Billionaire's Crucial Wife (R18) - COMPLETED

Chapter 47

“What do you really want to say?”

Natawa lang ako kay Albert. “How about I will give you a situation then give me your opinion, like that?”pang-aasar ko. Kita ko sa gilid ng mata ko ang masamang tingin na itinapon ni Kimdrea sa akin. I chose not to focus on her. Hindi siya makalapit dahil takot na maisiwalat ko ang totoo.

“I’m tired. Let me eat first, hey, my food,” sinadya kong tawagin si Kimdrea para lumapit na siya sa amin. Hindi umalis si Albert sa upuan na dapat upuan ni Kimdrea. Inis na lumingon si Albert ng nakatayo lang si Kimdea sa gilid niya.

“Get some fvcking chair.”

Bumalik ang titig niya sa akin. I tried my best to stop the teasing thing. The btch face of Kimdrea fades, takot na ang rumehistro sa mukha niya. Mabuti na lang at hindi na nag-inarte ang katawan ko sa kinuhang bagong ulam ni Kimdrea.

Seryoso lang ang tingin ni Albert sa amin. Naka-de-kwatro ang paa niya, parang nanonood lang ng palabas sa isang sinehan. “Done,” prenteng sabi ko matapos uminom ng tubig. Hinintay ko munang bumalik si Kimdrea bago magsimula. Gusto kong matawa dahil parang napipilitan ang mga lakad niya papalapit sa amin.

“You two give me an opinion on this one.”

Inis na tingin lang ang ibinato sa akin ni Albert. Kanina pa siya inip na inip at gusto ng marinig ang sasabihin ko. “Someone killed someone. The innocent pays for it but the CRIMINAL acts like innocent,” I cryptically said.

Tumaas lang ang kilay ni Albert sa akin pero alam kong nakikinig siya. Kimdrea triesnto avoid my gaze and look to her right. Sinundan ko rin kung saan siya nakatingin kaya bumalik ang tingin niya sa akin. She cleared her throat when Albert met his gaze.

I don’t know why but I am enjoying this kind of show.

“The sibling of the victim, maybe a brother is the right term for it,” patuloy ko. Hindi na ako nakatingin sa kanila. Sa kisame na ako nakatingin parang nag-iisip. This room can’t hold the pressure if ever my tongue decided to spill the tea.

I can see the impatient look on Albert. Wanting me to continue what I was saying. “Decided to have a revenge but poor him. He is blind,” ingon lang sinabi ko at huminga ng malalim. I also heard Kimdrea’s relief with what I have said.

Natahimik kaming lahat. I chose not to spill the tea but to let them question their selves. I can feel Albert’s dagger look on me. I guess he is slowly taking it. Bigla itong tumayo at hinila si Kimdrea patayo. Nagulat pa ako sa pagkatumba ng upuan dahil sa lakas ng sipa ni Albert dito.

“If Adrian can’t make it tonight. Say goodbye to your child,” umiigting ang panga ni Albert ng sabihin iyon sa akin.

Padarag niyang hinila si Kimdrea. I saw them walking towards a room. Bumalik na naman sa paglalaro ang mga tauhan ni Albert sa paglalaro ng baraha. Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng lugar. Walang ibang daanan dahil isang pinto lang at nandoon ang lalaki.

Mukhang malaking bodega ito. But the interior is a black matt theme.

Pinikit ko ang mata ko. I believe in Adrian. He can make it. Tahimik akong nakikinig sa bawat galaw ng mga tao. My eyes are closed but my ears are wide open for some unusual sound. Siguro ay hindi pa gaanong malalim ang gabi kasi kakakain lang namin.

“Naka-deposit na raw si boss. Pwede raw tayong makapag-deposit din. Mukhang maganda ang mood ni boss ngayon. Nakipag-share,” rinig kong sabi ng lalaki. Hindi ko binuksan ang mga mata. I know what they are talking about. Alam kong may kinalaman iyon kay Kimdrea.

I don’t wanna hear more. I don’t like the way they are punishing girls. I can still hear my cries when the monster ravished my body over and over again. Iminulat ko ang mata ko ng maramdamang may umupo sa gilid ko at ang haplos niya sa hita ko.

“Do you want to help me do the countdown?” bungad na tanong ni Albert sa akin. His face is red as well as his neck down to his chest. Wala siyang damit pang-itaas at tanging pants lang ang mayroon siya. Pinatingin niya sa akin ang relo niya. “6 hours left,” untag niya. It is currently 7 pm.

“You are still pushing it, aren’t you?” tanong ko sa kaniya. “Isn’t it clear to you?” dagdag ko.

“Then make it clear for me. Stop with your cryptic tactics.”

“Bobo,” hindi ko maiwasang sabihin iyon sa mukha niya.

I think I’ve hit his core. Hinila niya ang buhok ko sa likuran. Napa-aray ako sa sobrang sakit ng paghila niya sa anit ko. Napatingala ako dahil sa ginawa niya. Mas hinila niya pa iyon, parang matatanggal na ang buhok ko sa anit ko.

“No one calls me like that one.”

His voice thundered all over the room. It is just me and him. Nasa loob ng kwartong pinasukan nila kanina ni Kimdrea ang lahat ng lalaki. I think they are 7 man in total. I also heard Kimdrea’s shout. Gusto kong takpan ang tenga ko at gusto ko ring putulin ang kamay ng may hawak sa buhok ko.

“You are a monster.”

“I am,” he said then laughed.

Nilapit niya ang mukha niya sa leeg ko. I felt him kissing my neck kaya tinagilid ko ang leeg ko pero nagalit siya at sa leeg ko na naman siya nakahawak. “What? Are you going to cry?” I hold back my tears. Pinilit kong huwag umiyak sa harapan niya.

Mas lalong niyang hinila paibaba ang buhok ko kaya masakit na ang batok ko na tumama sa upuan. “Cry, cry, and then cry,” marahan siyang tumawa ng mapangiwi ako sa sakit. Halos mabali na ang ulo ko sa ginawa niya. Ang sakit ng anit ko at ang batok na tumatama sa upuan.

“Can we have a deal? I will kill you if you will winched in pain and if not I will kill the baby and not you,” bulong niya.

“Paano kung pasabugin ko muna ang utak mo.”

Pareho kaming natigil ni Albert. Naramdaman kong lumuwag ang hawak niya sa buhok ko. Hindi ko magawang lingunin ang taong nagsalita dahil nakatingala pa rin ako sa kisame. “Release her or I will release this bullet.”

Hindi binitawan ni Albert ang hawak sa akin pero unti-unti kong nilingon si Adrian. Gusto kong maiyak nang makita ang seryoso niyang mga mata na nakadirekta sa akin.

“A-adrian…”