Kahve Kulübesi

KK🔸46

Hepinize tekrar iyi bayramlar ❤️ Bir bayramda daha birlikteyiz, niceleri olsun inşallah. Bölüm normalde 1.gün gelecekti ama sahne değiştirmeye karar verdim, bu yüzden uzadı.

Keyifle okuyun.

🔸

DoRe 🦋

Sanki birileri omuzlarımdan ittiriyor ve "Hadi Münire!" diye bağırıyordu. "Yapabilirsin!"

Kimi kandırıyorum ki korkağın tekiyim.

Sırtımı duvara yaslayıp sağımda kalan kapıya baktım. Doğan'ın kapısındaydım. Geçen gece kafeyi terk edip gittiğinde de peşinden gitmek istemiştim ama cesaret edemediğim için denizi gören bir bankta oturup gece yarısına kadar düşünmüştüm. Doğan ile bir geleceğimiz olsun istiyor muydum? Evet. Cevabım netti, onunla olmak istiyordum. Sadece hızlıca alınan bir karar olduğunu düşünerek korkmuştum. Nihayetinde Emirhan'dan ayrıldıktan birkaç ay sonra Doğan ile ilişkimiz başlamıştı ve ister istemez böyle hisler doğmuştu içime.

Kapı açıldı. Salak gibi öylece kaldım. Doğan'ın şaşkın ve yorgun bakışları beni süzerken sırtımı duvardan ayırarak karşısına geçtim.

"Evimin yolunu unuttun sanıyordum." dediğinde bakışlarımı kaçırdım.

"Konuşabilir miyiz?"

Geçmem için kenara çekildi. "Gelmek ister misin bilmiyorum. O geceden beri hiç gelmedin."

Bir cevap vermeden içeri girdiğimde kapıyı kapatıp arkamdan geldi. Çantamı koltuğa bırakıp oturmadan ona döndüm.  "Kafanda soru işaretleri var biliyorum." dedim.

"Öyle mi? Biliyorsun demek." Sesi alaylıydı. "Sevgilimle günlerdir konuşamıyorum. Bırak konuşmayı benimle göz göze gelmekten bile kaçındın Münire."

Adımla seslenmesi içimi daha da buruk yaptı ama ne diyebilirdim ki? Beklediğim ve kendimi hazırladığım tepkilerdi.

"Haklısın. Duymak istediğin haklı olduğun değil biliyorum." Başını salladı. "Seni kırdığım için çok özür dilerim. Çok düşündüm, eğer o gece sana bir cevap vermiş olsaydım ani bir karar olacaktı benim için ve belki de pişman olup aynı yanlışı  cevabımı duyduktan sonra da yapacaktım. O zaman daha fazla yanardı canımız."

Anlamaya çalışır gibi gözlerini kıstı. Onu o kadar çok özlemiştim ki bir an önce konuyu kapatıp ona sarılmak istiyordum.

"Ne cevabından bahsediyorsun sen?"

"Benimle evlenir misin Limon?" dediğimde ağzı şaşkınlıkla aralandı.

"Hangi gavat söyledi lan sana!"

Gülmemek için dudağımın içini ısırdım. "Hiç kimse."

"Nereden biliyorsun o zaman?" Cevap verecekken elini aramıza uzatarak beni susturdu. "Bir dakika söyleme. Okuduğun halde bilmiyormuş gibi mi yaptın?"

Utancımdan yanaklarım ısındı, birinin söylemiş olması daha az kızdırırdı onu biliyorum.

"Doğan ne desen haklısın." Ona doğru yürüdüm. Hayal kırıklığıyla bakan gözleri yüzümden ayrılmadı. Tam karşısında durdum. "Korktum sadece."

"Ben hadi Dicle'den sonra biz evlenelim mi diyecektim sanki? Parmağına yüzük taktım diye senin fikirlerini önemsemeyecek miyim yani?"

"Biliyorum çok düşüncesizce geliyor sana ama sütten ağzım yandı bir kere ne yapayım?"

Yüzü gerildi, yanlış bir kıyaslama yaptığımın farkına vardım ama çok geçti. "Beni kiminle kıyaslıyorsun sen? Başlarım o kanı bozuk süte!" İkimizin de beklemediği bir anda yanaklarını avuçlarımın arasına aldım ve vazgeçme kararı almadan dudaklarını öptüm.