"Tuvalettedir belki." diyip kıkırdadığında gözlerimi devirdim. Telefonumu alıp Hüma'nın hesabına girdim. Kişisel Twitter hesabım yoktu ama fake kullandığım bir hesaptan Hüma'ya beğeni yapıyordum.
Gerçek arkadaşlık diyebilir miydik?
Attığı tweeti görünce ona tuhaf bir bakış attım. Gerçekten kafayı bozmuştu ve onun için üzülüyordum. Saffet şu kızı fark et diye bağırmak istiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bence iki sene yeterli gayet." dedim ve WhatsAppa girip Reha'ya yazdım.
Ben, WhatsApp'tan Reha'ya yazdım. Mal olduğumun kanıtıdır.
Ben Ee nerdesin?
"Allah kahretmesin!" dedim ekrana bakarken.
"Noldu lan?"
"Reha'ya WhatsApp tan yazdım."
Birkaç saniye yüzüme bön bön baktı. Ne demek istediğimi anlamış olacak ki ağzı yarım metre açıldı.
"Tüh!" dedi. "Geri mi alsan?"
"Geri alsam ne olacak? Keşke en başında WhatsApptan yazmasaydım." dedim pişmanlık dolu sesimle. Telefonu masaya bırakıp arkama yaslandım.
"Hoşgeldiniz."
Yanımıza yaklaşan Reha'ya baktım. Elinde küçük bir not defteri ve kalem vardı.
"Biz sipariş verdik." diyen Hüma'ya cidden mi bakışı attım.
"Ders için bunlar." diyerek elindeki defteri kaldırdığında tebessüm ettim.
"Başlayalım mı?"
"Fazla ses yok mu?" diye sordu. "Şurayı kendime rezerve ettim." diyerek defteri tutan eliyle mutfağa yakın, duvar kenarı bir masayı işaret etti.
