Save Her ✔ [SB19 KEN]

1

When I was sixteen, namulat na ako sa mundo nang mga gumagalang kaluluwa. Ayoko, pero nakasanayan ko, bakit? Isa na to sa mga tradisyon namin. At ako ang huling papasahan nang kapangyarihan na to. Yes, tinutulungan ko ang mga multong hindi matahimik dahil gusto nila nanh hustisya sa pagkamatay nila.

........

Flashback

Ken's POV.

I saw my mom and dad fighting sa living room. Tanging mga kamay ko ang pinagbubuntungan ko nang galit, narinig ko ang mga sigawan at mga nagliliparan na gamit sa sala. At natatakot ako kasi baka kung ano pang mangyari.

"Ken, kailangan mo nang malaman to. Anak," lumapit sa akin si Mama.

"P-po?" Nagtatakang tanong ko,

"Kailangan mong sumunod sa amin, you have the ability to see ghost. You have powers, at gagamitin mo yun sa mabuting paraan. Naiintindihan mo ba anak? Ken.," paliwanag sa akin nito, pero ang cool lang ano? Ako powers? Akalain mong nag eexist pala ang powers sa mundong to at hindi gawa gawa nang mga kathang isip, katulad nang mga librong nababasa ko,

"Masyado pang bata si Ken para dyan. Hindi kaya sobrang mabilis para sa kanya?" Nag aaway nanaman sila.... sa harap ko,

"Akyat nalang po ako sa kwarto ko, goodnight." Sabi ko at bumeso sa nanay ko.

Sa totoo lang, I'm not that close sa tatay ko. I don't know why... may kung ano akong nararamdaman na parang nagpipigil sa akin sa pakikisalamuha sa tatay kong to,

...........................

"Umaga, Tanghali, Gabi. Video games nalang ang inatupag mo!" Pumasok sa loob nang kwarto ko si Dad, Hayst. Here we go again... eh anong gagawin ko? Kasalanan ko bang tamad ako? "Hindi porket bakasyon at hihilata ka nalang dito. Lumabas ka naman nang bahay, makipaglaro ka. Hang out with others. Wag mong ikulong ang sarili mo dito,"

Hays... Damn, Nakakatamad lumabas. Pero wala akong choice kundi ang sumunod sa kanya kasi siya ang nagpapalamon sa akin,

"Okay..." sabi ko at binuksan ko ang pinto para makalabas nang kwarto. May narinig akong kung anong umiiyak na parang boses babae habang pababa ako nang hagdan..."ako lang ba ang nakakarinig nun?"

Sabi na kaka video games ko talaga to eh. Kung ano ano na ang naririnig ko, "Mom," bati ko nang makasalubong ko siya sa kusina.

"Himala, bigla kang lumabas nang kwarto mo. Nainitan ka ba sa loob? Bakit di mo buksan ang aircon..." tanong pa nito sa akin, tsk. Tanungin niya kaya si Dad, kung bakit ako pinalabas.

"Sabi ni Dad. Lumabas daw ako eh, edi sumunod ako..." sagot ko nalang. Hindi naman siya offensive para sa nanay ko. Sanay na siya sa gantong usapan,

"Uhhh---I'll go outside." Paalam ko. Yun naman talaga ang gagawin ko, pero... should I ask my Mom... if sino yung narinig ko na umiiyak kanina. Bahala na, I'll ask na. "Mom..." napatingin siya. "...Bakit may babae akong naririnig na umiiyak dito? Kanina."

"Baka yung sinasabi nilang multo na... namatay dito. Nahulog siya sa lupang tinatayuan nang bahay natin, Naririnig ko din siyang umiiyak. Hinahayaan ko lang..... ayokong gambalain,"

Aww...

"Labas na ako Mom, balik ako mamaya." Paalam kong muli,

''Wag kang pagabi.'' bilin niya. 

........................

A short update. 

Don't forget to vote this story if you like it! Thank you for supporting my stories!