LIGHT RED

-24

[Mine]

مجموعه‌ای از سوالات بی‌جواب یکی بعد از دیگری توی ذهنش مثل چراغ چشمک‌زن، روشن و خاموش می‌شدند و حالا دغدغه‌های اون مرد هم به معضلات روزمره‌اش اضافه شده بود.

سرش رو به آینه‌ نزدیک‌تر کرد و نگاهی به سطح سرخ زبانش انداخت. گرچه هیچ اثری از ردپای سوزن‌ها نبود اما همچنان گرفتگی محوی داخل ماهیچه‌های اون قسمت احساس می‌کرد.

دستانش رو زیر دستگاه خشک‌کن گرفت و بعد از رفتن رطوبت پوستش، از سرویسِ بهداشتی رستوران خارج شد.

لیام و دخترش پشت میز گردی کنار پنجره‌ی رنگارنگ رستوران نشسته بودند. گرچه از دور متوجه محتوای حرف‌های بینشون نمی‌شد اما جو متشنجی به نظر می‌رسید. وقتی صورت گرفته و سکوت نیدین رو در برابر مرد دید، بی‌اختیار نیشخند پیروزمندانه‌ای زد و طوری که انگار خودش برنده‌ی بحث بود، خرسند نزدیک میز شد.

بعد اتمام اون جلسه عجیب و خروج از ساختمان اداریِ قدیمی، لیام طبق معمول بدون هیچ‌گونه نظرسنجی به سمت رستورانی توی مرکز شهر رانندگی کرد‌ه و طبق همون اصل برای اون‌ها غذا سفارش داده بود. گرچه گرسنگی فاحش هر دو نفر جایی برای مخالفت باقی نگذاشت.

زین که جلوی اون دختر اصلا حس راحتی نداشت و از طرفی توجه و گرمای سابق لیام رو هم صاحب نبود کلافه نفس پر حرصی کشید و با یادآوری کش‌مکش های جدید فکری‌اش، سمت مرد چرخید.

_تو هم قراره با اون چهار نفر داخل موزه بری؟

لحنش تلفیقی از تعجب، کنجکاوی و کمی نگرانی بود و همین موضوع توجه نیدین رو جلب کرد.
در مقابل، زین با گرفتن تایید لیام، اخم کمرنگی ضمیمه‌ی صورتش کرد و کمی جدی‌تر پرسید.

_اگه اونا کاری با اسناد ندارن چرا خودت تنهایی ترتیبش رو نمیدی؟ منظورم اینه دردسرش اینجوری بیشتر نیست؟

نیدین عصبی از سوالات و پرحرفی پسر فضول مجاورش، تک سرفه‌‌ای نمایشی سر داد و پوزخندی نثار نگاه منتظر زین کرد.
دوست نداشت وقتی خودش هم جواب اون سوال ها رو نمی‌دونه، شخصی مثل زین درباره‌اشون اطلاعاتی کسب کنه.

_فکر کردم بهت گفتم توی این مسائل دخالت نکنی مالیک، اینو برای حفظ امنیت خودت میگم.

زین متقابلا با توپی پر و اعصابی ضعیف رو به دخترک کرد و حین تر کردن لب‌هاش، موذیانه خندید.
هنوز وزن جواب‌های نداده‌اش داخل سالن کنفراس، روی وجدانش سنگینی می‌‌کرد.

_حدس بزن چی؟ حرفت به هیچ جام نبود. نمیفهمم دقیقا کجای ماجرایی که انقدر داره بهت فشار میاد و جوگیر شدی.