Kahve Kulübesi

KK🔸28

Geldik!

Bu bölümü yazarken birçok duyguyu aynı anda hissettim. Umarım sizler de aynı hisleri paylaşırsınız. Yorumlarınızı yazın lütfen, ilk defa Kahve Kulübesi'nin sırrını öğreneceğiz ve fikirlerinizi bilmek istiyorum.

Bölüm şarkısı : Mithat Can Özer- Ateş Böceği 🎵

Mabel Matiz- Öyle Kolaysa 🎵

İyi okumalar!

🔸

DoRe 🦋 (malum sabah)

Münire dirseğini arabanın yarıya açık camına yasayarak dışarıyı izledi. Doğan ikisi için çay alıyordu. Ne olduğunu ve ne olacağını kestiremiyordu çünkü Doğan ile inişli çıkışlı bir arkadaşlığı vardı.

Belki de arkadaştan öteydi, bilmiyordu.

"Geldim." Doğan'ın elinden çayını aldı ve sıcak karton bardağı avuçlarının arasında tuttu. "Simit ister misin? Vaktim yok deyince kahvaltı için bir yere götüremedim seni."

"Dersim var iki saat sonra." Çayını yudumlarken Doğan'a bakmayı ihmal etmiyordu. Bugün ikisi de anlaşmış gibi aynı tarz giyinmişti.

"Başka zaman o zaman." dediğinde Münire başını salladı. "Evi tuttum, Dicle söyledi mi?"

"Söyledi, yurda da yakınmış."

"Hem Dicle'ye yakın olmuş oldum hem de işe." Çayını içmeyi bırakıp kolçağın üstüne koydu. Münire başını koltuğa yaslayıp hafifçe ona doğru döndü.

"Doğan?" dedi kısık sesle.

"Efendim?" Gözlerimi Münire'ye çevirdi.

"Neden hem çok yakın hem de çok uzağız?" Bu soruyu sormayı kendinden beklemiyordu ama pişman değildi.

"Çünkü bana inancın yok Münire." dediğinde, Münire'nin kaşları hafifçe havalandı.

"Bunu senden saklamadım."

"Dicle'nin canını yaktığım için korkuyorsun." Bakışlarını ön camdan dışarı çevirdiğinde Münire onu izlemeye devam etti.

"İyi biri olduğunu biliyorum ama iyiler de günah işler. Üstelik iyilere de kötülük edilir." Dudaklarını ıslatarak zihninden söküp attığı isme diliyle can verdi. "Mesela ben..." dediğinde Doğan'ın bakışları tekrar onu buldu.

"Ne sen?"

"Aldatıldım." dedi omzunu silkerek. Doğan tepkisiz kaldı, aslında şaşırmıştı ama Münire'yi üzecek bir şey söylemek istemiyordu.

"Bu durumda ben de sana kötülük eden o adamla aynı kefede oluyorum?"

"Bundan korkuyorum." dedi, kısa bir sessizlik oldu.

"Kendime kefil olsam, yine de korkar mısın?" Münire'nin şaşkın yüzü duyduklarını anlamak için Doğan'ın yüzünde dolanırken, Doğan elini tereddütle yanağına uzattı. Münire geri çekilmedi, sıcak avucun tadını çıkardı. "Sana söz versem, en sert dokunuşum bu şekilde olacak desem ; yine de korkar mıydın?"

Yanağındaki yumuşak dokunuş Münire için bir umut temasıydı, Doğan'a inanmak istiyordu, onunla olmak istiyordu.

"Denemeye değer." dedi tebessüm ederek. "Denemeye değersin."

🔸

ÇENESİZLER 👩‍❤️‍👩

Ben
Kızlar yurda geldim, yemek için bekleyeyim mi?