Kahve Kulübesi

KK🔸30

Biz geldik

Kötü haberle geldim, maalesef bir çiftimiz onlar için bulduğumuz ismi yıkacak bu bölüm.

Bölüm şarkısı : Grup Koridor - Kapatma Gözlerini 🎵

🔸

Kurşun kalemimin tepesini ısırdım. Bu bir fantazi değildi, sadece dalgındım. Isırdığım kısımdan çıt diye bir ses gelince kalemi ağzımdan çıkarıp şah eserime baktım. Diş izlerimi gereksiz bir ciddiyetle izlerken yanağımda hissettiğim dokunuş dikkatimi dağıttı. Kalemi defterimin arasına koyup Reha'ya döndüm. Hemen yanıma oturmuştu.

"Nasılsın güzelim?" diye sordu keyifli bir sesle. Selenay ile konuşmamızın üzerinden birkaç gün geçmişti. Öyle ki haftasonunun nasıl geçtiğini anlamamıştım bile. Bir an önce bu işin aslını öğrenmem gerekiyordu.

"İyiyim, sen nasılsın?" diye sordum. Reha ile paylaşmak istiyordum ama ani bir sinirle Saffet'e yanlış bir söz söylemesini istemiyordum. Beki Asuman yalan söylemişti.

"İyiyim de, sen iyi olduğuna emin misin?" Masanın üzerinde duran elimi tuttu, avucunun içine aldı.

"Aslında bir şey var ama önce ben araştırmak istiyorum." diye açıkladım. Yalan söylemekten iyiydi.

"Yardımcı olayım Beyza, ben de araştırırım." Gözlerine baktım, yardımcı olmak istediğinin farkındaydım. Söz konusu ikimizin yakın arkadaşlarıydı.

"Sakin kalacağına söz ver ama." dedim, emin olmak istiyordum.

"Beni ne zaman sinirli gördün?" diye sorduğunda kaşlarımı kaldırdım. Şirin bir şekilde sırıtmaya başladı. "Tamam, Arif'i görmediğim zamanlar gayet sakinim."

"Rahatlamam mı gerek?" diye sordum. "Konunun içinde Arif yok ama yine de Saffetlerle ilgili." Gülmeyi keserek ciddileşti.

"Arif bir şey demedi değil mi?"

"Arif konu dışı." dedim. Diğer elini yanağıma koydu ve hafifçe okşadı.

"Güzel canını bu kadar sıkan şeyi merak ediyorum." dedi, meraklı ve aynı zamanda endişeliydi. "Üstelik sana söylenen şey her ne ise, biraz inanmış gibisin. Yoksa moralin bu kadar bozuk olmazdı."

Omzumu silkerken bakışlarımı kaçırdım. "Saffet'e güvenmediğimi söylemiştim."

"Evet söyledin." Elini yanağımdan çekse de hala elimi tutuyordu. Ellerimize baktım. Çok güzeldik aslında ama bizi düşünecek vakti birkaç gündür bulamıyordum.

"Hüma'yı sevmiyor mu?" diye sordum kısık sesle. Arkadaşımın canının yanıyor oluşu beni çok üzüyordu.

"Sevdiğini söylüyor." dedi, o da Saffet'in hislerinden emin değildi işte.

"Herkes birini sevdiğini söyleyebilir." dedim. "Ama Saffet'in gerçekten Hüma'yı sevdiğine inanmıyorum sanırım. Bir boşluktaydı ve boşluğu ilk Hüma doldurdu." Tekrar gözlerine baktım. O da üzülmüştü. Saffet'ini savunamıyor oluşu onu üzüyordu. "Ondan bir şans istedi çünkü geri çevirmeyeceğini biliyordu. Çok acımasızca."

"Üzgünüm." dedi sadece. Başımı yavaşça omzuna yasladığımda hiç beklemeden kolunu sırtıma doladı. "Belki de ayrılmaları ikisi için de en doğrusu."

"Bu da bir tecrübe olmuş oldu. İhanete uğrayan biri kısa sürede bir başkasına seni seviyorum diyemez, sevgili istemez. En azından bir süre." dedim. Münire bile henüz Doğan'a onu sevdiğini söyleyememişti. Hala emin olmaya çalışıyordu.

"Haklısın." Elini saçlarımda dolaştırırken huzurlu hissediyordum. "Araştırmak istediğin konu hakkında konuşmak ister misin?"

"Geçen hafta biri bana dedi ki..." diye başladım. "Şey..."