𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟎𝟐 | 𝐁𝐞𝐡𝐢𝐧𝐝 𝐄𝐧𝐞𝐦𝐲 𝐋𝐢𝐧𝐞𝐬

• POV HOLLY •

We zijn inmiddels al ruim een uur verder als Alice me voor de zoveelste keer meesleurt naar de liften.

Ze heeft geen enkele ruimte overgeslagen tijdens de rondleiding. Van de vergaderzalen tot aan de lunchroom — die blijkbaar alleen toegankelijk is voor werknemers van Wyatt Designs — en elke verdieping waar weer een ander afdeling van het bedrijf werkt.

Er is zoveel veranderd in de afgelopen jaren. Ik herken eigenlijk niks meer, wat ook niet zo gek is als je nagaat dat ik een jaar of twaalf was toen ik hier voor het laatst een voet binnen heb gezet.

Nu staan we voor de zoveelste keer in de lift om de laatste én bovenste verdieping van het gebouw te bekijken. Die van de CEO's.

Met andere woorden: de verdieping van Alice, Reese... en Aiden. Jakkes.

De liftdeuren schuiven open en Alice loodst me weer mee.

'Dat is mijn kantoor.' Ze wijst naar een groot kantoor dat chique en vrouwelijk oogt.

Het is prachtig, voor zover ik kan zien tenminste, want ze trekt me alweer mee voordat ik haar kantoor echt goed kan bekijken.

'En dit is Reese z'n kantoor.' Alice loopt het kantoor binnen van haar echtgenoot die direct van zijn bureaustoel opstaat zodra hij mij in het oog krijgt.

'Hallo lieverd,' begroet Reese me met een grote glimlach en trekt me meteen in een vaderlijke knuffel.

Ik sla mijn armen om hem heen en kijk glimlachend naar hem op. Ik besef me nu pas hoe erg ik hem en Alice heb gemist de afgelopen tijd.

Reese laat me weer los om vervolgens tegen zijn prachtige mahoniehouten bureau aan te leunen.

'Goed om je weer thuis te hebben, Holly.' Reese slaat zijn armen over elkaar waardoor hij meteen die hele directeur vibe krijgt – wat hij ook is. 'Nu is de hele familie weer compleet.'

Ik glimlach naar beiden, dat is totdat Reese zijn woorden echt tot me doordringen.

Wacht, wat?

'Hele familie?' herhaal ik verbaasd.

'Ja...' Reese fronst, alsof ik het antwoord daarop al zou moeten weten. 'Jij bent weer thuis en Aiden ook.'

Mijn ogen worden groot. Oh nee.. God, nee!

'Aiden is thuis?!' roep ik uit.

Alice staat zachtjes te grinniken. Het is geen geheim dat Aiden en ik elkaar niet uit kunnen staan dus het komt voor haar waarschijnlijk ook niet echt als een verassing dat ik zo geschokt reageer op de terugkomst van hun jongste zoon.

Reese krabt even ongemakkelijk aan zijn achterhoofd. 'Eh, ja. Hij is twee maanden geleden thuis gekomen.'

Mijn mond valt open van verbazing.

Wat de hel!

'Maanden? Zei je nou net twéé maanden geleden?' Reese knikt langzaam en kijkt me aan alsof ik gek aan het worden ben.

Dit ga je niet menen hé. Pap moet dat hebben geweten, dat kan haast niet anders. Verdorie, pap!

Dan schiet er een ander rampscenario mijn hoofd binnen. Ik had namelijk niet alleen "ja" gezegd op het aanbod van een baan, maar ook op het aanbod om tijdelijk een van de gastenkamers in te nemen van het Wyatt landhuis, aangezien ik nog geen geld heb om een eigen appartement te huren.

Ik zou in het appartement van mijn vader en Adriana – mijn vaders verloofde – kunnen intrekken, maar dat appartement is zó klein dat je er nauwelijks met twee personen kunt wonen, laat staan drie.