THE SAVAGE QUEEN

𝒯𝒽ℯ ℱ𝒾𝓃𝒶𝓁ℯ ᵖᵃᵍᵉ 1- the Queens Life.

MARGARETTA'ˢ POV

It's early in the morning, I don't know why I'm nervous. My chest is beating so hard that I don't know why. As soon as I woke up, I felt nervous, as if something bad was going to happen.

I just ignored how I felt so I decided to go to work. But before I went down, I peeked into my daughter's room, and saw that she was still sound asleep.

I went into her room for a while and fixed her blanket, because she was so restless in her sleep that she didn't have a blanket anymore, because her body was already out.

I stared at her intently, as if this was my last look in my daughter's face. Iyong mga titig na parang ito na ang una at huli kong makikita ang anak ko.

What is happening to me? bakit ko ba nararamdaman ito? wika ko sa sarili ko at napahawak pa ako sa dibdib ko sa subrang kaba.

Bakit pakiramdam ko parang natatakot ako? natatakot ako sa hindi ko malamang dahilan. Hinimas ko ang mukha nang anak ko dahilan para kumilos siya bahagya, pero nanatili pa rin siyang mahimbing na natutulog.

Baby, in the whole world you are my favorite, you are my most favorite part of my life, of all that has happened in my life you are the best. mahal na mahal ka ni mommy, you are my Sunshine after the rain.

Wika ko sabay halik sa anak ko, hinimas ko pa ang pisngi niya bago tumayo at lumabas, bago ko isara ang pinto ay tiningnan ko muna siya, saka napangiti na isinara ang pinto.

Pagkasara ko, ay napatingin pa ako sa pinto ni Phoenex, wala siya ngayon nasa mga magulang niya, kaya dumiritso na ako sa baba, at naabutan ko pa ang mga kapatid ko sa baba.

Tinitigan ko muna sila, hindi ko alam ano ang nararamdaman ko, pero pakiramdam ko parang mawawala ako ano mang oras. napahawak ako sa dibdib ko, parang bigla itong kumalabog sa naisip ko.

Hindi ko napansin na lumapit na pala sa akin si Jeyhon, nagulat pa ako nang hawakan niya ang braso ko.

"Are you okey?"

Napatingin ako sa kanya saka tumango, pero ramdam ko pa rin ang kaba sa dibdib ko.

"Papasok ka na ba? sabay na ako sa 'yo."- Jeyhon

"Much better, lets go?"

Kinuha naman niya ang bag niya saka nagpaalam sa mga kapatid ko, wala kasing pasok ang mga ito, si C.E naman wala silang rehersal kaya nasa bahay lang siya.

Inalalayan agad ako ni Mr. Jiru pagkababa ko ng hagdan, at  napatingin naman ako kay Mr.Jirus, nagulat naman siya saka yumuko.

"Mr.Jirus, alagaan mo palagi ang anak ko, protect her always lalo na ngayong abala kami pariho ng ama niya, please... huwag mo siyang pababayaan."

Wika ko sa malungkot na tuno, nagkatinginan naman sila ni Mr.Jiru at Jeyhon saka tumingin ulit sa akin at yumuko.

"Ano ba 'yang mga sinasabi mo? Parang naghahabilin ka."

"No, I just want my child to always be safe."

Napatingin naman sa akin si Jeyhon, samantalang si Mr. Jirus ay nanatiling nakayuko.

"Huwag po kayo mag-alala Young Madame, kahit buhay po iaalay ko para kay Young Madame  Phoen".

napangiti naman ako saka sumakay sa sasakyan, nakita ko namang tinapik ni Mr. Jiru ang kapatid saka sumakay sa sasakyan.

Habang nasa sasakyan kami ay tahimik lang akong nagbabasa nang libro, idadaan muna namin si Jeyhon sa office saka kami pupunta sa boutique.

Ilang minuto din ang lumipas ang byahe namin, nang makarating kami sa company ng family namin ay nagpaalam na si Jeyhon.