Save Her ✔ [SB19 KEN]

24

"So.. this will be last hug and kiss." Hinawakan ko ang magkabilang kamay niya, hindi ko siya binibitawan, parang ayoko na lang siyang maglaho sa tabi ko. Hindi ko pa kaya... can you just stay?

Pwede bang dito nalang tayo? Para wala na tayong dapat balikan, wala na dapat simulan kapag nabasura na lahat nag alaala.

"Fairy..." nagulat ako nang bigla niyang sabihin yun. "Kailangan ko na po bang umalis? Pwede po bang patagalin ako nang saglit..." para siyang nagmamakaawa, pero sana ma extend nang one month? Haysss. Mamimiss ko siya...

"Gustuhin ko mang patagalin pero may limang minuto ka pang natitira."

"Ahh okay po..." malungkot niyang sinabi. "Alagaan mo sarili mo gusto ko kapag nakita kita ulit. Maayos ang lagay mo at hindi kitang nakikitang may kasamang iba o di kaya di maayos ang lagay mo."

"Noted." I Smiled.

"Wag na wag mong kakalimutan na mahal na mahal kita." Sabi niya sa akin, yes. I pretended to be strong, pero with her leaving me know?

"Oo naman..." mahigpit kong hinawakan yung kamay niya. Unti unti ko na siyang nakikitang nagiging isang abo, ''Mahal na mahal kita,'' boses niya na ang umaalingaw-ngaw. Hindi ko na siya nakita, tanging mga salita nalamang niya ang naririnig ko.

''W-wala na siya...'' isinandal ko ang likod sa pader at niyakap ang dalawang binti ko. ''Sana maalala kita,'' lumapit sa akin ang isang matandang babae at hinawakan ako sa ulo. 

''Kung kayo talaga ang para sa isa't isa. pagtatagpuin kayo nang tadhana.'' Umalis na siya na parang abo din, at nawalan na ako nang malay.

................................................................................................................................................................

Wala ako sa mood para kumain, kinuha ko ang bawat gamit na alam kong magpapaalala sa akin na kung sino ang taong mahal ko. 

''ma-mahal ko si Y/n, hindi ko siya kakalimutan.'' Yan ang mga katagang sinasabi ko mula umaga hanggang gabi. Para akong mag eexam kinabukasan dahil parang kinakabisa ko ang bawat detalye nang nabuong relasyon namin. Ako, hindi ko siya kakalimutan pero siya... siya ang makakalimot sa akin, at kapag dumating ang araw na, ang araw na makita ko siya. yayakapin ko siya nang mahigpit.

''Anak, kumain ka naman oh.'' nagmamakaawang sabi sa akin nang Mom ko. ''Magcoconsult tayo sa isang doctor for your case.'' sabi pa niya habang hawak yung pagkain ko. 

''Mom. ilang beses ko bang sasabihin sayo na hindi ako nababaliw?! May girlfriend ako Ma. at babalik siya!'' sigaw ko. Dahil yun ang paniniwala ko, na babalik siya sa panahon, handa akong mag intay wala akong ibang mamahalin kung hindi siya. nangako ako sa kanya, kaya kailangan siya ang pupuntahan at uuwian ko. Hindi pwedeng mapako ang mga pangako ko sa kanya.

''Anak, para naman sayo to. Sige na. sumama ka na sa akin mamaya.'' inilapag niya yung pagkain ko sa may study table ko. Tumayo ako sa kama ko at nag ayos na nang sarili ko. hindi pwedeng hindi sila maniwala sa akin na may girlfriend ako. Hindi pwedeng mapagkamalan akong baliw dahil sa mga sinasabi ko. ''Babangon ako para sayo y/n.''

...............................................................................................................................................................

''As per him. he is suffering from a trauma, naaksidente ba siya? na pwedeng mag cause sa kanya nang trauma?'' tumayo yung doctor para lumapit sa akin. ''Oh I see, He has this marks. nag car crash ba siya?'' 

''Last four years ago. Umuwi siya then tumawag sa akin ang hospital ang sabi is naaksidente yung anak ko.'' medyo maluha luhang sabi nang Nanay ko. 

A-ako? Naaksidente? impossible. ano yun, ang tagal ko nang nakahiga sa kama? Impossible. 

''And. lately parang nakakalimutan niya nang gumising. it take him for months para magising like a lively coma.''

''Ahh sige. Magbigay nalang ako siguro nag gamot sa kanya, para mag ease nang pain mula sa pag iisip niya.''

''He also seeing things na hindi naman namin nakikita. he has this supernatural powers, ang sabi niya sa akin is napasara niya na pero hindi pa pala.'' paliwanag pa nang nanay ko. ''May girlfriend daw siya. na hindi ko alam kung sino, dahil wala naman siyang pinapakilala sa akin.'' napangisi nalang ako.

Kung ayaw nilang maniwala hindi wag. hindi ko naman dapat patunayan na nagmamahal ako sa mata nila.

''Isa yan sa effects nang trauma niya. mawawala din yan,'' sabi nang isang doctor na pumasok sa loob nang office. Nakakapagod na din magsabi nang ''Hindi nga ako baliw!'', ''totoo sinasabi ko! may girlfriend ako! Anong trauma ba kasi ang sinasabi niyo. 

.............................

''A-aray!'' hindi ko na magalaw ang sarili kong katawan para bang isang malaking bato ang nakadagan sa akin. ''t-tulungan niyo ako.'' 

isang maling galaw, pwede na akong mahulog sa bangin. ''t-tulungan niyo ako!'' sigaw ko. Nabigla nalang ako nang biglang gumalaw ang sasakyan ko at nabagsakan ako nang isang malaking bato at nagdilim na ang paningin ko. 

''Anak! Anak! Anak!'' hawak nang nanay ko ang dalawang kamay ko. Nagmamadali akong dinala sa emergency room dahil ang pagakkarinig ko ay nanganganib na din ang lagay ko. Sana natuluyan nalang ako para magkasama na kami ni Y/N, para hindi niya na kailangang bumalik pa dito. ''Lumaban ka ah. Kailangan ka pa ni Mommy... wag mo akong iwan,'' mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko. 

''Sorry Ma'am pero hanggang dito nalang po kayo. Balitaan nalang po namin kayo,'' binitawan niya na ang mga kamay ko. 

Tinurukan ako nang mga gamot para hindi masimulan na ang mga dapat gagawin sa akin.... 50/50 na ang buhay ko....

....................................

''Ahh!!!'' sigaw ko at napahawak ako sa ulo ko, napatingin naman sa akin yung nanay ko at agad akong pinuntahan. 

''Ken, anong masakit sayo? Ha?'' nag aalalang tanong niya. Kumikirot yung ulo ko, Hindi ko na to kaya! Bakit ba kasi nabuhay pa ako! 

''Nurse, kunin mo yun syringe sa drawer ko dali!'' utos nang doctor sa assistant nurse niya, dali dali namang pumunta sa akin at tinutukan ako nang pampakalma, and the last thing happened to me.... nakahiga ako sa kama without remembering yung mga nangyari sa akin.