Uncovered Cases

𓆩ꨄ︎𓆪24. Cookie Crumbles

"You may escape from your problem for now. But sometime later, you will have to face it. The inevitability is clear. You can take as many detours as you like, but the destination will still be the same."

- Luthor Mendez, from Project Loki

-----

Chapter 24:
Cookie Crumbles

· · ────── ·𖥸· ────── · ·
ZANE

Pagbukas ng aking mga mata ay binati ako ng kulay pulang dingding na may mga disenyo at ng isang orasang analogo.

6:00 a.m.

"Buenos días." Pagtingin ko sa kanan kong bahagi ay naroon ang kasama ko — nakaupo, nakatingin sa akin, at kumakain ng kanin.

Matapos ang ilang araw ay dumating na rin ang araw ng Huwebes. Noong mga nakaraang araw ay hindi ko nakita si Aliza pati na rin ang Papa niya. Kung nagpahinga man siya ay ayos lamang ang isang araw na iyon na wala kaming pasok.

Sana naman ay ayos lang siya at pati na rin ang pamilya niya.

Pag-unat ko sa aking mga kamay ay natagpuan ko ang aking sarili na nakaupo sa sofa. "Teka, dito ba ako nakatulog?"

In the past few days, Raine and I were busy with a pile of assignments. Thankfully, no new problematic cases came our way.

"Ano sa tingin mo?" tanong nito. "Pagkatapos mong uminom ng tsaa, nakatulog ka agad. I understand, as what happened in the past few days was no small matter — dealing with that case and then the stressful assignments."

"Oo nga, e. Sana ayos na si Ali," wika ko.

"Just be prepared for whatever reaction she might have when you see her again. It happens quite often," pabulong niyang wika. "Ngayon ay bilisan mo na riyan kasi may klase pa tayo."

"Pero alas nueve pa naman yun. Ang aga pa, e," reklamo ko naman.

"Doon na lang tayo tatambay sa library. At least we will not be late for our first subject — Fluid Mechanics," wika niya.

In the past few days, a female substitute teacher has taken over for Professor Tan. I wonder what’s happening with them.

࿐ ࿔*:･ﾟ

Matapos ang mahabang oras ng pakikipagsiksikan sa minibus ay nakarating na rin kami sa wakas sa eskuwelahan.

Pumasok muna kami sa library na mas malaki pa sa inasahan ko. May mga bilog na ilaw na nakabitin sa salaming bubong sa itaas at nababalot ng iba't ibang tinta ng kulay kayumanggi ang paligid.

Abot sa ikatlong palapag ang gusali at halos lahat ng parte ng dingding na kita sa labas ay gawa sa matigas na uri ng salamin. Kakaunti pa lamang ang naroon kaya naman ay makakapili pa kami ng magandang upuan at mga libro.

Pagkatapos maiwan ang aming bag at ipakita ang library card sa librarian ay umakyat na nga kami ng hagdanan papuntang ikalawang palapag.

Naupo kami sa may parteng malapit sa bintana at sa isang aircon na nakatapat sa akin.

"Hindi ka ba kukuha ng libro?" tanong ko sa babaeng naupo sa aking harapan.

"Magsusulat ako ngayon," sagot lamang nito kasabay ng pagbukas ng kaniyang laptop.

"Bahala ka." I stood up and wandered to the fiction section of the library where my eyes were drawn to a novel in the thriller genre.

Handa na sana akong basahin ito nang hindi ko napigilang maalala ang mga sinabi ni Raine noong Lunes.