Billionaire's Crucial Wife (R18) - COMPLETED

Chapter 48

“Adrian, what a surprise!” pekeng gulat ni Albert. Parang nakabawi na siya at natatawa na lang habang nakatingin kay Adrian. Nakatutok sa noo niya ang baril ni Adrian pero parang wala lang sa kaniya ang nangyari. May gana pa siyang pumalakpak.

“But that thing doesn’t scared me anymore.”

Nanginginig ang kamay ko ng may mapansin sa kamay ni Albert. It is a bomb. Nakatitig lang ako roon, nagkatitigan sila ni Adrian kaya malaya kong tinitingnan ang nasa kamay ni Albert. “Do you know I built different kinds of bomb here?”

Nakita ko si Rick na kapapasok lang. May mga lalaki ring lumabas galing sa kwarto kung nasaan si Kimdrea kanina pero ibang lalaki ang mga ito. Mukhang kasama ni Adrian at Rick.

Lumapit sa amin si Rick pero agad itong pinigilan ni Albert. "See this?" Tanong niya. Pinakita niya ang hawak-hawak niya kanina pa. "Once I press this. We will welcome hell, especially this woman right here," nilingon niya ako at nginitian.

Tumayo si Albert at pumunta sa likod ko. Nakasunod lang ang baril ni Adrian sa kaniya. I winched when he grabbed my hair, akmang lalapit si Adrian ng matawa si Albert. "Ops! Press, press."

Nagulat na lang ako ng may baril na nakatutok sa akin. It was from Albert. I was caught off guard but when I looked at Adrian he gave Albert and icy dagger look.

"The bomb has been executed properly," balita ng isang lalaking kapapasok lang. I don't know him so I didn't give my attention on him. Nakatingin ako sa baril na nakatutok sa akin.

"Oh really? Lahat na ba? How about the bomb under the chair of this woman at your front?" I tried my best to stay calm.

Mukhang hindi rin iyon inaasahan ni Adrian. “The baby… the baby,” pakanta-kantang sabi ni Albert. Hinawakan ni Albert ang balikat ko. Kita kong naging alerto si Adrian dito. “Baby, baby blue eyes,” kanta ulit niya.

“Now, let me go or else you will say goodbye to this beautiful woman,” sabi ni Albert kay Adrian. Umigting ang panga ni Adrian sa sinabi ni Albert. Hindi ko makita ang mukha ni Albert pero alam kung natutuwa na siya sa nakikita niya ngayong reaksyon ni Adrian.

“You can’t escape, Mr. Albert,” seryosong sabi ni Rick. Siya lang yata ang hindi natakot sa sinabi ni Albert. Pumalakpak pa siya at prenteng umupo sa kung saan nakaupo kanina si Albert. Magkaharap na kami at abot na niya ako pero kay Albert lang siya nakatingin.

“Kaya mo bang patayin ang babaeng ‘yan?” tanong ni Rick. I don’t know kung anong iniisip niya. Parang wala ring alam si Adrian sa pinagsasabi ni Ricky, kasi nakakakunot ang noo niyang nakatanaw sa likod ni Ricky.

“I can. What do you think of me? I am not a coward,” seryoso namang sagot ni Albert. May diin ang bawat salita niya at dinidiinan niya rin ang hawak sa balikat. Masakit ang paghawak niya kaya masakit na ang balikat ko.

“I am not saying you are a coward though.”

Kung noon ay akala ko wala lang si Ricky pagdating sa mga ganito pero ngayon ay alam kong may laman ang bawat sinasabi niya. He laughed when he noticed Albert’s uneasiness. Unti-unting lumuwag ang hawak nito sa balikat ko.

“You can’t hurt her,” siguradong sabi ni Ricky. Sa kaniya itinutok ni Albert ang baril. Unti-unting nagsipasukan ang mga naka-armadong pulis. Pinapalibutan na kami. Akmang lalapit na si Adrian sa akin ay itinutok naman ni Albert ang baril niya sa akin.

Wala na ang mga tauhan niya kaya alam kong wala ng tyansang makatakas pa siya. Wala na siyang kakampi pero ang hawak niyang isang bagay ay ang tatapos sa buhay naming lahat. “Why don’t you press it? Kanina mo pa ‘yan hawak. Afraid to die? Or because you are unsure of what you are doing?”

“Will you stop?” inis na tanong ni Albert. Tinaas ni Ricky ang dalawang kamay niya sa ere at paulit-ulit na tumango. Nakangiti siya habang ginagawa niya iyon kaya mas lalong nainis si Albert.

“I see your true colors, shining true,” kanta ni Ricky. Napakaganda ng boses nito pero taliwas naman iyon sa reaksyon ni Albert na nagpakawala ng isang putok. Malapit iyon sa paa ni Ricky pero parang hindi man lang ito natakot.

Mas lalo lang siyang tumawa. “Don’t come near here!” sigaw ni Adrian ng lumapit ang mga pulis sa pwesto namin. Nasa leeg ko na ang kamay ni Albert. Nasasakal na ako kapag nanggigil siya.

“What do you really want?” bakas na sa boses ni Albert ang inis dahil kay Ricky.

"What do you know? What do you know about your sister?" tanong lang ni Rick. "Isn't she the one who put herself in danger? And the lady you were fvcking did kill your sister."

Hindi na nagulat si Albert sa sinabi ni Ricky dahil alam na niya iyon. Alam na niya dahil sa akin but still, hindi ko alam kung bakit gan'un ang ginawa ni Albert.

"Oh right. You can't fvck girls right?" nang-aasar ang ngiti ni Ricky. Mas lalo lang akong nasakal dahil sa ginawa ni Albert. Gigil na gigil na siya at sa akin niya binuntong lahat ng galit niya.

"Who says I can't?"

Nagulat na lang ako at nawala na ang kamay niya sa akin at mabilis na kinalas ni Adrian ang mga tali sa katawan ko. Hindi ko nakuha kung ano ang nangyari kasi hindi ko nakita.

Pero nang tingnan ko si Albert ay may nakahawak na sa magkabilang kamay niya pinipigilan din ng mga ito na pindutin ni Albert ang fuse ng bomba.

Hinila ako ni Ricky palayo sa lugar. Kita kong mabilis na lumapit si Adrian kay Albert at sinuntok iyon ng malakas. Hindi makasuntok si Albert.

Pinagsusuntok siya ni Adrian hanggang sa mabasag na ang mukha ni Albert. Ramdam ko ang galit ni Adrian kay Albert.

"Stop!"

Natigil ang lahat dahil sa sigaw ng isang babae. Si Ate Regine iyon. Kadarating lang. Hinahabol pa niya ang hininga niya. "You can't hurt him," sabi nito.

Tumingin siya sa akin. "He's your brother," hinihingal na sabi niya. Kumunot pa ang noo ko sa pinagsasabi niya.

"You are the real Alicia Dainese Facando," sabi nito sa akin.