Kahve Kulübesi

KK🔸31

Biz geldik.

Multideki kapak için @mavimsbiri teşekkür ederim ❤️

Bol EcRe içeren bir bölüm oldu. Yorum bırakmayı unutmayın. <3

Keyifli okumalar.

🔸

"Superior ile karıştırıyorsun." dediğimde ofladı. Reha ile kafedeydik. Anotomi sınavımız pazartesiydi. Aslında ilk zamana göre terimlere daha yatkındı ama hala birbirine yakın kelimeleri karıştırıyordu.

"Hepsi birbirine benziyor." diye söylendi. "Stajdan sonra kafam hiç almıyor." Defterin kapağını kapattığımda gözlerini kıstı. "Sen de mi sıkıldın?"

"Ben bunları zaten biliyorum Reha." dedim, gözlerini devirdi.

"Öğretmen gibi konuştun. Korktum biraz, çalışalım." Güldüm. Elimi saçlarına götürüp okşadığımda başını yana doğru eğdi. "Çok güzel seviyorsun."

"Sevilesi bir tipin var." dediğimde gülüşü büyüdü.

"Bitirdiysek ben de seni sevebilir miyim?" Elimi çekip etrafa bakındım. Fazla kişi yoktu. Kızlara siz de gelin desem de ders çalıştıkları için gelmemişlerdi. Hüma çok durgun, Saffet ise görünmezdi.

İkisi çoktan bitmişti.

"Neyi düşünüyorsun bu kadar?" Reha'ya baktım. Aynı şeyleri konuşmak istemediğim için başımı iki yana salladım.

"Seni düşünüyorum. Üzerindeki çok güzelmiş." Üstündeki sweatshirte bakıp güldü.

"Senin olabilir."

"Sana daha çok yakışıyor." dediğimde kolunu sırtıma doladı ve yanağıma sert bir öpücük bıraktı. Gülmeye başladığımda bir daha öptü.

Reha hep böyle, hep benimle kal olur mu?

"Çok güzel gülüyorsun, canım benim."

"Yanındayken huzurluyum çünkü." dedim. Onu gerçekten çok seviyordum.

"Beyza'm, eğer seni huzursuz edersem kendimi affetmem." Başımı çevirip güzel yüzüne baktım. Sakalları uzuyordu, onlara dokunmayı çok seviyordum.

"Sen beni nasıl huzursuz edebilirsin ki?" diye fısıldadım. Yanağımı okşamaya başladığında telefonu çaldı. Benden uzaklaşmadan çağrıyı yanıtladığında karşı tarafın sesini duyabiliyordum.

"Efendim Saffet?"

Keyfim kaçtı. Saffet'in sesini duymak istemiyordum.

"Bu akşam Haydar'da kalacağım. Eve benden sonra gelmene gerek yok yani." Dinlemeye son verip soğumuş kahveme uzandım. Reha üç gündür geç saatlere kadar kafede ders çalışıyor, eve geç gidiyordu.

Bunun tek suçlusu Saffet'ti.

"Yarın görüşürüz." Telefonu kapattığında kısa bir sessizlik oldu. Soğuyan kahvemi yudumladım. "Mesaj atsaydı ya." diye söylendiğinde ona baktım.

"Açıp açmayacağını merak etti herhalde." dedim.

"Haydar da çok sinirliydi, konuştular demek ki." Telefonunu cebine koyduktan sonra sandalyeye astığı ceketini giydi.

"Üşüdün mü?" diye sordum.

"Hayır, kalkalım mı?" Güldüm.

"Evini mi özledin?" diye sorduğumda muzip bir şekilde güldü.