Kahve Kulübesi

KK🔸35

Biz geldik :)

Başlamadan önce bir şikayetimi paylaşmak istiyorum. Beğeni sayımız arttıkça yorumlar düşüyor nedenini anlayamadım. ^_^ Okuyan herkes bir emoji bile koysa her bölüm 200 yorum olur. Okul olduğu için belki okuyup geçiyorsunuz, dilerseniz bölüm günlerini cumartesi veya cumaya alabiliriz. Bölüm sonunda bununla ilgili bir anket koyacağım. Katılın lütfen.

Sizden ricam, beğeniyorsanız ve cümlelerin sizlerde bazı fikirler oluşturduğuna inanıyorsanız bir tane de olsa yorum bırakmayı unutmayın.

Ve bu bölüm HaLe cephesinde sizleri bir sürpriz bekliyor. Tepkinizi merak ediyorum. :)) KK için 60-70 bölüm planladım ama sağım solum belli olmaz. Bu yüzden içimizde bir şey kalsın istemiyorum. Önce onlardan başlamak istedim.

Seviliyorsunuz <3

Keyifle okuyun.

17 Kasım 2021

🔸

Cumartesi, Mardin

~Dicle~

"Günaydın!" diye seslenerek salona daldım. Babam yoktu. Annem elindeki örgüden başını ayırıp bana baktı.

"Tünaydın diyecektin herhalde kızım."

Güldüm. "Gece geç uyudum, ders çalıştım." dedim. Yanına giderken bana 'emin misin' temalı bir bakış attı.

"Ben uyumaya giderken telefonla konuşuyordun." dediğinde kaşlarım havalandı. Sessiz sessiz Haydar'la görüntülü konuşmuştum. Nasıl duymuştu ki sesimi?

"Ay anne sen de, bir sürü arkadaşım var benim. Biriyle konuşmuşumdur." dedim. Konuyu kapatmasını beklerken annem örgüsünü bırakıp bana döndü

"Arkadaşlarına ben de seni seviyorum mu diyorsun?" Hayda! Annem kapımı mı dinlemişti? Hem de tam Haydar'a onu sevdiğimi söylerken?

"Neden söylemeyeyim anne?" diye sordum, neşeli halim bir anda kaybolmuştu.

"Hayatında biri mi var?" diye sorduğunda bakışlarımı kaçırdım.

"Nereden çıkarıyorsun bunları?" Ayağa kalkacakken bileğimi tutarak beni durdurdu.

"Şu haline bak, gerçekten birini seviyorsun." Dudağımın içini kemirmeye başladım. Anneme göz ucuyla baktığımda gülümsediğini gördüm. "Anlat bana, merak ediyorum."

Omzumu silktim. "Merak edilecek bir şey yok. Konuşuyoruz işte." Dakika bir yalan bir.

"Okulda mı tanıştınız? O da mı tıp okuyor?" Annem merakla sorularını sıralarken ona hayretle baktım. Beklemediğim bir tepki vermişti.

"Ortak arkadaşımız var." dedim utangaç bir ifadeyle. "Hemşirelik okuyor."

"Adı ne?"

Hafifçe gülümsedim. "Haydar."

"Abinden de duydum sanki bu ismi." dedi düşünceli bir sesle.

"O da tanıyor." Kaşları havalandı.

"Demek abinin haberi var? Gözüne girmiş olmalı." Başımı salladım.

"Bazen atışıyorlar ama araları iyi." dedim, başörtüsünü düzeltip bana doğru eğildi.

"Madem seviyorsun, neden bana anlatmadın?" Bunun cevabını ben de bilmiyordum. Sonuçta ilişkimiz yeniydi.

"Bilmem, belki yüz yüze anlatmak istemişimdir." Elini dizimin üzerine götürerek okşadı, annemle göz göze geldim.