatanga tanga." She said while having a small laugh. As if, she's protecting her poise. Ang arte! Kainis.

"Ikaw ang tanga. Nasa likod mo kasi ang asawa ng sinisiraan mo!" Sabi ni Trix ng natatawa.

Halatang nabigla si Althea. Miske ako, nabigla. Oo nga. Nakatayo si Jbnget sa likod ni Althea, wearing his black aura.

"You did all of these?!" He asked Althea madly.

Nanlaki naman yung mata ni Althea. Wag mong sabihing, magsisinungaling pa sya? Tsk.

"You heard it right? Psh." Sarcastic nyang sagot.

"But, why?!" Sigaw nya, sobrang sama ng tingin nya kay Althea. Parang anytime ay sasabog sya.

"Because, I want to steal you from her. I like you a lot James!" Sabi nya. Nakayuko lang ako.

Hindi ko magawang maging masaya. Kahit pa alam kong alam na ni Jbnget yung totoo. He didn't trust me at all. At kung magtitiwala pa sya, ngayon pa? Ngayon pang sobra na kong nasaktan? Parang lumalabas na no choice lang sya. Oo, pwede na nya kong pagtiwalaan ulit pero yun ay dahil sa alam na nya ang totoo at no choice na sya kundi maniwala.

Hindi ko napansin na tapos na pala silang mag usap, wala na sa harap nya si Althea at pati si Trix ay nawala na din. Kami na lang dalawa ang nandito. I don't know what will I do.

Dahan dahan akong tumalikod sakanya para maglakad na pero nagsalita sya,

"Sorry." He said in a low voice.

Saglit akong napatigil pero nagpatuloy lang ako sa paglalakad ko. But suddenly, I felt his two arms hugging me from the back. I cleared my throat.

"Don't touch me." I told him coldly.

"I miss you." Napapikit ako ng mariin. Why do I love hearing those words from him?! Great. Just great!

Napahinga ako ng malalim.

"Let me go." Sabi ko habang kinakalas yung pagkakayakap nya sakin.

"I will never let you go." Ramdam ko yung hininga nya sa may leeg ko. Goosebumps! Ugh!

"But you already did, since that night." Malamig kong sabi. Oo mahal ko sya, walang nagbago dun. Pero wala namang masama kung natuto kana diba? Learn from your mistakes, sabi nga nila.

"Hindi kita pinakawalan noon. Humingi lang ako ng space."

I hardly removed his arms from me. Salamat naman at napabitaw sya.

I laughed sarcastically. Puno ng sakit at hinanakit na tawa.

"Yeah right. Humingi ka ng space kasi wala kang tiwala sakin. Humingi ka ng space kasi hindi mo ko mahal. In fact, mas mahal mo yung pictures kasi dun ka nagtiwala!" I said sarcastically.

Mabilis akong naglakad pero narinig ko pa ang huli nyang sinabi.

"Mahal kita." Kusa na lang tumulo yung mga luhang kanina ko pang pinipigilan. Bago pa nya ko mapigilan, tumakbo na ko paalis. Shit.