My Rude Husband (Revising)

Chapter 52 - Hold on

Chapter 52 - Hold on

Mabilis akong tumayo sa pagkakaluhod ko at tumakbo papunta sa kotse nya halos mayupi na ang bumper sa lakas ng impact ng pagkakabangga. I almost collapse when I saw him. He's covered of his own blood. Napapikit ako ng mariin nang ilabas sya ng mga tao from his car.
May mga dumating na emergency car papunta samin.
"Iligtas nyo po sya, please." I said to them beyond my sobs.
"We will do everything for him, Ma'am." Sagot ng isang lalaki habang nilalagay si Jbnget sa stretcher.
Nangingig yung dalawang kamay ko. I can't believe this. B..bakit kailangang mangyari pa 'to? Kung kailan handa na kong ayusin ang lahat. Naitakip ko na lang ang kamay ko sa mukha ko. Lord, please save him. I can't take this. I can't resist him, suffering. Kahit ako na lang po ang kunin nyo, wag lang sya. Please.. Ayokong mawala sya.
"Kaano ano po kayo ng naaksidente?" Tanong nung nurse na babae.
"I'm his w-wife." Mukha namang nagulat yung babae, siguro dahil hindi sya makapaniwala na kasal na kami sa ganitong edad. At, annuled na din. Ugh. Pinilit kong tanggalin 'yung thought na 'yun sa isip ko.
"Ah okay po. Sumama na lang po kayo." Sabi nya.
Sumakay naman ako sa emergency car. Nakahiga lang sya dun sa isang isang mini bed na para sa pasyente si Jbnget. Sobra akong naaawa sa itsura nya. Lord, iligtas nyo lang po sya, ako na ang magyayaya sakanyang magpakasal ulit.
My tears started to pour again. Buong biyahe, iyak lang ako ng iyak habang nakahawak ako sa kamay nya. Kusa na lang nag fla-flashback sa utak ko lahat ng masasayang pangyayari sa buhay namin.

"Grey? Sshh. Tahan na.."

Naalala ko yung unang beses ko syang nakilala. Napaka rude nya noon. Sobra. Pero, sya din yung taong nagpapatahan sakin.

"Sino ka ba?"

Tanong ko noon.

"I'm JB. Ako nang bhala maghatid sayo pauwe. Sakay kana! At tumigil kana sa pag iyak, Lalo kang pumapanget. "

Grabe syang manlait noon, di ko talaga akalain na sya pala ang mapapangasawa ko.

"Gago! Psh. Saan ba ko sasakay?"

Lumingon lingon naman ako sa paligid ko para hanapin yung sasakyan namin.

"Dito!"

Tumalikod sya sakin at medyo umupo.

"Anong gagawin ko?"

"Sumakay ka sa likod ko. Bobo."

Nanlaki pa ang mata ko nung panahong 'yon, sya pa lang kasi ang taong sinabihan ako ng bobo. Asar na asar talaga ako sa kanya.

"Anooo?! Bobo? Huh! Ayaw! Tss! "

"Bilis na! Iiwan kita dto at hahayaang makidnap."

"Kidnap?!! Ayoko sumakay sa walang modong tulad mo!"

Napangiti na lang ako ng malungkot at naalala ko naman yung unang araw na magkasama kasi sa iisang bahay.

"Hoy babaeng walang dibdib! Ikaw nga magbitbit nitong maleta mo. Asawa moko hindi katulong!"

Biglang sabi ni Jb. Uggh! Walang dibdib? Meron naman ah. Flat nga lang. Kahit na! Tsk. =___=

"Bwisit na walang modong lalaki! Wala akong pakealam kung asawa kita! Ako na nga magdadala nyan. Di naman kita inutusan eh!" Sagot ko naman sakanya. Tss.

"Talaga!! Etong Flat screen girl na to! Psh."

Asdfghjkl. Etong lalaking to tlaga!! San ba to pinaglihi?! Bwisit.

Pumunta na ko sa taas. Hinanap ko yung kwarto ko. Tatlo ang kwarto dito. Pero isa lang ang unlock. Binuksan ko yun at pumasok. Sumunod naman si Jb.

Color pink at light blue ang pligid. Plain white ang bedsheet.

May napansin akong note sa mini ref sa gilid ng pinto.

Anak ko, Grey at asawa nya James..

Ito ang magging room nyo. Mag asawa na kayo diba? Hihi. Enjoy your first night together. 12 na apo ang gusto ko ha? Ge takecare anak. ILY.

- Mommy Pinky

Waah! Mommy talagaa! Nagkatinginan naman kami ni JB.

=////=

"Hoy ikaw! Wag kang magbabalak ng masama ah! Kakaratihin talaga kita!"

Sabi ko sakanya at nag ayos na ng gamit ko. Yes! May walk in closet. At may mga extra na dung damit, Damit ko at damit ni panget. Tsk.

Bigla naman syang humiga sa tabi ko.

"Alam mo, kahit rapist, Di ka pagtya'tyagaan panget. Kaya wag kang mangarap ng gising. Di kita gagahasain panget. Kahit maghubad ka pa sa harap ko!"

Ang yabaaang! Sexy kaya ako! At hindi ako panget! Tsk. Gago talaga tong panget na to. Pero, yang gagong yan pala ang magpapatunay sakin na napakasarap magmahal sa ikalawang pagkakataon.

"Swerte mo naman kung maghuhubad ako sa harap mo. Kaya never ko gagawin yun. At ako? Panget? Eto ba ang panget sayo?"

Nilapit ko yung mukha ko sakanya at ngumiti nang napakalapad.

Nakatuon yung palad ko sa headrest ng kama habang si JB naman nasa ilalim ko. Bwahaha.

Bigla naman syang bumangon at,

"ARAAAAY!"

Sigaw ko habang hnihimas yung noo ko. Untugin daw ba ko. Headbang. Uggh.

"DI MO KO MAAAKIT PANGET!! Panget ka pa din kahit close up! Hahaha."

Napaiyak lang ako lalo kapag naaalala ko yung araw na para kaming aso't pusa. Kahit naman nung may feelings na kami sa isa't isa, rude pa din sya at palagi pa din kaming nagbabangyan eh. Pero iba na 'yun kasi mahal na namin ang isa't isa, magbangayan man kami, mauuwi pa din yun sa lambingan. Siya din ang tumulong saking mag move on kay Laurence, kahit di nya naman talaga intensyon ang pagtulong saking maka move on, nagpapasalamat pa din ako sakanya. Napabuntong hininga na lang ako, sana makaligtas sya. I really love him, more than my life.
"Ma'am? Kung hindi po ako nagkakamali, siya yung bokalista ng ultimate phantom band hindi po ba?" I nodded twice.
"Mag-pray ka lang po Ma'am. Everything's going to be fine." Biglang sabi nung nurse.
Ngumiti naman ako sakanya ng pilit.
"Yes, I will. Sana nga maging ok na ang lahat. Sana." Tumango lang sya.
Pinunasan ko 'yung pisngi ko. Walang magagawa ang pag iyak ko. Mas pinili kong tumahimik na lang at nagdasal na lang na sana maging maayos na ang lahat. I can't live without him. So, whatever happened, I will be next to him. Because, I and him were one. We are one.

***

"Kamusta na po sya? Ok lang po ba sya? Please tell me. Is he still alive?! Please tell me, he is. Please!" Di ko alam kung bakit ako ganito mag panic pagkalabas ng doctor, pero wala eh, sobra akong kinakabahan.
"Relax iha. Kaano ano mo ba ang pasyente?" Tanong nung doctor sakin.
"Asawa nya ko." Sagot ko.
"Ah. I see. Well, sa ngayon, maayos na ang lagay ng pasyente. Pero, sa tingin namin masyadong malakas ang pagkaka umpog ng ulo nya sa windshield, kaya hindi natin alam kung kailan sya magigising o kung magigising pa ba sya." Naikuyom ko naman ang kamao ko. How could he say such things to me?!
"No, doc. Magigising sya. Alam kong gigising sya, para sa akin at sa mahahalagang tao para sakanya." Pagkasabi ko nun, tinalikuran ko na sya. Naupo muna ako sa lobby ng hospital para hintayin sila mommy, lola ni Jbnget at ang kapatid nya. Tinawagan ko kasi mommy, at sasabihin nya na din daw yun kina lola.
Napapikit na lang ulit ako. And then, some tears escapes to my eyes again. Siguro dahil sa frustration at sa lungkot. Nag echo naman yung sinabi nung doctor sakin at lalo lang akong naiyak.

"Hindi natin alam kung kailan sya magigising o kung magigising pa ba sya."

Lord, please. Wake him up. I promise, kapag nagising sya. Hinding hindi ko ulit sya sasaktan. Magpapakatatag na ako, lalaban na ko at di ko na ulit hahayaang kontrolin ako ng kung sino man. This time, I would hold on, no matter what.

***

A/N:
Sorry sa matagal na ud! Medyo busy eh. Happy summer vacation ngapala! Have a good vacation! Enjoy. :)

- jaycieee xx