Uncovered Cases

45. Repression

"Anderson, don't talk out loud. You lower the IQ of the whole street."

- Sherlock Holmes

-----

Chapter 45:
Repression

· · ────── ·𖥸· ────── · ·
RAINE

Every great one has their fall. Kahit na ang ama mo ay naguluhan sa kasong iyon. Bakit? Dahil mas pinaglaruan ko pa ang buhay niya matapos niyang ipakulong isa-isa ang mga tauhan ko!

Now, isn't the mind amazing? It gave you that defence mechanism so that you can forget things that you want to get rid of.

Isn't it delightful that using your mind, you can easily manipulate others? Ang sarap gawin iyon, hindi ba, Raine? Kung paano mo minamanipula ang mga tao sa paligid mo para lang masunod ang gusto ng utak mo.
𓇢𓆸𓇢𓆸

Sa muli ay nawala na ang mga imaheng napadpad sa paligid at nagbalik na ako sa tahimik na lugar na iyon.

"Pwede ka nang magsalita, Zane," pabulong na wika ng babae sa kaibigan ko. Napakagat na lamang ito ng kaniyang labi at saka ko napansin ang mga namumuong luha sa kaniyang matang wala naman kanina.

"Huwag mo na pong idamay rito si Zane!" Sa muli ay itinutok ko sa ulo niya ang dart gun ko. "Ako lang naman ang gusto mo, hindi po ba?"

Walang ano-ano ay ibinalot ni Zane ang kaniyang kaliwang braso sa leeg ng babae at saka malapitang itinutok ang baril na dala sa pilipisan nito. "Raine, alis na! Ako na ang bahala sa kaniya!" sigaw nito.

"Ah, m-mana rin pala ito sa utak n-ng ina niya," wika ng babae na sinusubukang pumalag mula kay Zane.

"Wala ka nang kawala, Ma'am," ani ni Zane rito.

"Kaya naman pala h-hinayaan mo siyang makasama sa isang apartment. Tama ang n-nakita mong mabait na parte niya," wika pa ng babae. "Though I anticipated it already. I was the one who advised Clara Nuñez to let you and this guy meet, and after years of waiting, you are now!"

"Pati ba naman si Tita?!" pagdiin ni Zane.

"Wala akong ginawang masama sa kaniya. Normal na pag-uusap lamang iyon bilang isa sa mga customer niya," sagot nito.

"Pero ngayon, sa kulungan na ang punta mo," wika ni Zane. Kukunin na sana niya ang kaniyang selpon nang bigla na lamang naagaw sa kaniya ng babae ang baril. Agad niya itong itinutok sa amin kasabay ng pag-atras palapit sa akin ni Zane.

"Kayo naman ay mauuna na sa langit," banta nito. "Pinahanga mo ako, De Verra. Dahil doon ay bibigyan kita ng pabuya," dagdag pa ng babae.

"Ano po?"

"Ihuhuli na lang kita. Ang Ate mo muna ang uunahin ko. Matatagalan pa kaso iyon dahil siya ang boss, e," sagot niya. "It's your loss, anyways. Because I will make sure to prolong your suffering even more. You don't want it to end now, so I will grant you that."

Nakakainis ang taong ito. Kung wala lang sanang ibang masasaktan ay baka kung ano na ang ginawa ko sa kaniya.

"Bakit naman? Sa tingin mo ba ay masasaktan ako kung mawala man ang makasariling kapatid kong iyon?"

Matapos niya akong iwan nang walang pormal na paalam, para bang nawala na ang pagmamahal ko sa kaniya. Kahit noong magkasama pa kami, ramdam kong mas importante sa kaniya ang trabaho kaysa sa akin.