Uncovered Cases

7. The Plot

"But, I... don't want to run! If I keep running, I won't win! I definitely won't!"

-Ayumi Yoshida

----------

Chapter 7:
The Plot

· · ────── ·𖥸· ────── · ·
ZANE

Naunang bumaba sa akin ang lalaking drayber at saka binuksan ang pinto ng kotse kung saan ako nakaupo. “Salamat po,” wika ko rito habang bumababa.

Pagkaalis ko sa loob ay bumalik na ito sa sasakyan at saka agad na umandar paalis na hindi man lang umikot.

Nasaan ka na?

Isa na namang mensahe ang nakita ko sa aking selpon na nanggaling sa kung sino mang nagmamay-ari ng numerong iyon.

“Ano ba ang gusto mo?” reklamo ko habang naglalakad papasok sa pintuan.

Pag-akyat ko pa lamang ng hagdan, narinig ko na ang mga kuwartong puno ng mahimbing na natutulog na mga tao. Pagdating ko sa pasilyo, patay na ang ilaw ng mga apartment maliban na lamang sa unit kung saan ako napunta.

220. 221. Nang dahil sa nakalimutan ko ang susi ay kumatok na lamang ako.

Hindi nagtagal, isang mukhang seryoso ang sumalubong sa akin. “Sa wakas!” bulalas niya. “Akala ko nawala ka na. Anong nangyari?”

Dumiretso na lamang ako sa loob – hindi gustong kausapin siya nang dahil sa pag-iwan sa akin sa hindi ko kabisadong lugar.

“Ang tagal mong nawala. May kumuha ba sa iyo?” kalmadong tanong pa nito bago umupo sa sofa sa sala namin.

“Actually, yes,” sagot ko na lamang upang tumigil na ito. Dumiretso lang ako sa paglalakad at pumunta sa kusina.

“Ay, meron ba? Hindi ko inasahang tama ang hinala ko. Mabuti naman at nakabalik ka matapos ang maraming minuto,” sarkastiko niyang wika sa akin.

Sa kusina ay naroon na nga ang cake na hinahanap-hanap ko. Nakatakip ito sa isang clear na pantakip at saka nakalagay sa loob ng ref na sinabi ni Tita.

“Bakit mo ako pinapauwi agad? Akala ko may nangyaring masama, pero ngayon nandiyan ka lang at kalmado. Hindi mo nga kinain ang cake mo," tanong ko. Kumuha ako ng kutsara at saka hinayaang umupo ang sarili sa tabi ng pagkain.

“Ah, cake! Oo nga!” bulalas nito bigla.

“Bakit anong meron sa cake?” tanong ko na nagpatigil sa muntik nang pagkain sa dessert na hindi ko nakain kanina dahil sa kaniya.

“‘Yan na cake? Wala naman, pwede mo yang kainin. Huwag mong kakainin ang sa akin kasi mamaya ko pa yan gagalawin,” sagot nito.

“Ano naman ang kinalaman ng sinabi mo sa cake?” sambit ko na lang sa aking sarili kasabay ng pagsubo ng maliit na pirasong pagkain sa aking bibig. “Ang sarap talagang magluto ni Tita!” Lasap na lasap ko ang lasa ng mocha sabayan pa ng lambot ng tinapay ng cake.

“Ano ang kinalaman?” tanong niya. “Nothing, it's just the murderer will be on his next target tonight. Dito sa siya gusaling ito aatake.”

Muntik na akong mabulunan sa mga salitang aking narinig. “A-Anong sinasabi mo? Sino naman ang papatayin niya?”

Mula sa kinauupuan ko ay nakita ko siyang tumayo. Humarap siya sa dingding, at doon ko lamang napansin ang mga papel na nakadikit, na wala naman kanina bago kami umalis.