LIGHT RED

-02

[Honey milk]

با رسیدن به بیمارستان، مستقیم سمت بخشِ داروخانه رفت و چند ورق آنتی‌ بیوتیک و مسکن گرفت.

اصلا و ابدا نه وقت و نه حوصله‌ی تشریفاتِ بیماری و هم‌بسترِ سرماخوردگی شدن رو داشت‌.

درگیر عکس -OPG- دندان یکی از مراجعینش بود که تقه‌ی کوتاهی به در اتاق خورده و پسوندش بدون کسب اجازه باز شد.

انگار که شخص پشت در اهمیت چندانی به گرفتن اجازه یا عدمش نمی‌داد و صرفا یک اعلام ورود کوتاه برای حفظ موقعیت بود بیشتر.

زین با دیدن قامت پدرش، به سرعت سرپا ایستاده و چند قدمی سمتش برداشت.

از اونجایی که کم پیش می‌اومد یاسر رو داخل اتاقش ملاقات کنه و اکثر اوقات خودش به دفتر ریاست بیمارستان احضار می‌شد، تعجب کرد.

_صبح بخیر بابا.

مرد لبخند زده و بوسه‌ای روی پیشانی زین کاشت. اما با حس سوزش پشت لب هاش محض لمسِ پوست پسر، نگاه نگرانی حواله‌اش کرد.

_سلام. چه گرمه سرت ابني.

_طوری نیست.

کوتاه جواب داده و برای سفارش چای به دخترک منشی‌، سمت در اتاق قدم برداشت.

هیچ خوش نداشت اون مرد رو هم درگیر مشکلات هرچند کوچیک و جزئی‌ خودش بکنه.

چند لحظه بعد حُسنی با دو استکان چای، ظرف خرما و جعبه‌ی باقلوا داخل اتاق اومده و اونهارو روی میز کوتاه بین دو مرد چید.

زین همونطور که روی مبل مقابل پدرش می‌نشست، استکان کمر باریک چای رو با انگشت شست و سبابه‌اش گرفته، و بی اهمیت به سوزش دهانش اون مایع نسبتا داغ رو جرعه جرعه از مجاری بلع پایین فرستاد تا بلکه خارش گلوش موقتا خنثی بشه‌.

و توی این فاصله یاسر دومین شیرینی رو داخل دهانش گذاشت که اینبار با اعتراض زین همراه بود.

_آقای دکتر جسارتا رضایت بده. آمار دیابت داره سالانه بالا میره به الله.

مرد لبخند غمگینی زده و جعبه‌ی باقلوا رو روی میز گذاشت.

تلخی خنده‌اش عجیب دل زین رو آتیش زده و خاکستر می‌کرد.

_هِئی پسر، هِئی، قبل دیابت و هر بیماری عمدی و سهوی، غم فراق یار منو می‌کُشه...غمِ فراق.

حالش بد بود، با دیدن عمق غمِ نگاه پدر و شنیدن لحن سوزناکش، بدتر شد. اما ترجیح داد از درِ مزاح و شوخ طبعی وارد بشه‌ که حال هر دو تعریفی نداشت.

_پس بگو داستان ملاقات اولِ روز با جناب مالیک چیه. دلتنگی فشار آورده مرده بزرگ؟

با شیطنت ابرو بالا انداخته و کمی به جلو مایل شد. این وجه‌ی عاشق پیشه‌ی پدرش رو بیشتر از هرچیزی دوست داشت.