KUTSANMIŞ VARİS

-48-

Bedenimdeki ağrılarla birlikte gözlerimi araladığımda daha ne olduğunu anlamadan tekrar gözlerimi kapatmış ve uykuya geri dalmıştım.

Her zamanki ormanda uyandığımda Diana'nın beni çağırdığını anlamıştım.
Uzandığım yerde dogrulup oturur pozisyonu almıştım.

Zaten fazla beklemeden saniyeler içinde Diana yanima gelip karşıma oturmuştu.

" Canım varisim... Artık gitme vaktim geldi. Seninle görüşmeden gitmek istemedim."

Diana'nın dedikleri kaşlarımı çatmamı sağlamıştı.

" Nereye gidiyorsun? Niye gidiyorsun ? "

Sorduğum sorulara içtenlikle gülen kadına hâlâ çatmaya devam ettiğim kaşlarımla bakmaya devam etmiştim.

" Senin için burdaydım Luna... Varisime doğru yolu gösterip benim yaptığım hataları yapmaması için ruhumu zihnine bağlamıştım. Ama anlıyorum ki gelmeseydim bile sen zekanla her şeyi alt edip herkese karşı kendini savunabilirmişsin..
Kısacası ben artık ne Ay tanrıçasıyım ne de Moanne Krallığının kraliçesi... Zamanı geldi kızım. Sen artık varis değil herşeysin. Gücünü ve kudretini onurunla yönet. Halkına , sarayına , arkadaşlarına ve kendine sahip çık.  Ay'ın tüm parıltısı ve mucisesi seninle olsun... Kendine iyi bak Ay tanrıçam. "

" Sende... Sende kendine iyi bak benim Ay tanrıçam "

Cümlem biter bitmez son kez bana şefkatle bakan kadın toz olup gitmişti. Bilincim kendine gelirken kendimi rahatça çimlere bırakmıştım.

Uyandığımda Renayt'ın kanatları arasında Evanla birlikte uyuduğumuzu gördüm.
Ejderlerimin yavaş yavaş Evan'a alışmaları iyi oluyordu. Yoksa ona her an bir zarar verebilecek olmalarının korkusunu yaşıyordum.

Bir süre Diananın dediklerini sindirmeui bekleyip sindirdikten sonra da kendimi boş olan bir yere atıp çimenlerin üzerine oturmuştum. Herkes yavaş yavaş kalkamaya başlamıştı. Kalkan benim yanıma gelirken oturduğum yerde dikleştim.

Tamamen takım olarak daire şeklinde oturduğumuzda uykudan gözleri kapanan Thomas'ı kafasını dizime koymasına izin vermiştim.

" Ne yapmayı düşünüyorsun kaptan! Savaş bitti kehanet zaten ortadan kalkmıştı. "

Soruyu soran John'du. Ciddiyetle dediklerine kafamı olumlu anlamda sallayarak cevap vermiştim.

" Diana ile en son görüşmemde konuştum. Alex hocanın güvenilir olduğunu doğruladı ve sarayda olmadığım zamanlarda onun sarayı idame ettirebileceğini söyledi. Öyle de yapacaktım zaten. Ben ise burda ejderlerimle birlikte yaşamayı düşünüyorum. Size benimle kalın diyemem tabi. Ama isterim..."

Dediklerimle birlikte Evan hariç hepsi aynı anda çığlık atıp

" Bir de soruyor musun ? Tabiki seninleyiz."
Demişlerdi.

Evan zaten benim kararım belli der gibi suratima baktığında içtenlikle gülümsemiştim.

" Madem öyle kalkın saraya gidelim açılış balosu yapılacakmış hazırlanalım. "

Ayağa kalkarken dediklerimle birlikte herkes benim gibi ayaklanmıştı.

Koca bebeklerimle vedalaştıktan sonra kelebeğin açtığı portaldan geçtim. Karşımda sadece bir kere geldiğim Sarayımı gördüğümde tebessüm etmeden duramamıştım. Herkes bir işin ucundan tutmuş ordan oraya koşturuyordu. Alex hoca istediğimi yapıp halkımı saraylarına getirmişti. Benimse en başından beri tek amacım buydu. Sürülen halkımı özgürlüğüne kavuşturmak...