𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟑𝟒 | 𝐅𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐑𝐞𝐚𝐥 𝐃𝐚𝐭𝐞

• POV AIDEN •

Mijn blik gaat kort naar Holly die afwezig naar buiten staart. Daar betrap ik haar de laatste dagen vaker op.

Ik weet niet wat er in de afgelopen dagen veranderd is, maar ze is ineens stiller geworden en lijkt constant op haar hoede te zijn.

'Gaat het wel?'

'Hm?' Ze knippert even en kijkt me dan aan. 'Oh ja hoor, ik zat gewoon te bedenken wat we gaan doen.'

Ze tovert een glimlach op haar gezicht die haar ogen niet lijkt te bereiken. Ik frons kort maar richt mijn blik dan weer terug op de weg.

'Kan je me niet een kleine hint geven over wat we gaan doen?' vraagt ze voor de derde keer sinds we van huis zijn vertrokken.

Ik grijns. 'Als ik dat doe is het geen verassing meer.'

'Verdorie,' mompelt ze, maar kan een glimlach niet onderdrukken.

Dit keer lijkt die wel oprecht en dat geeft me een beetje opluchting. Misschien zit ze in haar maag met het Arquette project. Ze moet onder enorme druk staan nu de deadline steeds dichterbij komt.

Holly draait haar hoofd terug naar het bosrijke landschap waar we momenteel doorheen rijden. Ik laat mijn blik nog kort over haar heen glijden voor ik me weer op de weg focus.

De afgelopen weken waren verrassend fijn geweest en dat komt van iemand die eerst niks van relaties wilde weten. Mijn mening daarover is inmiddels honderdtachtig graden veranderd.

Waarom heb ik altijd gedacht dat relaties niks waren? Het is juist geweldig.

Ik kan mijn hart bij haar luchten zonder dat ik veroordeeld word. Als ik een slechte dag heb, dan hoef ik haar maar te zien en dan voel ik me al stukken beter. En het beste van alles: ik kan haar aanraken en zoenen wanneer ik maar wil. En ja, zelfs het knuffelen is fijn, al zou ik dat nooit hardop tegen iemand zeggen.

Met Holly is het simpel en vertrouwd. Ik snap niet dat het me zoveel jaren heeft gekost om erachter te komen hoe geweldig ze is.

Het enige waar ik van baal, is dat ze onze relatie geheim wil houden voor de buitenwereld. Maar hopelijk komt daar na vandaag verandering in.

Het heeft even geduurd, maar nu kan ik haar eindelijk meenemen op een date. Ik wilde dat haar been voldoende genezen zou zijn, zodat ze zich niet ongemakkelijk zou voelen door de pijn.

We rijden verder het natuurgebied in dat net buiten de drukke stad ligt. Ik stuur de auto van de openbare weg en sla een bosweggetje in.

Holly kijkt verbaast om zich heen als ik de auto heb stil gezet en blijft dat doen, zelfs als we zijn uitgestapt.

'Waar zijn we?' Argwanend kijkt ze me aan. 'Ga je me hier soms vermoorden?'

Grijnzend ga ik voor haar staan en trek haar in mijn armen. 'En waarom zou ik dat doen?'

Ze humt bedenkelijk als ze haar armen om mijn nek slaat. 'Misschien heb je de afgelopen weken gewoon gedaan alsof je me leuk vindt, zodat ik je zou gaan vertrouwen en dat zover is, lok je me gewillig mee naar een plek waar je me ongestoord kan omleggen.'

Ik schud grijnzend mijn hoofd. 'Jij kijkt teveel misdaadseries.'

'Misschien wel, maar dat zorgt er wel voor dat ik nu op mijn hoede ben. Daar had je niet op gerekend, huh?'

Ik lach en buig me dan naar haar toe om een kus op haar roze lippen te geven. 'Kom op, grappenmaker. Tijd voor onze date. Het is nog wel een stukje lopen, denk je dat dat lukt?'