Save Her ✔ [SB19 KEN]

26

Y/N's POV

"This is an important client. Hindi pwedeng pumalpak ka." Sabi sa akin ni Dad, ito nanaman po tayo sa isang panibagong scenario nang pagbubunganga nang tatay ko. Minsan inisip ko, baka mamaya ampon ako kasi may galit sa akin ang Dad ko. "Gawin mo ang lahat para lang makuha ang deal."

"Yes Dad." Sabi ko nalang. Gusto ko nalang magbakasyon para mawala ang stress, "Anna, anong schedulè ko maliban sa meeting sa mga Perasalta?" Tanong ko.

"More than that? Wala naman po. Last meeting niyo po is yung kay Mr. Perasalta." Sagot niya sa akin. Hindi siya makapagsalita nang maayos, "Book me a business trip for a week, Then next month a break." Yan ang sabi ko pagkatapos lumabas ni Dad.

"Y/N. I need to go now, may mga kikitain pa ako." Si Mommy, huli siyang lumabas para magpaalam sa akin. Minsan talaga yung nanay ko yung may pakielam sa akin, hindi katulad nang tatay ko na walang inatupag kundi ang asikasuhin ang business niya na ako ang naghahandle. I wish I live in a simple life, A province life. Sana ganun nalang.

"Yes Mom." Pumunta ako sa office chair ko at inayos ko ang upo ko. Baka mamaya kung ano pa ang makita nang mga tao dito. Sabihin ISA AKO SA MAYAMAN na pamilya... pero walang modo.

"Ma'am... pwede po ba kayong makausap?" Sabi sa akin nang secretary ko. Ngumiti ako at nag signal ako na umupo siya sa upuan na nasa harapan ko.

"Ano yun?"

"Kailangan ko pong umuwi nang province... my mom died,"  sabi niya. "Ma'am alam ko pong bawal muna mag leave... pero kailangan kong makita ang nanay ko..." Umiyak na siya at hinawakan yung kamay ko, Hindi ko kayang makitang umiiyak mga tao sa harapan ko. Hindi naman ako santo, "K-Kahit ibawas niyo na po sa sweldo ko, Kailangan ko lang po talagang umuwi..." sabi niya pa sa akin.

"Ilang araw?" Tanong ko sa kanya.

"Isang linggo lang po." Sagot niya. Napahinga akong malalim, shit. Isang linggo na ako lang mag isa kikilos para sa sarili ko.

"Isang linggo. Sige," sabi ko nalang. "Ayusin mo muna yung vacation leave ko, then you go." Pahabol ko pa.

"Yes Ma'am. Thank you po." Sabi niya at lumabas na din siya nang opisina ko, ako nag ayos na din ako dahil dapat mauna ako sa board room bago pa makapunta doon ang mga Perasalta.

.......

"Anothèr stressful day!" Nag unat ako at isang malakas na hinga anh inilabas ko para mawala ang kaba ko. "Shit!" Napamura ako nang biglang may nagsalita sa likod ko.

"Hello? Ms?."

"Ms [Full Name]. The CEO of this company..." pakilalà ko sa kanya.

"Ako, I'm the representative of Perasalta Publishing..Mr. Khian Smith. So? Let's start?" Umupo na siya sa kabilang office chair, samantalang ako. Seryoso ba? Siya talaga ang representative.

"So... ito ang inoofer niyo? Sounds interesting," he smiled. Parang wattpad character, sobrang detailed nang features niya, no wonďer madaminh naghahabol dito. "I'll go call my boss, I hope he is okay with this." Sabi niya at lumabas nang board room. Kinabahan ako, pero sana nga makuha ko yung deal.

''Ms. [Your Surname} I'll get the deal.'' sabi niya and offered me a handshake. ''We are looking forward on working with you, I have to go.'' he gestured his hand a goodbye. 

''Thank you.'' Sabi ko nalang, lumabas na din siya nang boarding room. Ako naman, nagpaka relax na ako sa office chair na kinauupuan ko, Gusto ko na muna matulog, teka anong oras na ba? Already 2pm nang hapon? dalawang oras nalang  makakapagpahinga na din ako.

''Bakit hindi pa kayo nagbrebreak time? alas dos na ha.'' sabi ko nang magawi ako sa mga empleyado ko sa second floor. Mga hindi nag aalisan sa harap nang mga laptop or desktop what so ever nila. ''Baka ako pa sisihin niyo kapag nagkasakit kayo, Pwede naman kayong magpahinga.'' sabi ko at ngitian ko sila, ''Mga mukang nanghihina na kayo, wala pa ata kayong lunch.'' sabi ko, awang awa ako sa mga taong nag ooverwork dahil sa pangangailangan nila talaga nang stable na trabaho.

 ''Thank you po Ma'am.'' nakita ko silang nag bow nang makadaan sa akin, ngumiti lang ako. makita ko lang na maayos ang staff ko masaya na ako, ayoko na naagrabyao ang bawat empleyado ko.

...........................................................................................................................................

''Haysss sa wakas nakauwi na din ako!'' Pinark ko na yung kotse ko sa garahe, kinuha ko na din yung bag ko na nilagay ko sa likod nang kotse ko, May mga gagawin pa ako after nito. Hindi ako magpapahinga hangga't may mga gawain pang dapat gawin, baka mamaya pumutak nanaman ang magulang ko sabihin hindi ko mahandle yung gagawin kong trabaho. ''Manang, Paabot naman po nang kape mamaya sa study ko. Thank you,'' sabi ko sa kanya nang salubungin niya ako.

''Okay po Ma'am.'' sagot niya.

''Manang, Hindi ba sabi ko sa inyo tawagi niyo ako sa pangalan ko? nakakailang naman po kung sobrang formal nang tawag niyo sa akin eh nasa bahay lang naman po tayo.'' 

''Sorry Anak, nasanay lang kasi ako.'' sabi niya at ngumiti sa akin.  ''Dumaan si Madam kaninang hapon dito, may pinaabot.'' pumunta siya nang sala at may kinuha sa may lamesa, ''Ito oh.'' 

kinuha ko yung inabot niya, Wala akong idea kung ano ang laman nito pero para siyang invitation? ''Party?'' Nagulat nalang ako nang buksan ko ang sobre.

''next week? hayss may vacation leave ako next week, icacancel ko pa ata.'' napahingang malalim ako, imbis na magpapahinga ako bibigyan pa ako nang pa party. Ganun ba kaimportante ang party na to? ''Hindi ko na talaga alam, bakit ayaw akong pagpahingahin nang mga magulang ko. Kulang pa ba ang binigay ko sa kanila? Tsk.'' 

''Importante daw eh.'' Sambit ni Manang. So? Mas importante pa sa pahinga nang isang normal na tao? Tsk, Sinong magulang ang gugustuhin na mapagod ang anak. Baka pamilya ko yun, never ko nga sila nakitang proud sa akin eh, basta kahit ayusin ko ang dapat kong ayusin,

Wala manlan akong narinig na ''Congratulations Anak''

Nung graduation ko, ako ang nagsabit nang sarili kong medalya. Nasa business trip sila habang ako nasa entablado na nagdadalawang isip kung deserve ko yung kukunin kong gantimpala na ''Validictorian'' nang batch namin.

''Eh kung kausapin ko kaya? Sa tingin mo papayagan ako na hindi pumunta Manang?'' 

''Subukan mo.''

Kinuha ko yung phone ko sa bag ko at dinial yung phone number nang nanay ko. 

{Nareceive mo na ba?} bungad niyang tanong sa akin. 

''I can't attend.'' deretsong sagot ko sa kanya. ''May importante akong gagawin next week, It's business.'' pagdadahilan ko.

[Aatend ka.] Here we go again....

''I told you Mom, I can't go. May kailangan akong gawin,'' sabi niya.

{Matagal ang preparation nang party na to. Hindi pwedeng sabihin mo na hindi ka pupunta, This is also important, cancel that at aatend ka dito.} 

''I have to go. I'll hang up,'' malamig kong tugon sa kanya at ibinaba na ang telepono. 

Kailangan ko tuloy tawagan yung secretary ko para ipacancel ang mga plano ko. ''Cancel my schedules for next week, urgent.'' sabi ko nalang sa voice mail agad naman siyang nag reply.